Ша кештерге әке мен мамамен телепередачи қарайды, оқиды(мама - кітап, әке - журналы және газеттер), қонақтарды кездестіреді, анда-санда мама хаттарды өзінің мамасының, біздің, нешінші және сирек приезжает к бізге ара сырттың қаласында тұр- әжеміздің, себебі ақша-несие жас жазатын. Біз апалы-сіңлілімен ша кештерге каждый өзінше демаламыз. Апалы-сіңлілі ша телефонға серіктермен мылжыңдайды, киіндір- Барби, түлкініңөзінің қуыршағының сәннің журналдарының жібиді, музыканы тыңдайды. Мен рами вечекомпьютерлік ойындарға деген ойнаймын, ұшақтың қалыптарын жиямын, анда-санда шаөзінің достарымен қыдыр- аулаға деген шығамын. Мен еңбекті және демалысты біздің отбасымызда ша будням бойдың жылдың суреттедім, бірақ тағы жаз болады. Ал жаздыгүні - сапарлар теңізге және ауылға. Саяжайда ауылда көп жұмыс, бірақ және көп лых ойын-сауықтың салмағында.
Айтатын дос, қасының ашып атын,
Бір күні отырды да Қасым ақын,
Деді маған:— Ұлы ғой Абай деген
Ақын біткен алдына бас ұратын.
Жөтелді сәл жанында тұнып өлең,
Сосын айтты:— Жақсы-ау деп ұлы деген.
Тұрсам ба деп тұғырда түлеп жүрмін
Қол ұстасып мықтының біріменен.
Ақындарда асқақтық қашанғы әдет,
Ойлап едім Абайдан асам ба деп,
Қардай еріп кететін уақыт қалды
Тағдыр мұрша бермей тұр жасауға көп...
Деді тағы:— Ұлылық қайда Абайдай,
Аспанынан сөніпті қай заманда ай...
Соны айтты да жалт етіп жүре берді ол,
От лақтырып шарт сынған найзағайдай.
Объяснение:
надеюсь