Метафора табынызшы Жарлының жаны берік екен,
Мал үшін он екі ай қой бағып,
Жалғыз тоқты алады...
Кетейін десе, алды тар,
Түрайын десе, көпір бар,
Қайсыбірін айтайын,
Қазақтың ұлы қамалды.
Қамалмай енді неғып тұр,
Тәубесінен қазақ жаңылды?.
Тұс-тұсынан жау шығып,
Дұшпанға жаман табынды.
Көдесіз қалың Арқаңыз
Ақ шөбін қимай бағынды.
Бағынғанның белгісі:
Билік кетті басыңнан,
Қорлық көрдің жасыңнан.
Ұл-қызыңнан үміт кетті,
Айырылдың құда, досыңнан.
Мұнан қатты не болсын,
Өмір менен осыдан...
Бұ дүниеде не деп айтайын,
Көңілінде иман бар адам.
Бір пара жанды малды қып,
Бір пара жанды малсыз қып,
Бір пара жанды ғалым қып,
Бір пара жанды залым қып,
Бір пара жанды дінді қып,
Бір пара жанды дінсіз қып,
Шерне үшін жанды жаратты...
Мал бермеймін дегеннің
Үстіне шекпен кигізіп,
Иініне қоржын° ілгізіп,
Ақ таяғын ат қылып,
Айуаннан жат қылып,
Елден тамақ сұратты...
Зар заманның аяғы
Заманың кетті баяғы,
Ықылас-ниет қалмады,
Үлкенге билік салмады,
Жарлының жалғыз сүйеніш
Мал болыпты таяғы...
Айырылмайтұғын дерт болды
Кедейге қылған қорлығың.
Кәпірді көрдің піріңдей,
Тілмашты көрдің жеңгеңдей,
Дуанды көрдің үйіндей,
Абақты тұр қасыңда
Қазылған қара көріңдей!..
Это какой язык