Коротко на русском, в парке встречаются мальчик и девочка, Яна и Артем. Яна читает книгу, не сразу замечает Артема. Он интересуется, что она читает и почему. Она говорит, что фантастику, а он смеется, что девочки же читают книги о любви обычно. После, он хвалит ее, что она читает такие книги. Он говорит какие книги нравятся ему. Он рекомендует ей книги. а она обещает, что прочитает и позже поделится своим впечатлением.
- Яночка, сәлем! - ал, сәлем, Артем, мен және сені айтар-айтпастан байқамады! - әрине, ғой сен саябақта оқисың. Бірде-бір маңай көрмейсің. Айтпақшы, ал нені сен оқисың? - ғажайыпты. - Станиславтың Лема "Солярис"! Ойбай, Яночка, сен ақылды жаужұмырларды оқисың! - қажет менімен күлесің! - не арада коем уақиғада! Жайдан-жай әншейін қыздар романдарды туралы көңілде оқиды. Сол себептен мен таң қалдым, ғажайыптың классикасын бас сенің қолдарда көріп. - неғып ғой, "Солярис" да туралы көңілде. Ғана сол жай көңіл. Қарамастан және тағы мында көп басқа ашына арқаудың қызықты. - сен ақылгөйсің, Яночка. - неше қошемет айтар-айтпастан! Ал нені сен, Артем оқисың? - мен де ғажайыпты сүйемін. Ғана неғұрлым отандық. Айталық, ағалы-інілінің романдары Стругацкийлардың. Илянің Сергея Лукьяненконың кітаптары. - Лукьяненконы мен оқыдым. Кітаптар туралы түн және күндізгі кежеуілдерде. Ал міне осы ағалы-інілілер маған алты аласы, бес бересі жоқ. - олар саған понравятся. Сөзсіз оның романын "ұлу баурайда" ардақта-. Қарамастан және бұдан әрі оның шығармашылығына на өл-өлгенше ғашық боласың. - жөн, Артем. Мен сөзсіз ардақтаймын.
Ой-ұғымы,сезім-түйсігі ұқсас,жаны жалғас адамдар ғана бір-бірімен тату дос бола алғандықтан,ондай адамдар бір-бірінің жай-күйін жақсы ұғысады.Өтірікшілер имансыздар болғандықтан,өтірік айтудан сақтаныңдар.Түбінде өтірікшінің күні қараң болған соң,тіпті пайдасын көріп тұрсаңыздар да,өтіріктен сақтаныңыздар.Әділеттілік Алланың жердегі терезесі болғандықтан,әділетті адамды сол терезе бейішке бастап апарады.Ілім кісіні ізет пен абыройға жеткізетін құрал болып табылғандықтан,білім алу жолындағы табандылықтан артық іс жоқ.Алла тағала ол сүрінген сайын қолынан ұстап,құлатпайтындықтан,жомарт кісінің қателіктерін кешіріңдер.
- Яночка, сәлем!
- ал, сәлем, Артем, мен және сені айтар-айтпастан байқамады!
- әрине, ғой сен саябақта оқисың. Бірде-бір маңай көрмейсің. Айтпақшы, ал нені сен оқисың?
- ғажайыпты.
- Станиславтың Лема "Солярис"! Ойбай, Яночка, сен ақылды жаужұмырларды оқисың!
- қажет менімен күлесің!
- не арада коем уақиғада! Жайдан-жай әншейін қыздар романдарды туралы көңілде оқиды. Сол себептен мен таң қалдым, ғажайыптың классикасын бас сенің қолдарда көріп.
- неғып ғой, "Солярис" да туралы көңілде. Ғана сол жай көңіл. Қарамастан және тағы мында көп басқа ашына арқаудың қызықты.
- сен ақылгөйсің, Яночка.
- неше қошемет айтар-айтпастан! Ал нені сен, Артем оқисың?
- мен де ғажайыпты сүйемін. Ғана неғұрлым отандық. Айталық, ағалы-інілінің романдары Стругацкийлардың. Илянің Сергея Лукьяненконың кітаптары.
- Лукьяненконы мен оқыдым. Кітаптар туралы түн және күндізгі кежеуілдерде. Ал міне осы ағалы-інілілер маған алты аласы, бес бересі жоқ.
- олар саған понравятся. Сөзсіз оның романын "ұлу баурайда" ардақта-. Қарамастан және бұдан әрі оның шығармашылығына на өл-өлгенше ғашық боласың.
- жөн, Артем. Мен сөзсіз ардақтаймын.