Мәтін үзіндісін мұқият тыңдаңыз. Оқиғаның дамуы мен аяқталуын болжаңыз,
Достық
Мектепте оқып жүрген кезім еді. Сыныптас
болған баланы сабақтан шығып үйге кетіп
бара жатқанымда көрдім. Есімі Роберт еді.
Барлық кітаптарын және рюкзагын арқалап
үй жаққа кетіп бара жатты. Сол кезде
кітаптарын сыныпта тастамай, үйге
арқалағанына қарағанда басты кетермей
сабақты оқитындардан болар деп ойлағаным
есімде. Өзімді көрші аула балаларымен ертең
ойнатылатын футбол матчынан басқа
ешнәрсе қызықтырмайтын. Бір кезде бір топ
майда балалар жүгіріп өтіп, Робертті қағып
жібереді де, Роберт бір жаққа құлап,
кітаптары басқа жаққа шашылып қалады.
Кезіндегі көзілдірік те түсіп кетті. Роберт
басын көтергенде көздерінен үлкен бір мұң
көрдім, қасына жүгіріп барып, кітаптарын
жинастыруға көмектестім. Роберттің
көздерінде көз жасын көргенде, қолдау
ретінде «Сол жүгірмектерді қойшы. Оған
бола ренжігенің не!», - дедім. Осы кезде
Роберт «Рақмет» деді де, маған қарап
күлімдеді...Оқиғаның дамуын болжап айтыңыз
Мектеп бітіргенге дейін екеуміз бір - бірімізге
ең жақын дос болдық. Кейін ол Нью-
Йорктағы университетке, мен Техастағы
университетке түсіп кеттік. Мыңдаған
километр қашықтықта болсақ та,
достығымыз университет жылдары да
жалғасын тапты. Роберт университеттің ең
үздік студенті болғаны үшін, университет
әкімшілігі оған университетті бітіру
салтанатында сөз сөйлеуді ұсынды. Сол күні
Роберт студенттер мен ата-аналар жиналған
салтанатты кеште былай деді: «Университетті
бітіру күні – осы күнге дейін алдымыздан
шыққан мың түрлі қиыншылықтарды
жеңуімізге қолғабыс көрсеткен
жақындарымызға алғысымызды білдіру күні
десем болады. Ата-аналарымызға,
ұстаздарымызға және ең бастысы
достарымызға! Достықтың маңыздылығын
түсіндіретін бір әңгіме айтып берейін...»
Досым танысқан күнімізді баяндай бастаған
кезде, қасымдағылардың жүздеріне таңдана
қарадым...
Оқиғаның аяқталуын болжаңыз.
ерте кезеңнен ақ ата- , ұрпақ тәрбиесіне көп көңіл бөліп, оларды үлкенге тағзым, кішіге ілтипат етіп, бауырмалдыққа, мейірімділікке, ізеттілікке баулыған. «тәрбие – тал бесіктен басталады», «ұяда не көрсең, ұшқанда соны ілесің» деген ұлағатты сөзді жадына әбден тоқыған. сондықтан да ң бауырмал, қайырымды азамат боп ержетуі, алдымен, ата-ананың тәрбиесіне, қоршаған ортаның үлгі-өнегесіне байланысты. ң алған тәрбиесіне қарай «тәрбиелі, өнегелі» екен деп тамсанса, оғаш қылық көрсеткен «тәрбиесіз, өнегесіз» деп сөгетін болған. қазақта ең ауыр сөз – «тәрбиесіз», «тәрбие көрмеген» деген сөз. әрине, қай қазақ жаман болсын десін, демейді де, сондықтан да бетімді жерге қаратпа деп өсиет тәрбиесін айтып отыратыны белгілі.