1. Басқа жердің отынан туған жердің түтіні артық (От огня другой земли больше дыма родной земли) 2. Акқу көлін аңсайды, Адам туған жерін аңсайды. (Лебедь рвутся озера, Человек тоскует по родной земле) 3. Өз елім, өлең төсегім. (Моя страна, моя поэтическая кровать.) 4. Туған жердің жуасы да тәтті (В родной земле и лук сладкий) 5. Туған жердің қадірін шетте жүрсең білерсің. (Цену родной земли понимаешь за границей) 6. Туған жердей жер болмас, Туған елдей ел болмас. (Не будет Земли, как родной, Не будет такой страны, как родная.) 7. Әркімнің өз жері — жұмақ. (У каждого своя земля-рай.) 8. Туған жер алтын бесік (Родная земля золотая колыбель) 9. Жалықтырса ұзақ сапар, жат мекен Туған елдің түтіні де тәтті екен. (Скучная долгая поездка, чужая страна Дым родной страны тоже сладок.) 10. Жат жердің қаршығасынан, өз жеріңнің қарғасы артық. (От снеговика чужих земель, ворона своей земли лишняя.
1.Айтыс — ауыз әдебиетінде ежелден қалыптасқан поэзиялық жанр, топ алдында қолма-қол суырып салып айтылатын сөз сайысы, жыр жарысы.
Ақындар айтысында жаттама өлеңдер аз болады. Олар өлеңді табан астында шығарады, тосыннан айтысады. Айтыс үстінде талай күтпеген жайлар кездеседі. Айтысар тақырыбы белгісіз, тосын сұрауларға тап болады. Екі ақын да бірін-бірі тығырыққа қамау үшін, бірін-бірі сүріндіру үшін, өмір құбылыстарын жұмбақ етіп те тартады. Соның бәріне ақындар жөпелдемеде жауап беруге, дәлел айтуға әзір болуы керек.
2.Айтыскер ақынға жүйріктік,білгірлік, тапқырлық, ұсталықты қажетсінумен қатар, ел-елдің шежіресін, тарихын, жер жайын, этнографиялық ерекшеліктерін білуі керек.
(От огня другой земли больше дыма родной земли)
2. Акқу көлін аңсайды,
Адам туған жерін аңсайды.
(Лебедь рвутся озера,
Человек тоскует по родной земле)
3. Өз елім, өлең төсегім.
(Моя страна, моя поэтическая кровать.)
4. Туған жердің жуасы да тәтті
(В родной земле и лук сладкий)
5. Туған жердің қадірін шетте жүрсең білерсің.
(Цену родной земли понимаешь за границей)
6. Туған жердей жер болмас,
Туған елдей ел болмас.
(Не будет Земли, как родной,
Не будет такой страны, как родная.)
7. Әркімнің өз жері — жұмақ.
(У каждого своя земля-рай.)
8. Туған жер алтын бесік
(Родная земля золотая колыбель)
9. Жалықтырса ұзақ сапар, жат мекен
Туған елдің түтіні де тәтті екен.
(Скучная долгая поездка, чужая страна
Дым родной страны тоже сладок.)
10. Жат жердің қаршығасынан,
өз жеріңнің қарғасы артық.
(От снеговика чужих земель,
ворона своей земли лишняя.
1.Айтыс — ауыз әдебиетінде ежелден қалыптасқан поэзиялық жанр, топ алдында қолма-қол суырып салып айтылатын сөз сайысы, жыр жарысы.
Ақындар айтысында жаттама өлеңдер аз болады. Олар өлеңді табан астында шығарады, тосыннан айтысады. Айтыс үстінде талай күтпеген жайлар кездеседі. Айтысар тақырыбы белгісіз, тосын сұрауларға тап болады. Екі ақын да бірін-бірі тығырыққа қамау үшін, бірін-бірі сүріндіру үшін, өмір құбылыстарын жұмбақ етіп те тартады. Соның бәріне ақындар жөпелдемеде жауап беруге, дәлел айтуға әзір болуы керек.
2.Айтыскер ақынға жүйріктік,білгірлік, тапқырлық, ұсталықты қажетсінумен қатар, ел-елдің шежіресін, тарихын, жер жайын, этнографиялық ерекшеліктерін білуі керек.
Осындай қасиеттер керек деп ойлаймын!