Курайлы келін қоршаған қалың егінін түнде жауын болғанды
жердің дегдун күтіп, бүгін егінге күндегіден кеширен шыққан. Біреу аrіа 6
реу ат, біреу түйе, қайсыбіреу аралас негіп, қым-қиғаш қимылдаған жұртты
Олжабек пен Жамал көріп келеді. Ертемен ауылдан шыққан айқай-наа
дауыстарды да құлақтары анық естіді:
- ей, егеуді қалдырма, егеуді!
- Тоқта, доғарылып қалды!
- Аналар барып жырта бастады.
- Мәулінейді оятыңдар. Меулінейді!
Егіс басталғалы бірқатар күндер өтсе де, ауыл әлі даурығуын қойған
Көз алмай қарап келе жатқан Олжабек қабағын бір шытып күбір етті
— Жұмыстарында өнім жоқ.
Өгіз бен сиырды аралас жеккен бір бөлек егінші қара жолды жиек-
тей содасын жаңа ғана салған екен. Олжабектер келіп, солардың қасына
тоқтады. Егіншілердің келігі бастықпай, өздерімен өздері әуре болып жур.
буларға қапелімде қарай қойған жоқ. Олжабектің көзі көліктерде
«Ана сиыр бұзау бере ме, енді?! Обал-ай!» ... деген ойда тұрғанда
- О, жігітім, жол болсын, - деді егіншілердің ішіндегі сақалды біреу
Жасы үлкен адамға сәлем бермегені есіне түсіп, Олжабек:
- Ассалаумалейкүм - дегенде, түйенің үстінде отырған Жамал мырс
етті.
Егінші де күліп жіберді.
- Е, бәсе, жасың кіші көрінеді ғой, шырағым! – деді де сорайған мойнын
соза түсіп Жамалға – Есенбісің, балам! Ал жөніңді білдір Танымадық, -
деді Олжабекке
Олжабен ненін енді айтады. Сұрастыра келе шалдың кім екенін өзі
жақсы біліп алды. Оған кездескен осы елдегі «Пышақшы Мешел» дейтін
адам еді. білгенінше жай-жапсардың бәрін айтты. Олжабек сұрай берді.
- Отағасы, сонымен, колхоз епінін салып жатырмыз де
- Иә, шырағым, әйтеуір қауым болып кіріскен іс қой. Тәңірі тек оңын
берсін!
- Осы маңдағы елдің бәрі де колхоз болды ма?
- Колхозсыз жер бар дейсіз бе?
- Кім қалпында отыр дейсіз?
- Бәсе, ел-елдің бәрі-ақ осыған келді», - деседі ғой.
- Дегенмен «Ортаң егізден оңаша бұзау» жақсы да.
- Ой, балам-ай, ол заман мен бұл заман - бір ме? Заманына қарай
амаль да бар емес пе?
Арыстан:
-Әй адам,бұл жануарлардың орманы саған мұнда ооын жоқ!-деді
Мен таң калдым арыстан адам сияқты сөйлейді екен! Менің арыстаннан қорқып тһрғанымба.таң қалғанымба білмеймін.
Мен:
-Сәлем, сенің орманына кіргеніме өкініп жатырмын бірақ мені жіберші.
Арыстан:
-Мен ашпын мені тамақтвндырсан жіберемін тамақ бермесен сені жеймін!-деді
Мен:
-Жарайды мен саған мына тастан тамақ жасап беремін.
Арыстан:
-Тастан? Жарайды өзің біл -дейді
Мен
-Бірақ маған орман шетінде тұрған құдықтан су керек.
Арыстан кеткен соң Асанмен байданыстым.Асан екеуіміз пйла құражық.
Арыстан құдыққа келген кезде алыстан Асан жүгіріп келіп
-Әй арыстан сен бір тастан тағам жасайтан адамды көрдің бе?
Арыстан
-Иә ,саған ол не үшін?
Асан
-Көрсен қаш! ол адам арам адам оның тастан жасалған тағамы улы жесен өлесін!
Арыстан мұны естіп маған қарай жүгірді.Мені көріп
-Әй сен кет осы жерден-депті
-Неге? Тағам же
-Жоқ
-Онда мені же
-Жоқ! арамный етін жемеймін,кет осы жерден
-Жарайды,онда мені орманнан шығар
-Жүр
Орманнан шыққан соң арыстан тез қашты.Осы оқиға әліде есімде.
Аңыз бен ақиқаттың шындық шырайындай Асан бабамыздың желмаямен жаһанды кезіп, халқына құт мекен болатын жерұйықты іздеуінде жан тебірентерліктей сыр жатыр емес пе? Ұлытаудан басталар ұлы көшіміздің кеңес дәуірі кезінде Астана қазығын бірде Орынбор, бірде Қызылордаға қадап, одан жасыл желекті, түсті кілем Алматыға тұрақтауы Мәскеудің пәрменімен болған еді. Еліміз тәуелсіздігін алғаннан кейін ғана елорданың қай жерде болуын таңдау мүмкіншілігіне Елбасымыз ие болды. Астанамыздың Қазақстанның орталығында болуы қай жағынан алып қарасаңда дұрыс шешім еді. Себебі, Сарыарқа талайды көрді, талайға төзді. Бағзы бабаларымыздың ақ найзаларын аспанға атқан айбырлы жеңістерінің куәгері болды.
Енді міне, екі ғасыр тоғысқанда жаңа мыңжылдықтың табалдырығында өшкен жанып, өлген тіріліп, кеткен есе түгенделіп, жығылған ту қайта желбіреп, жоғалған елдік оралып, құлаған орда қайта бой көтергеніне де себепкер болып отыр. Қалай десекте Астана қазақтың бас қаласы болып, өскелең ұрпақтың жарқыраған жұлдыздай келешегіне өз үлесін қосары сөзсіз. Шынына келер болсам өз басым әлі күнге дейін елімнің ақ ордасын өз көзіммен көрген емеспін. Тек көз алдыма оның әсем көрінісі газет-журналдардан оқығаным, теледидардан көргендерім елестейді. Оның қазіргі сәулет өнерінің үлгілеріне сай бой түзеген биік те сұлу ғимараттары бір кездегі қарапайым облыс орталығын адам танымастай өзгерткені анық. Қала сұлулығы қай а болсын тамсандыратынына күмәнім жоқ. Өйткені, кең жазира далада көсіліп жатқан кемел сұлулығымен, күміс көлдерімен Есіл, Нұра секілді қыз бұрымындай тарқатылған өзендерімен өзіне тартады. Сондықтан болар Астана мен үшін әрқашан салтанаттың қаласы, тасы өрге домалап тұрған жандардың мекені болып елестейді. Қазіргі таңда астанамыз әлемдік, іскерлік байланыстың күре тамырына айналып отыр. Оның өзі Елбасының ізгі саясаты, көрегендігі мен кеменгер ойының жемісі, арманы, мақсаты, халқының тарихынан нәр алғандығы шығар. Астанамыздың шаңырағы биікке көтеріліп, уығы нық қадалып, керегесі келісті жайылды деуге болады. Астана қазірдің өзінде азиялық байтақтардың арасындағы ең бір еуропалық қала. Нұрсұлтан Назарбаев Қазақстанның Еуразиялық ел екенін, оның астанасының орасан зор қос құрлықтың, өкпе тұсында орналасқанын, демек келешекте қаланың осынау ұлан-ғайыр кеңістіктің қуатты желілері тоғысқан торабына, 21 ғасырдағы экономикалық, технологиялық, ақпараттар тасқынының арнасына айналатынын атап көрсеткен болатын.
Астана- бүгін өскелең қала. Кемел де келісімді ойлардың, ізгі ниет пен игі тілеудің қаласы. Айталық, қаланы қақ жарған Есіл өзенінің жағалауын кезінде басқан қамыс- құрақ қаба сақалдан арылып, бетон тақтайшалармен төселген. Есілдің мәрмәр жағалауынан зәулім ғимараттар салуға да, қаланың орталық бөлігінде еуропалық үлгідегі шағын орамдар тұрғызуға да орын жетерлік. Ендеше, шаһардың кейбір кең де түзу көшелері дәстүрлі шығыс байтақтарын, мәселен, көргендерге Каир мен Делиді есестететіні сөзсіз.