Куралар. etitivемесе салдарын (нәтижесін) білдіріп, не себепті? неде? де-
orden-салдар үстеулері қимыл, іс-әрекет, амалдың болу, болмау
ада жауап береді. Себеп-салдар үстеулерге жататын сөздер
воска, амалсыздан, бекерге, текке, лажсыздан, кур босқа,
nata, жоққа т.б.
онгресінің
ABTOPIA
ekran - досың, ұстазың, кеңесшің, ақылшың» тақырыбында жи
км мәтін жазыңдар.
себеп-салдар үстеулерін қатыстырыңдар.
Ұлттық сөз өнері зергерлеріміздің бірі, қай шығармасы болсын оқырманды бейжай қалдырмайтын қарымды қаламгер Оралхан Бөкейдің соңғы туындысы «Атау кере» романының атының өзі бірден елең еткізеді. Өйткені «атау кере» сөзі ел ішінде адамдардың күнделікті қарым-қатынасында қолданыла бермейтін, сирек жағдайда, шанда бір ашынған ахуалда, болмаса шарасыздықтан айтылатын салмақты, зілді, ауыр ұғым. Шығармашылығында жеңіл мазмұн кездеспейтін Оралханның дәл осы күрделі тақырыпқа барып, әрі оны өзінің дәстүрлі шеберлігіне тән деңгейде ширатып, ширықтыра отырып жазғаны заңдылықтай қабылданады.
«Атау-кере» повесі бүкіл адамзаттық мәселелерді қозғайды. Повесть оқиғасының басында Еріктің реалистік сипаты басым болса, шешімінде мифтік сипаты байқалады. Қаламгер адамдар өмірін аралар дүниесіне ұқсатады. Еріктің көк басты сонаға айналып кетуі және Қатын суының арғы бетіндегі жұмбақ қыз – символ. Ерікті мифтік бейне ретінде қараудың өзі оның құбылуына байланысты. Бір түрден екінші түрге ауыса алатын – тек миф кейіпкерлері. Повесть соңында Еріктің құбылуына мән бере отырып, бұл повесті «Повесть-миф» деп атауға болады. Повестегі Шал образында романтизм сарыны байқалады. Шығармадағы Шал да, Таған да қоғамда бет алған адамның рухани әлсіреуінен шығудың шығар жолын, амалын табуға тырысады. Бірақ табиғат аясында қалудан басқа жолды көре алмайды. Сондай-ақ шығармадағы Тағанның табиғат туралы ойлары былайша беріледі: «... Табиғат жаратқан алқам-салқам болмайды, ол - әмісе әдемі, әмісе сүйкімді, әрі шыншыл, әрі ақылды, сондықтан да адамдар секілді қателеспейді. Табиғат – мәңгілік тірі, өтірік айтпауды, алдап – арбамауды табиғатан үйрену керек, өйткені ОНЫҢ (табиғаттың) жүрегі таза».
Шығармада жеңіліс пен жеңіс, түңілу мен үміт, қиянат пен қайырым, аярлық пен адамдық, марғаулық пен махаббат арасындағы тартысты күрес, өткен тарих пен бүгінгі нақтылықтың ажырамас аясындағы ұлт тағдыры мен келешегі таразыға тартылған романның кесек-кесек идеяларының түйіні кульминациялық сәтіне жетіп, ширақ та шымыр тарқатылады. Шеберлік құдыреті дегеніміздің құпиясы да осы болса керек!
Герой повести "Меня зовут Кожа" – фантазёр и шалун, он попадает в самые невероятные ситуации, но выходит из них с честью, благодаря не только своей сообразительности, но и доброму, отзывчивому сердцу, верности в дружбе. Эти качества не могут не вызывать симпатии к нему, и имя Кожа давно стало нарицательным. Из-за того, что главный герой книги не отличается особым послушанием, её долго не хотели печатать, ведь в те времена считалось, что такие герои могут быть только отрицательными, а воспитывать детей нужно на примере исключительно положительных персонажей. Сокпакбаев убедительно доказал, что у героя книги должно быть право на ошибки, он должен пройти через испытания, и только в этом случае он стать личностью.