Коп нуктенин орнына тиысты койып, санамакты окы

Аққу өзінің тұлғасымен, күшімен, сұлулығымен барлық су және суда жүзетін құстардың патшасы. Өзі аппақ қардай, үлкен емес жалтылдаған мөлдір көзді, қара мұрынды, қара аяқты, ұзын майысқақ және әдемі мойынды,  судың тегіс бетінде,  жасыл қамыстардың арасында  тыныш жүзіп жүргенде ол керемет. Аққулар қолға тез үйренеді. Жазда олар тоғанда жүзеді. Қызда жылы жерге оларды көшіреді. Аққулар балықпен, нанмен, астықпен қоректенеді. Орыс халқы аққулар туралы көп ән шығарды. Оларды еркелетіп, аққуым, қуым деп атайды.

Қазыналы қазақ қашанда қым-қуыт тірлікті өнегелі өрілген сөзбен сипаттай жү­реді. Астарында мағына бұғып жатқан әр сөзі әлі күнге әрін жоғалтқан емес. Сол сөздер­дің сыры мен сымбаты кетпегенінің көрінісі – «жігітке жеті өнер де аз» деген аталы сөз. Ел қорғаны болған жігіттен мінсіздік іздегендіктен, жеті өнердің өзін аздық қылған. Атқа шапса, домбыра шертсе, елін жайласа, сөзге ұсталығы, бойда батырлығы, жүректе иманы және білімге жиғаны болса, міне, жігіт! Одан артық өнері болса – жігіттің төресі. Өнері өн бойынан өтіп тұрған өр жігіттерді ел мақтаған. Ал, ел мақтаған жігітті қыз жақтаған ғой. Осы үшін де ертеректегі ерлер жеті өнердің өзін кем көрген. Ол күнгі жігіт те – жігіт, бұл күнгі жігіт те – жігіт. Дегенмен, заманына қарай адамы. Қазіргі ердің өнері өзгерді. Сол үшін де бүгінгінің жеті өнерін жинақтап көрген едік.