Абай өз уақыты мен қоршаған ортасы үшін құпия болып көрінді. Ерлікке толы ақын, қорқынышсыз, қазақ халқының зұлым адамдарына қарсы сөйлеп, жан дүниесін жақындатып келе жатқан жарқын арманымен жылынып, ғасырлар бойы даладағы биліксіздік, кедейшілік пен қысымшылықты жібереді. Жарқын алау ретінде Абайдың зұлымдыққа толы адамдарға жарқын болашағына жол ашты. Ақынның есімі - өлмейтін, тіршілік иелері өлмейді, өмірлік маңызды болса: оның туындысы халықты алға және алға жылжытатын болса, оның туған халқының жолымен араласады.
Бұл жылы Жанат 7 жасқа толады. Ол 1-сыныпқа барады. 1 құркүйек келді. Ол мектепке барады да балаларды көреді. Балалардың арасында өзінің ағасын көреді - Əшена. Қоңырау соғылды, барлығы өз кабинеттеріне кіреді. Мұғалім оны 1-партаға отырғызды да "Енді мынау сенің орның" дейді. 1-сабақта оған өте қызықты болды. Үзілісте ол сыныптастарымен танысты жəне олар ойнады. 2-сабақта ол бір нəрсесін жоғалтты жəне оны мұғалім көріп қалды. Бұл қарындаш еді. Бірақ оған мұғалімнен қарандаш сұрауға ыңғайсызданды. Оның қасында отыратын қыздың аты Зағира. Ол мұғалімге онда қарындаш жоқ екенін айтты. Ал артында отыратын қыз оған қарындаш берді. Осылай Жанат ақ қағазға өзінің ең бірінші əріпін жазды.
