guzaliyakildi

21.02.2020 03:34 •  Қазақ тiлi

Идеясы көтерілген
әлеуметтік-
КОғамдық
маселе
«...- Ертеде бір жетім бала бопты.., - деп Аян екінші
ертегісін бастады.Сыбырлай пыққан даусында өз
айтқанына қалайда қалтқысыз сендіретіндей керемет бір
күш бар. Ғажап ертегілер еді... Дүниедегі жақсылық
атаулының бәр-бəрі: ерлік те, ізгілік те, слулық пен
ақылдылық та, әйтеуір адамға тән не бір асыл қасиеттің
барлығы да сол Аянның ертегілерінде болушы еді. Аян
батырлық туралы ертегі айтқанда, біз - альм-жарым
киінген қара борбай балалар бір сәтке жадау
қалшымызды ұмытып, шетімізден: кок семсерді жарқ-
жұрқ еткізіп, ат ойнақтатып жауға қарсы арыстанша
шабатын нағыз қас батырдай сезінуші едік озімізді..»
«..Мен таяп келгенде шеттеу турган Есікбай сыбырлап
Кана.
- Аян балалар үйіне кеткелі жатыр,-деді.
Қарағым, жолың болсып,- ДЕДІ Жыламсыра. -
Жақсыдан қалған тұяқ ен, қайда жүрсең де аман бол,
Адам болсаң тауып келерсің әлі.
Аян балалардың бәрімен қол алысып қоштасты.
Мен әлі бәріңе де хат жазып тұрамын,- деді
күлімсіреп.
Біз, балалар, Аянды кеп уақытқа дейін еске алып, сөз
қылушы едік.Шынында да бұл күнде Аян қайда екен?
Тірі ме екен? Ондай бала тірі болуы тиіс. Ондай бала
алдына нендей мұрат қойса да жетеді. Ал тірі болса,
ЖусандыТөбеге бір оралмауы қалай?! Жусанның иісін
сағынбауы мүмкін емес қой... »
ТАК​