публицистика (латынша: көпшілік, әлеумет)—қоғам өмірі үшін маңызды мәселелерді талқылау деген ұғымда жұмсалады. публицистикалық стиль қоғамдық талапқа сай жазылған шығармалардың негізінде қалыптасады. белгілі бір тілде публицистиканың өз алдына бөлек стиль болып қалыптасуы қоғамдық сананың өскенін, артқанын көрсетеді. тілдің басқа стильдері сияқты публицистикалық стиль де бірыңғай болып келмейді. бірқатар лингвистер публицистикалық стильдің жазбаша түріне саяси тақырыпқа жазылған газет, журналдардағы мақалалар, памфлет, очерк т. б. шығармаларды, шешендік сөздер публицистикалық стильдің ауызша түріне жатады.
өлең тұтастай оқиға желісіне құрылған және тарихи деректермен берілген, осыған қарап нақты тарихи оқиғаның берілгендігін аңғару қиын емес. бұл 1916 жылғы сар даланы сабылтқан сұрапыл жарлық болатын. өлең мазмұнынан халықтың толқынысты хал-жағдайын, күпті көңіл-күйін нақты көруге болады. жамбыл жабаевтың өзі де бұл тарихи оқиғаның саналы куәгері болғандықтан, қалтқысыз жеткізе білген. «отыз бір – он тоғызды алад» деген суық хабар халықты бұлқындырды. жылады сорлы халық малын айтып, «кеткен соң қолдан шығып келмес қайтып», - дейді де, еңірейді, егіледі қайғының күндіз-түні күйін тартып. – міне, қарапайым халықтың күйі осы. халық нақақтан баз кешуде. ал басы бір, намысы нар азамат ерлер бір тудың астына ат байлай бастады. алайда, атпалдай азаматтарды әскерге былай бір алып кетсе, арынды ерлерді тұтқынға салып, дарға асып жатты. бұл қайғылы да қасіретті көрініс жамбыл жыраудың жанын жаралап, боздақ күйін базыната берді. жыраудың ендігі күйі – халықтың басына үйірілген қара бұлтты жырмен сейілту. боздақтарынан айырылған халықтың есеңгіреген ымырт шағы шығармада жақсы көрсетілген. тарихи тұтастықты теңдей ұстай отырып халық мақсат-мұратын жырлай білген дала жырауының жыр шумақтары үлкен бір тарихи жырды алып келе алды. өлең көлемі тарихи жырдың көлем пішіміне еш келмесе де сипатталған сюжет пен жеткізілген оқиға сарыны тарихи жырдың күшін танытып тұр.
публицистика (латынша: көпшілік, әлеумет)—қоғам өмірі үшін маңызды мәселелерді талқылау деген ұғымда жұмсалады. публицистикалық стиль қоғамдық талапқа сай жазылған шығармалардың негізінде қалыптасады. белгілі бір тілде публицистиканың өз алдына бөлек стиль болып қалыптасуы қоғамдық сананың өскенін, артқанын көрсетеді. тілдің басқа стильдері сияқты публицистикалық стиль де бірыңғай болып келмейді. бірқатар лингвистер публицистикалық стильдің жазбаша түріне саяси тақырыпқа жазылған газет, журналдардағы мақалалар, памфлет, очерк т. б. шығармаларды, шешендік сөздер публицистикалық стильдің ауызша түріне жатады.
өлең тұтастай оқиға желісіне құрылған және тарихи деректермен берілген, осыған қарап нақты тарихи оқиғаның берілгендігін аңғару қиын емес. бұл 1916 жылғы сар даланы сабылтқан сұрапыл жарлық болатын. өлең мазмұнынан халықтың толқынысты хал-жағдайын, күпті көңіл-күйін нақты көруге болады. жамбыл жабаевтың өзі де бұл тарихи оқиғаның саналы куәгері болғандықтан, қалтқысыз жеткізе білген. «отыз бір – он тоғызды алад» деген суық хабар халықты бұлқындырды. жылады сорлы халық малын айтып, «кеткен соң қолдан шығып келмес қайтып», - дейді де, еңірейді, егіледі қайғының күндіз-түні күйін тартып. – міне, қарапайым халықтың күйі осы. халық нақақтан баз кешуде. ал басы бір, намысы нар азамат ерлер бір тудың астына ат байлай бастады. алайда, атпалдай азаматтарды әскерге былай бір алып кетсе, арынды ерлерді тұтқынға салып, дарға асып жатты. бұл қайғылы да қасіретті көрініс жамбыл жыраудың жанын жаралап, боздақ күйін базыната берді. жыраудың ендігі күйі – халықтың басына үйірілген қара бұлтты жырмен сейілту. боздақтарынан айырылған халықтың есеңгіреген ымырт шағы шығармада жақсы көрсетілген. тарихи тұтастықты теңдей ұстай отырып халық мақсат-мұратын жырлай білген дала жырауының жыр шумақтары үлкен бір тарихи жырды алып келе алды. өлең көлемі тарихи жырдың көлем пішіміне еш келмесе де сипатталған сюжет пен жеткізілген оқиға сарыны тарихи жырдың күшін танытып тұр.