есіңе мені алғайсың
нұр жауып тұрған көктемде
гүл тере барсаң бөктерге
қоңыраулатқан аспанды
найзағай шаншып өткенде
есіңе мені алғайсың
қоңыраулатқан аспанды
найзағай шаншып өткенде
есіңе мені алғайсың

қазбауыр бұлттар маңғанда
орманға жазда барғанда
арманда мені арманда
мен бар деп мына жалғанда
есіңе мені алғайсың
арманда мені арманда
мен бар деп мына жалғанда
есіңе мені алғайсың

қараша келген шақтарда
құлазып тұрған бақтарда
жапырақ жайрап жатқанда
құрайлар сыңси қаққанда
есіңе мені алғайсың
жапырақ жайрап жатқанда
құрайлар сыңси қаққанда
есіңе мені алғайсың
ақ ұлпа жерді жапқанда
ағаштар сырға таққанда бозарып атқан ақ таңда
бозарып тұрып ақпанда
есіңе мені алғайсың
жапырақ жайрап жатқанда
құрайлар сыңси қаққанда
есіңе мені алғайсың
жапырақ жайрап жатқанда
құрайлар сыңси қаққанда
есіңе мені алғайсың
* - ** напишите та перевод стихотворения

Сочинение:
Менің атым Мен .. жастамын. Мен Қазақстанның астанасы Астанға бардым. Астана әсем қала екен. Астана қаласында әдемі жерлер өте көп екен. Астанада Бәйтерек, Хан-Шатыр,Пирамида, Мега, Океанариум, Ақ орда т.б әдемі жерлер бар екен. Ақ ордада Қазақстанның елбасы Нұрсұлтан Назарбаев отырады. Мен Астананы аралап көрдім. Астанаға басқа жақтардан адамдар көп келеді екен. Олар әр бір жерді аралап суретке түсіп қайтады екен. Астана өте әдемі қала. Астанаға міндетті түрде бару керек. Әсіресе Астана түнде өте әдем. Бәр жер жарқырап тұрады, көліктерде азаяды. Маған Астана өте қатты ұнады. Мен Астанаға тағы барғым келеді.
Туда где я точки поставила поставите свое имя и сколько вам лет!

Қазақ халқының ұлттық болмыс-бітімінің бір өзгешелігі –дастархан жайып, кімді болса да адал көңілмен қарсы алатын кең пейілдігінде,  меймандостығында. Қазақ үйіне келген адамға дастархан жайып, қонақжайлылық ниет білдірмеген адамды «қазанын қара суға малып отырғандай» деп кемсітетін болған. Сондықтан да қазақ халқы танысын, танымасын үйіне бас сұққан адамға «Қырықтың бірі – Қыдыр» деп қарап, дастархан жайып, барын оның алдына қойған.

Қазақ – намысшыл халық. Қонақтан тамақ үшін ақы алу деген оның әдетінде мүлдем жоқ. Бұл көргенсіздік саналып, ырымға жаман деп есептелген. Расында да қазақ «дастарханы қурап тұр» дегізбеу үшін, өзінің ең дәмді асын қонағына сақтап отырады да, реті келгенде, оны дастарханға қояды. Қазақтың ұзақ сақталып, тек қонақ келгенде ғана дастарханға салатын сыйлы асы – сүрленген ет, қазы, шұжық, жент, құрт, қарынға салынып сақталған сары май, тәтті, тары, қант, шай, өрік-мейіз т.б. «Қонақ асы – қазақтың бөлінбеген еншісі» деген сөз бұрынғыдан қалған. Ерулік, қымызмұрындық, сірге мөлдіретер, соғым басы, көңіл шайы, келін шайы т.с.с. бас қосулардың мақсаты, тілек мүдделері қазақтың меймандостық ниетінен туындаған.

Қазақ – қонақжай халық., көңіл табуға шебер, дос жинауға құмар. Қазақта келген қонақты «құдайы қонақ»,  «сый қонақ», «арнайы қонақ» деп түрліше атаған. Бұлардың қайсысына болмасын, қазақ, ең алдымен, мал сойып, қан шығарған. Дастарханның қадірлі асы жаңа сойылған малдың бас-сирағы деп есептелген. Өте қадірлі адамға қазақтар тай да сойған.