Сенің мектебіңде кітапхана бар ма? ---Иә, менің мектебімде кітапхана бар. --Кітапхана нешінші қабатта орналасқан ? --Кітапхана екінші қабатта орналасқан. ---Мектеп кітапханасы қандай ? ---Мектеп кітапханасы кең, жарық және таза. --Кітапханада қандай кітаптар бар? --Кітапханада өте көп кітаптар ,қазақ, орыс және басқа да елдердің шығармалары бар. --Сен кітапханаға жиі барып тұрасын ба ? --Иә, мен кітапханаға жиі барып тұрамын.Өйткені мен кітап оқығанды жақсы көремін. --Сен қандай кітаптарды оқисын? --Мен көбінесе қазақ халқының жазушыларының шығармаларын оқимын.
Менің ұлым авар анасы үйреткен тілді ұмытпауға тиіс» деп басталатын бұл эссенің мағынасы тереңде. Тіліңді ұмытқаның – еліңді, тарихыңды, анаңның ақ сүтін ұмытқанмен пара пар деген түпкі идея жатыр. Тілін ұмытқан кез келген адам – өткенін де бүгінін де мәңгі ұмытты деген сөз. Бұл эсседе өз ана тіліңді ұмытып өзге елде ғұмыр кешкенше, тірі басып жүрмей-ақ қойғаның абзал деген мазмұн бар.
«Ана тілім! Сен маған ризасың ба, білмеймін, бірақ менің тірлігім-сенсің, мен сені мақтан етем. Сонау тұңғиық терең жер түбінен жарыққа, күнге, жасыл шөпке асыққан бұлақ суындай ана тілімнің сөздері тірлігімнен қайнап шығып, алқымыма тіреледі.Ернім күбірлейді.Өз күбіріме өзім құлақ тігем, ана тілім, саған құлақ тігем, сонда маған бейне тұңғиықтан шымырлап шыққан таудың асау өзені елестейді.Мен болаттың сыңғырын ұнатам, қынабынан суырылған екі қанжардың бір-біріне соғылған дыбысын сүйем.Осының бәрі менің тілімде бар» – деп дағыстан ақыны тілін, елін тебірене сөз етеді.
Объяснение:
Сенің мектебіңде кітапхана бар ма? ---Иә, менің мектебімде кітапхана бар. --Кітапхана нешінші қабатта орналасқан ? --Кітапхана екінші қабатта орналасқан. ---Мектеп кітапханасы қандай ? ---Мектеп кітапханасы кең, жарық және таза. --Кітапханада қандай кітаптар бар? --Кітапханада өте көп кітаптар ,қазақ, орыс және басқа да елдердің шығармалары бар. --Сен кітапханаға жиі барып тұрасын ба ? --Иә, мен кітапханаға жиі барып тұрамын.Өйткені мен кітап оқығанды жақсы көремін. --Сен қандай кітаптарды оқисын? --Мен көбінесе қазақ халқының жазушыларының шығармаларын оқимын.
Вот как то так
Менің ұлым авар анасы үйреткен тілді ұмытпауға тиіс» деп басталатын бұл эссенің мағынасы тереңде. Тіліңді ұмытқаның – еліңді, тарихыңды, анаңның ақ сүтін ұмытқанмен пара пар деген түпкі идея жатыр. Тілін ұмытқан кез келген адам – өткенін де бүгінін де мәңгі ұмытты деген сөз. Бұл эсседе өз ана тіліңді ұмытып өзге елде ғұмыр кешкенше, тірі басып жүрмей-ақ қойғаның абзал деген мазмұн бар.
«Ана тілім! Сен маған ризасың ба, білмеймін, бірақ менің тірлігім-сенсің, мен сені мақтан етем. Сонау тұңғиық терең жер түбінен жарыққа, күнге, жасыл шөпке асыққан бұлақ суындай ана тілімнің сөздері тірлігімнен қайнап шығып, алқымыма тіреледі.Ернім күбірлейді.Өз күбіріме өзім құлақ тігем, ана тілім, саған құлақ тігем, сонда маған бейне тұңғиықтан шымырлап шыққан таудың асау өзені елестейді.Мен болаттың сыңғырын ұнатам, қынабынан суырылған екі қанжардың бір-біріне соғылған дыбысын сүйем.Осының бәрі менің тілімде бар» – деп дағыстан ақыны тілін, елін тебірене сөз етеді.
Объяснение: