Бос орынға оқшау сөзді қой. Жантаза
Сәті түсіп, жолаушы ақ үйді көріп қалады. Əдемі ақ үйдің жанына барғанда ішінен сұлу қыз шықты.
– Жолаушы, баратын жеріңіз алыс. Бір түн қонақ боп тынығып алыңыз, - деді бойжеткен. Жанқожа қызбен амандасты.
дастархан толып тұр. Батыр алдында тұрған тағамды аузына апарса, белгісіз күштің əсерімен аузына тек құрма түсе берді. Біраздан соң Жанқожа.
– Жарайсың,құлыным!Әкелші бетіңді,бір сүйіп алайын!
– Ата,осы басқа жануарларға қарағанда төрт түлікті неге біз өзімізге жақын ұстаймыз?
– Себебі,балапаным,кезінде қазақ халқының бары да нары да солар болған.Олардың қай-қайсысының болмасын етін - азық,жүнін - киім,мінсе - көлік қылды.Сен өзі төрт түлікке нелер жататынын білемісің?
– Әрине!Олар:қой,жылқы,сиыр,түйе ғой.
– Дұрыс айтасың.
– Ал егіншілік ше?Қазақ халқы мал шаруашылығынан соң егіншілікпен де айналысқан.
– “Егін ырыс таңдамайды,еңбек таңдайды” дегендей, егіншілік те үлкен еңбекті талап еткен.Бірақ есесіне көп азыққа кенелесің.
– Бұл екеуімен кезінде халқымыз не үшін айналысқан?
– Әрине, күнкөріс үшін.Ол заманда қазіргідей жаңа технологиялар жоқ болды ғой.Біле білсең сенің анау консервідегі сүтіңнен қазақтың төл сиырының сүті әлдеқайда құнарлы.
– Ата,қазір де осы төрт түлік ұстайтын,егін егетін адамдар бар ма?
– Әлбетте.Қалада жүріп көрмей жүрсің ғой,құлыным.Ауылда және одан басқа шаруа қожалықтарында мал бағып,егін егіп,мол өнім алып қана қоймай,ел дамуына өз үлестерін қосуда.
– Мен де келешекте өз кәсібімді ашып,төрт түлігімізді, дәстүрлі егіншілігімізді жұртшылыққа насихаттайтын боламын.
– Талабың таудай болсын,құлыным!