Болжайтын
осы сөзді талдау керек ​

Садақ — жебе атуға арналған қол қаруы. Садақты тас дәуірінен 20 ғасырға дейін дүние жүзінің барлық халықтары пайдаланған. Ерте кезде аң аулауда, кейін соғыс ісінде қолданылған. Қарапайым садақты тобылғы, үйеңкі, т.б. ағаш шыбықтарынан доғаша иіп, екі ұшын қайыспен керіп жасайды[1]. Күрделі садақтың сыртқы бетіне сіңір тартылып, ішкі жағы мүйізбен қапталады, кейде ортасы мен екі шетіне сүйек бастырма қағылады (қ. Құрама садақ). Күрделі садақты ежелгі Шығыста, оның ішінде сақтар, кейінірек ғүндар мен Орталық Азия халықтары көп қолданған. Қазақ садағы көшпелілер садағының жетілдірілген жалғасы болып саналады. Ауыз әдебиетінде садақтардың қолданылған материалдарына қарай “қайың садақ”, “қарағай садақ”, “үйеңкі садақ” деген атаулары кездеседі. Қайыңның қабығымен қапталған, сарғайған түсіне байланысты “сарыжа”, “сарсадақ” деген атаулары да бар. [2]

" Стих о маме "
Ты подарила мне свет всего мира,
Ты собрала мне цветы всех краев,
Ты дала мне крылья птиц
Моя детская привязанность только тебе одной

Припев:
Лаская, любя, вырастивщая меня
прохладный ветерок, огромный сад для меня
Даже когда я выросту, я буду для тебя ребенком
Твое настроение я узнаю, прочитав все в твоих глазах

Чтобы не быть у тебя в долгу
Я искал для тебя все прелести мира
Я бы подарил тебе все богатства, но прости меня
Я бы подарил тебе солнце и месяц, но не смог достать

Припев

прими то, что есть, но то, что я могу тебе дать сейчас
Это - детская любовь, мое маленькое сердечко
будь счастлива этому, ведь это только то, что есть у меня
Прими и мою песню, посвещенную тебе