Дос адам жанының айнасы тәрізді. Себебі адам өзі қандай болса, дәл сондай жанына жақын жанды іздейді. Ойы, арман-тілегі, мақсат, ең бастысы өмірдегі құндылығы бір адамдардың шынайы дос болып, өмір бойы араларынан қыл өтпейді. Ал достық дегеніміз - адамды ерекше қанаттандыра білетін, қуанышты үдетіп, кайғыны азайтатын қарым-қатынас түрі. Өмірде адал дос табу, достық қарым-қатынастарды сайқтай білу өте маңызды. Себебі әрқайсымыз достыққа мұқтажбыз, ол ешқашан көптік етпейді. Еліміздің асқақ ақыны, патриоты, ұлт жанашыры Мұхтар Шахановтың:
«Достық деген ізгіліктің алаңы,
Оған куә ғасырлар мен замандар.
Отанын да сатып кете алады
Қиын шақта досын сатқан адамдар!»
деген жолдарынан достықты қандай дәрежеде бағалағаны сезіледі.
Нағыз, адал дос өмірде орын алатын түрлі сәтсіздіктерге мойымай, басқа түскен ауыртпалықтарды бірге көтеруге жәрдемдесіп, қуаныш пен шаттық күндерді бөліседі. Дос адамдардың мінездері әр түрлі болуы мүмкін, дегенмен құндылықтары мен арман – мақсаттары бірдей болады, бірақ бұл жағдай достыққа еш кедергі бола алмайды. Халықымыз достық қарым – қатынасты ерекше бағалаған, бұған дәлел ретінде бірнеше мақал – мәтел де келтіруге болады. Мысалы, “Дос жылатып, дұшпан күлдіріп айтады”, “Досы жақсының, өзі де жақсы”, “Дүниеде адамның жалғыз қалғаны өлгені, қайғының бәрі соның басында”.
Лин - это символ солнца.Видимо,это все-таки надуманный штамп.Историк Костомаров предполагал,что ритуальным масленичным блюдом блины стали относительно недавно. Происхождение самого слова "блин" первоначально произносилось как "млин",от слова "молоть" - первые блины делались из перемолотых зерен,перемешанных с водой и выпеченных - без какой-либо сдобы и дрожжевой закваски.Другой историк,Снегирев,пишет о "выпекании" первых блинов прямо на углях,стало быть - именно так выглядел первый русский хлеб. В книге М.Забылина "Русский народ,его обычаи,обряды,предания.."(80-е годы 19 века) - вообще о блинах больше пишется,как о ритуальном блюде на поминках.Могу подтвердить,как очевидец,что почти по всей северной и центральной России по сей день во многих местах на поминках едят блины.Такая традиция,видимо, появилась после перевода Ветхого Завета на старославянский язык,во второй книге царств,6 гл,ст19 написано про раздачу царем Давидом при перенесении Кивота Завета по "млину сковрадному"(т.е. по блину,выпеченному на сковороде).Такое вот странное пересечение русской кухни и царя Давида - прямо по Вашей теме. Традиционные русские блины готовились все-таки из гречневой муки,на дрожжевой закваске - так называемые "красные" блины.
Достық туралы
Дос адам жанының айнасы тәрізді. Себебі адам өзі қандай болса, дәл сондай жанына жақын жанды іздейді. Ойы, арман-тілегі, мақсат, ең бастысы өмірдегі құндылығы бір адамдардың шынайы дос болып, өмір бойы араларынан қыл өтпейді. Ал достық дегеніміз - адамды ерекше қанаттандыра білетін, қуанышты үдетіп, кайғыны азайтатын қарым-қатынас түрі. Өмірде адал дос табу, достық қарым-қатынастарды сайқтай білу өте маңызды. Себебі әрқайсымыз достыққа мұқтажбыз, ол ешқашан көптік етпейді. Еліміздің асқақ ақыны, патриоты, ұлт жанашыры Мұхтар Шахановтың:
«Достық деген ізгіліктің алаңы,
Оған куә ғасырлар мен замандар.
Отанын да сатып кете алады
Қиын шақта досын сатқан адамдар!»
деген жолдарынан достықты қандай дәрежеде бағалағаны сезіледі.
Нағыз, адал дос өмірде орын алатын түрлі сәтсіздіктерге мойымай, басқа түскен ауыртпалықтарды бірге көтеруге жәрдемдесіп, қуаныш пен шаттық күндерді бөліседі. Дос адамдардың мінездері әр түрлі болуы мүмкін, дегенмен құндылықтары мен арман – мақсаттары бірдей болады, бірақ бұл жағдай достыққа еш кедергі бола алмайды. Халықымыз достық қарым – қатынасты ерекше бағалаған, бұған дәлел ретінде бірнеше мақал – мәтел де келтіруге болады. Мысалы, “Дос жылатып, дұшпан күлдіріп айтады”, “Досы жақсының, өзі де жақсы”, “Дүниеде адамның жалғыз қалғаны өлгені, қайғының бәрі соның басында”.
Происхождение самого слова "блин" первоначально произносилось как "млин",от слова "молоть" - первые блины делались из перемолотых зерен,перемешанных с водой и выпеченных - без какой-либо сдобы и дрожжевой закваски.Другой историк,Снегирев,пишет о "выпекании" первых блинов прямо на углях,стало быть - именно так выглядел первый русский хлеб.
В книге М.Забылина "Русский народ,его обычаи,обряды,предания.."(80-е годы 19 века) - вообще о блинах больше пишется,как о ритуальном блюде на поминках.Могу подтвердить,как очевидец,что почти по всей северной и центральной России по сей день во многих местах на поминках едят блины.Такая традиция,видимо, появилась после перевода Ветхого Завета на старославянский язык,во второй книге царств,6 гл,ст19 написано про раздачу царем Давидом при перенесении Кивота Завета по "млину сковрадному"(т.е. по блину,выпеченному на сковороде).Такое вот странное пересечение русской кухни и царя Давида - прямо по Вашей теме.
Традиционные русские блины готовились все-таки из гречневой муки,на дрожжевой закваске - так называемые "красные" блины.