Ай – біздің планетамыздың бірден – бір табиғи серігі. СӨздікті алып қарайтын болсақ, «ай» сөзі латынның “luna” деген сөзінен шығып, «табиғи серік» деген мағына береді екен.
Ай - өзінен жарық шығармайтын Жерге ең жақын орналасқан аспан денесі. Ай мен Жердің қашықтығы орташа есеппен 384 500 км құрайды.
Ай Жерден 4 есе кіші және 6 есе жеңіл.
Айда таулар да, тастар да, түрлі теңіздер де жетерлік. Бірақ олар жер бетіндегі бізге үйреншікті таулар мен теңіздерден өзгеше. Мысалы, айдағы теңіздерде ешқашан су болған емес. Олар бұл атауды қап – қара түстеріне байланысты алған.
Айда тіршілік етуге болмайды, себебі онда су да, ауа да жоқ, әрі өте суық.
ответ:Перед восходом солнца на огромную поляну ложится первый мороз(1).
Протаишься и ждёшь у края поляны. Что (з)десь прои(с)ходит Моро(з расстелает(2)
по поляне серебряные хо.лсты. Но солнечнный(3) луч робко освещает их и на белом остаётся зелёное местечко. Постепенно белое исчезает. Только в тени высоких деревьев долго сохраняется бел.енький клочок.
На г.олубом небе между з.олотыми деревьями не поймёшь что творится. То ли это уносит ветер листья, то ли стайками собрались мелкие птицы. Ветер заботливый хозяин. Летом он везде побывает всех увидит.(4) Даже в чаще осиновых рощ не оставит незнакомого листика. Теперь листья падают шепчутся, словно прощаются с родным царством.
Ай – жердің серігі.
Ай – біздің планетамыздың бірден – бір табиғи серігі. СӨздікті алып қарайтын болсақ, «ай» сөзі латынның “luna” деген сөзінен шығып, «табиғи серік» деген мағына береді екен.
Ай - өзінен жарық шығармайтын Жерге ең жақын орналасқан аспан денесі. Ай мен Жердің қашықтығы орташа есеппен 384 500 км құрайды.
Ай Жерден 4 есе кіші және 6 есе жеңіл.
Айда таулар да, тастар да, түрлі теңіздер де жетерлік. Бірақ олар жер бетіндегі бізге үйреншікті таулар мен теңіздерден өзгеше. Мысалы, айдағы теңіздерде ешқашан су болған емес. Олар бұл атауды қап – қара түстеріне байланысты алған.
Айда тіршілік етуге болмайды, себебі онда су да, ауа да жоқ, әрі өте суық.
ответ:Перед восходом солнца на огромную поляну ложится первый мороз(1).
Протаишься и ждёшь у края поляны. Что (з)десь прои(с)ходит Моро(з расстелает(2)
по поляне серебряные хо.лсты. Но солнечнный(3) луч робко освещает их и на белом остаётся зелёное местечко. Постепенно белое исчезает. Только в тени высоких деревьев долго сохраняется бел.енький клочок.
На г.олубом небе между з.олотыми деревьями не поймёшь что творится. То ли это уносит ветер листья, то ли стайками собрались мелкие птицы. Ветер заботливый хозяин. Летом он везде побывает всех увидит.(4) Даже в чаще осиновых рощ не оставит незнакомого листика. Теперь листья падают шепчутся, словно прощаются с родным царством.
Объяснение:не уверенно в некоторых слов