Инемен құдық қазғандай білім жолында талмай іздену а ң табиғатына тəн. Қай заманда болмасын адамзат өркениет шыңдарына ақыл-парасаттың, білімнің күшімен жеткен. Сол биікке жету жолында адам табиғатындағы беймəлім дүниені танысам деген түйсік қозғаушы күш болған.
Ұстаз ұғымы кісі өмірінде үлкен мəнге ие. Əсіресе, қазіргі заманда ұстаз алдын көрмеген адам кемде-кем. Білім мен ғылым заманы жиырма бірінші ғасырда кез келген адам ұстаз бен шəкірт қатынасын өз деңгейінде түсініп, екеуінің бір-біріне деген міндеттерін біле жүруі керек. Əйтпесе, біз мəн бере бермейтін болмашы жерден мүлт кетіп, нəтижесінде кісі ақысын мойынымызға жүктеп алуымыз мүмкін.
«Адамның адамшылығы жақсы ұстаздан» (Абай) демекші, тарихта ақыл-парасаты мол тұлғалардың көпшілігі ұстазына ерекше құрметпен қарап, əрдайым сондай бір ізетпен еске алған. Айталық, Ескендір Зұлқарнайын − Аристотельді, Абылай хан − Төле биді, Шəкəрім − Абайды, Бердақ − Күнқожаны, Жамбыл – Сүйінбайды өзіне ақылшы əрі ұстаз тұтқан.
«Ұстазы жақсының – ұстамы жақсы» дегендей, олар өздерінің өмірде бағындырған зор асуларына ұстаздарының сіңірген еңбегі көп екенін жақсы түсінген. Мəселен, Ескендір Зұлқарнайын өз ұстазын: «Мен ұстазыма əкемнен кем қарыздар емеспін. Əкемнен өмірді алсам, Аристотельден сол өмірге керектінің бəрін алдым», – деп еске алатын болған
Бұл — 1930 жылдардағы Қазақстан
тарихын бейнелейтін драма.
«Жерұйық» – жұттан кейін басқа
түскен қиын заманға қарамастан, шын
көңілімен ілтипат көрсетіп, қайғысына
ортақ болғаны үшін қазақстандық
корей, неміс, түрік, шешен, күрт және
басқа да этностардың осы қасиетті
жерге, қазақ халқына деген алғысы
ретінде түсірілген фильм.
Фильмнің сюжеті қасіретті
жылдардың ауыр жағдайында
ізгілік пен адамгершілікті алға
қойған қазақ халқының достығын
насихаттайды. Қазақтың қанына сіңген
қонақжайлылықты дәріптеген көркем
фильмнен Сталин заманындағы өзге
ұлттарды қазақ жеріне қоныстандыру
саясатының құрбандарын және
олардың кешкен ауыр да, азапқа толы
тұрмыстарын көруге болады.
Объяснение:
это сор кажесь удачи:)
Ұстаз ұғымы кісі өмірінде үлкен мəнге ие. Əсіресе, қазіргі заманда ұстаз алдын көрмеген адам кемде-кем. Білім мен ғылым заманы жиырма бірінші ғасырда кез келген адам ұстаз бен шəкірт қатынасын өз деңгейінде түсініп, екеуінің бір-біріне деген міндеттерін біле жүруі керек. Əйтпесе, біз мəн бере бермейтін болмашы жерден мүлт кетіп, нəтижесінде кісі ақысын мойынымызға жүктеп алуымыз мүмкін.
«Адамның адамшылығы жақсы ұстаздан» (Абай) демекші, тарихта ақыл-парасаты мол тұлғалардың көпшілігі ұстазына ерекше құрметпен қарап, əрдайым сондай бір ізетпен еске алған. Айталық, Ескендір Зұлқарнайын − Аристотельді, Абылай хан − Төле биді, Шəкəрім − Абайды, Бердақ − Күнқожаны, Жамбыл – Сүйінбайды өзіне ақылшы əрі ұстаз тұтқан.
«Ұстазы жақсының – ұстамы жақсы» дегендей, олар өздерінің өмірде бағындырған зор асуларына ұстаздарының сіңірген еңбегі көп екенін жақсы түсінген. Мəселен, Ескендір Зұлқарнайын өз ұстазын: «Мен ұстазыма əкемнен кем қарыздар емеспін. Əкемнен өмірді алсам, Аристотельден сол өмірге керектінің бəрін алдым», – деп еске алатын болған