Қазақ әдебиетінің көрнекті қайраткерлерінің бірі классик жазушы
Ғ. Мүсірепов «Қазақ солдаты»
атты шығармасында Ұлы Отан соғысы жылдарындағы
халықтар достығына ерекше тоқталады. Кеңес елінің
түрлі ұлт өкілдерінен құралған армия жауынгерлерін
суреттейді. Олардың жүрегіндегі интернационалдық
сезімдерін, мінездерін көрсетеді. Сонымен, көп ұлтты
кеңес жауынгерлерінің көптеген сыры Қайрош арқылы
ашылды. Қайрош романның басты кейіпкері. Ол —
Кеңес Одағының Батыры Қайырғали Смағұловтың про-
тотипі
Қайрош Сарталиев.
Ғ. Мүсірепов қазақ әдебиетінде аянбай еңбек ет-
кен академик, классик жазушы. Оның еңбектері жоғары
бағаланды. Ол бірнеше орден, медальдармен марапатталды. 1974 жылы Ғ. Мүсіреповке
әдебиетке сіңірген еңбегі үшін «Социалистік Еңбек Ері» құрметті атағы берілді.

​

Менің отаным – Қазақстан. Мен Отанымды сүйемін. Қазақстан – мен үшін , менің ата – бабаларым үшін өте қасиетті мекен . Осы елде дүниеге келіп , еңбек етіп , білім алып келеміз және қазақ тілінде сөйлеуді, қазақ халқының салт – дәстүрін білу міндетіміз деп санаймын.
Менің Еліме деген махаббатым жүрегімнің түпкірінде жатыр. Отанға деген адал махабатты, қандай заң, қандай құбылысы болсын өшіре алмайды.
Бүгінгі күні Қазақстан бақыт ордасына айналып отыр. Әркім қалаған еңбегін істеуге, оқуға, демалуға ерікті.
«Құс ұясыз болмайды, адам Отансыз болмайды.»,-дейді қазағым, ал менің Отаным сонау Каспийден бастап Алтай тауларына дейін созылып жатқан қасиетті өлке . Қазақстан тәуелсіздік жолында не көрмеді десеңші ?! Еліміздің басынан азап та , аштық та , сұм соғыс та өтті.Қазақстанның тәуелсіздігін аңсаған, мәңгілік жарыққа ұмтылған Қайрат, Ләззат, Ербол сияқты аға – апаларымыз ұлтты үшін өлімге бастарын тікті.
Біздерде Абылайдың саясаткерлігі, Қабанбайдың ерлігі , Қазыбектердің биліктері, Жиреншешелердің шешеншігі , Абай – Махамбеттердің ақылдылығы бар. Оған қоса , ата- бабалар мұра етіп қалдырған асыл - қазына жеріміз бар. Біздің жерімізде кең, қасиеті ғана емес, қазба байлығымен дүние жүзінің алдыңғы көшін бастауда. Асты кенге, талай дүлділ адамдарды өмірге әкелген кенді өлке Қарағандыда туғаныма қатты қуанам. Сол байлықты біздер игеріп , иемденеміз , алға басып дамимыз .
Мен кандай мамандық таңдасам да, құстай биік ұшып, тауға өрлеп шықсамда еліме құшағымды жайып жүремін.
Мен – егеменді елімнің ертеңімін «Сен де бір кірпіш дүниеге, кетігін тап та , бар қалан » , - деп Абай атамыз айтқандай , Отанымның болашағы үшін өз үлесімді қосуға тырысамын.
Біз жастар Қазақстанның болашағымыз, туып өскен жерімізді, елімізді оп – оңай бере салмаймыз. Еліміз үшін барлық қиындыққа төтеп беруге дайынбыз.

Күшігім еркелей білетін,

Кейде ол шәуілдеп үретін.

Жата қап аяғын көтерсе

Көргендер еріксіз күлетін.

Тойған соң томпайып жататын,

Бір тәтті ұйқыға бататын.

Түсінде мысықпен алысып,

Жүретін бөлмеде жарысып.

Қарасам, міне енді өсіпті,

Ит бопты кәдімгі қабаған.

Әуелі өзіме өшікті

Күнәм жоқ бір рет сабаған.

Мақтайды біреулер даурығып,

Қасқыр деп итімді қабаған.

Мен жүрмін кете алмай айығып,

Өз итім түсірген жарадан,

***

Отырсам үндемей үйімде,

Тоқмейіл, ақпейіл күйімде.

Келуші көбейіп кетеді

Шашымның ағынан сүюге.

Мақтауға бәрі әзір, жайдары

Мейрімнің ағаға шегі жоқ.

Ақтарар сырларын қайдағы,

Бірінің дығы жоқ, кегі жоқ.

Сәл ғана өзгеріп қалпымнан,

Әділдік сөйлесем болғаны,

Біреуі алып қап алқымнан,

Союға әзір тұр қалғаны...

Тойған соң жататын пырылдап

Мен мысық емеспін, достарым,

Жан болып жүрген сон, шырылдап

Айтамын арымның қосканын