Апа, ақ сүтіңнен айналайын!
Соғысты біз тілеп алған жоқпыз. Соғыс зұлымдық. Әлемдегі адамдарға қауіпті. Біз онымен күресеміз. «Мен соғыста ерлік көрсетейін» деп ойлаған емеспін. Мен мұғалім болуға дайындалып жүрдім. Балаларға сабақ бергеннің — менің кінәм емес. oрнына колыма қару устадым. Жауынгер болдым. Ол - емес,
Қазір мектепте оқып жүрген жастарға менің алғашқы сабағым ОСЫ.
Оларға беретін білімім де Осы. Бір сағаттан кейін мен кетемін. Отаным үшін бір міндетті орындаймын. Қайта келмеймін. Жауды талкандаймын, өзім де жок боламын. Отан үшін, халық үшін, дүниедегі бар жақсылық үшін...
Бул — менің соңғы хатым, соңғы сөзім. Апа, мың бір рет «Апа!» - десем де, қадіріңе жетем бе? Түсінші, бұл — жай ғана өлу емес. Бұл — өмір үшін өлім. Мен осыған өз еркіммен бардым.
Мені жоктама, апа! Будан былай Жер бетінде соғыс болмасын! Жылама, апа! Қош бол!
Сенің мұғалім балаң – лейтенаm Майсалбек. Майдан, 1943 жылдың 9 наурызы, түнгі 2.00.
Мектептен алғашқы А әріпін таныйсың ,алғашқы білім аласың.Мектеп - екінші үйіміз.Мұғалім - екінші анамыз деп те айтып жатады.Бұл шындық,өйткені мектепте оқу,білім алып үйренесің,ал мұғалім анаңдай уайымдап жақсы оқытуға тырысады
Елорда!Астана! Бұл менің қалам, менің астанам! Астана қаласы 1998 жылы салынған ең жас, әрі ең көрікті қала. қазіргі таңда қала күннен күнге даму үстінде. жыл сайын аталы шараларды өткізіп, дамыған елдердің санатына қосылуға үлесін тигізуде.Қазақстан Республикасында 150 ден астам ұлт өкілдерінің тұратынын ескерсек, Астана қаласында да өзге ұлт өкілдері орналасқан. соған қарамастан бейбіт өмір кешуде. сондықтан Бейбітшілік қаласы деп атаймыз. Бейбітшілік символына орай 2006 жылы Бейбітшілік пен келісім сарайы салынды. Онда Қазақстан халықтары Ассамблеясы, ұлтаралық және дінаралық келісім орталығы бар. Осынау бейбітшілікті сақтау біздің қолымызда. басынан сонау қанды кезеңдерді өткізген Қазақстан халқы үшін Астана қаласы Бейбітшілік қаласы сипатында. Бейбіт өмір - Бейбіт қала.