А Тыңдалым мәтіні бойынша сұрақтарға жауап беріңдер. 1. Хан қандай жарлық шығарды? 2. Жарлықта қай жастағы қариялар туралы айтылған? 3. Халық неге хан жарлығына қарсы шыға алмады? 4. Елге қандай қатер төнді? 5. Елді сақтап қалудың амалын кім тапты?
. кирил как ты там? как переехал что мне не писал так долго я заждался? кирил я живу хорошо мы с друзьями вспоминае про тебя.я чясто думаю что щяс позвоню тебе и ты приедиш.ты нашёл себе там друзей.кирил я жду когда ты к нам в гости приедиш.напеши мне письмо буду рад.ну давай пока.
сәлем. кирил сіз қалай? қалай көшіп келіп, ол маған былай деп жазды, сондықтан ұзақ мен заждался? кирил мен достарыммен жақсы өмір сүремін.мен сізге қоңырау шаламын деп ойлаймын.сен сонда достарыңды таптым.кирил бізге қонаққа келген кезде өте күтемін.маған хат жазамын.ну давай пока.
Менің ұлым авар анасы үйреткен тілді ұмытпауға тиіс» деп басталатын бұл эссенің мағынасы тереңде. Тіліңді ұмытқаның – еліңді, тарихыңды, анаңның ақ сүтін ұмытқанмен пара пар деген түпкі идея жатыр. Тілін ұмытқан кез келген адам – өткенін де бүгінін де мәңгі ұмытты деген сөз. Бұл эсседе өз ана тіліңді ұмытып өзге елде ғұмыр кешкенше, тірі басып жүрмей-ақ қойғаның абзал деген мазмұн бар.
«Ана тілім! Сен маған ризасың ба, білмеймін, бірақ менің тірлігім-сенсің, мен сені мақтан етем. Сонау тұңғиық терең жер түбінен жарыққа, күнге, жасыл шөпке асыққан бұлақ суындай ана тілімнің сөздері тірлігімнен қайнап шығып, алқымыма тіреледі.Ернім күбірлейді.Өз күбіріме өзім құлақ тігем, ана тілім, саған құлақ тігем, сонда маған бейне тұңғиықтан шымырлап шыққан таудың асау өзені елестейді.Мен болаттың сыңғырын ұнатам, қынабынан суырылған екі қанжардың бір-біріне соғылған дыбысын сүйем.Осының бәрі менің тілімде бар» – деп дағыстан ақыны тілін, елін тебірене сөз етеді.
. кирил как ты там? как переехал что мне не писал так долго я заждался? кирил я живу хорошо мы с друзьями вспоминае про тебя.я чясто думаю что щяс позвоню тебе и ты приедиш.ты нашёл себе там друзей.кирил я жду когда ты к нам в гости приедиш.напеши мне письмо буду рад.ну давай пока.
сәлем. кирил сіз қалай? қалай көшіп келіп, ол маған былай деп жазды, сондықтан ұзақ мен заждался? кирил мен достарыммен жақсы өмір сүремін.мен сізге қоңырау шаламын деп ойлаймын.сен сонда достарыңды таптым.кирил бізге қонаққа келген кезде өте күтемін.маған хат жазамын.ну давай пока.
обращяйся.
Менің ұлым авар анасы үйреткен тілді ұмытпауға тиіс» деп басталатын бұл эссенің мағынасы тереңде. Тіліңді ұмытқаның – еліңді, тарихыңды, анаңның ақ сүтін ұмытқанмен пара пар деген түпкі идея жатыр. Тілін ұмытқан кез келген адам – өткенін де бүгінін де мәңгі ұмытты деген сөз. Бұл эсседе өз ана тіліңді ұмытып өзге елде ғұмыр кешкенше, тірі басып жүрмей-ақ қойғаның абзал деген мазмұн бар.
«Ана тілім! Сен маған ризасың ба, білмеймін, бірақ менің тірлігім-сенсің, мен сені мақтан етем. Сонау тұңғиық терең жер түбінен жарыққа, күнге, жасыл шөпке асыққан бұлақ суындай ана тілімнің сөздері тірлігімнен қайнап шығып, алқымыма тіреледі.Ернім күбірлейді.Өз күбіріме өзім құлақ тігем, ана тілім, саған құлақ тігем, сонда маған бейне тұңғиықтан шымырлап шыққан таудың асау өзені елестейді.Мен болаттың сыңғырын ұнатам, қынабынан суырылған екі қанжардың бір-біріне соғылған дыбысын сүйем.Осының бәрі менің тілімде бар» – деп дағыстан ақыны тілін, елін тебірене сөз етеді.
Объяснение: