Бір күні арыстан, қасқыр және түлкі достасты.Олар көңілгебарды және есекті, қойды, және қоянды аулады. -Ну, достар мен, как біз алапаны бөлеміз?-спросиларыстан. Бірінші қасқыр: жауап берді -Царь!Сендер ажа бізде, сол себептен есекті сіз же-, менқойды жеймін, ең жас түлкі, қоянның. Лев наразы мынадай жауаппен қалды.Ол ашуландырдыжәне қасқырды баста бөлікте жапырақтанды. -Ты нені айтасың?-спросил арыстан бас түлкінің. -О, патша сіз біз!Қазір есекпен таңғы ас іш-, кейін қойменпообедайте, ал на түнді съеште қоянның. Льву түлкінің сөздері понравились.Ол күлді және оны:сұрады -У кімнің сен мынадай жауапқа үйрендің? -У қасқыр, -ответила лиса. Міне осы мәтінді аударуға керекке...)) Ілгері
Қыс – күзден кейін келетін, жылдың ең суық мезгілі. Күнтізбе жүйесі бойынша Желтоқсан, Қаңтар, Ақпан қыс айлары болып саналады. Қыста түн ұзақ, күн қысқа болып, Үркер жұлдызы көкке өрмелеп жоғары көтерілген сайын суыта түседі. Қыс мерзімін халқымыз өзінше бағалап, өз тұрғысынан сипаттап келеді. Осы тұста қыстың бейнесін тірі жанға балаған Ұлы Абайдың мына өлең шумақтары еріксіз тіл ұшына оралады:
Ақ киімді, денелі, ақ сақалды, Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды. Үсті-басы ақ қырау, түсі суық, Басқан жері сықырлап, келіп қалды. Дем алысы – үскірік, аяз бен қар, Кәрі құдаң – қыс келіп, әлек салды.
Бұл мезгілде болатын табиғи құбылыстардың бірін қалдырмай аса көркемдікпен суреттеген Жүсіпбек Аймауытовтың және Ілияс Жансүгіровтің төмендегі өлең жолдары қыстың қатал мінезін көз алдымызда жандандырып тұрғандай:
Жалп-жалп, жалп-жалп жауды қар. Тон киіндік, тоңды мал. Бұрқ-бұрқ, бұрқ-бұрқ боран бар, Боран жоқта тұман бар. Қызыл шұнақ қызыл бар. Суда айна тас мүсін бар, Қылаулатқан қырау бар.
-Ну, достар мен, как біз алапаны бөлеміз?-спросиларыстан.
Бірінші қасқыр: жауап берді
-Царь!Сендер ажа бізде, сол себептен есекті сіз же-, менқойды жеймін, ең жас түлкі, қоянның.
Лев наразы мынадай жауаппен қалды.Ол ашуландырдыжәне қасқырды баста бөлікте жапырақтанды.
-Ты нені айтасың?-спросил арыстан бас түлкінің.
-О, патша сіз біз!Қазір есекпен таңғы ас іш-, кейін қойменпообедайте, ал на түнді съеште қоянның.
Льву түлкінің сөздері понравились.Ол күлді және оны:сұрады
-У кімнің сен мынадай жауапқа үйрендің?
-У қасқыр, -ответила лиса.
Міне осы мәтінді аударуға керекке...))
Ілгері
Қыс – күзден кейін келетін, жылдың ең суық мезгілі. Күнтізбе жүйесі бойынша Желтоқсан, Қаңтар, Ақпан қыс айлары болып саналады. Қыста түн ұзақ, күн қысқа болып, Үркер жұлдызы көкке өрмелеп жоғары көтерілген сайын суыта түседі. Қыс мерзімін халқымыз өзінше бағалап, өз тұрғысынан сипаттап келеді. Осы тұста қыстың бейнесін тірі жанға балаған Ұлы Абайдың мына өлең шумақтары еріксіз тіл ұшына оралады:
Ақ киімді, денелі, ақ сақалды, Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды. Үсті-басы ақ қырау, түсі суық, Басқан жері сықырлап, келіп қалды. Дем алысы – үскірік, аяз бен қар, Кәрі құдаң – қыс келіп, әлек салды.
Бұл мезгілде болатын табиғи құбылыстардың бірін қалдырмай аса көркемдікпен суреттеген Жүсіпбек Аймауытовтың және Ілияс Жансүгіровтің төмендегі өлең жолдары қыстың қатал мінезін көз алдымызда жандандырып тұрғандай:
Жалп-жалп, жалп-жалп жауды қар. Тон киіндік, тоңды мал. Бұрқ-бұрқ, бұрқ-бұрқ боран бар, Боран жоқта тұман бар. Қызыл шұнақ қызыл бар. Суда айна тас мүсін бар, Қылаулатқан қырау бар.