Еңлікгүл - гүл адалдық пен махаббат. Атауы, оның бір музыка ретінде оқылады. Нәзік, ең әсерлі, ол туралы көптеген аңыздар құралған. Итальяндар күміс жартастардың оның гүлі деп атайды. Альпілік француздар - жұлдыз. Ғажап гүл жақсы көреді, бірақ ең қарлы жиектері бар күн сирек гүл өседі, Еңлікгүл қияқтай таулы аймақтарында түседі. Оны көру емес берілген әрбір. Табу мүмкін делінген, оның жүрегі таза, мына жұмбақ адам ғана гүл аңыз ретінде шық махаббат. Епшілдену және қатты болып, аз тырмысып шығу үшін арналған таудың ұшар басына шыға келді. Шын жүректен және адал болуы, өзінің нақсүйерілерге қалтқысыз сүю керек. Гүл былай болған еді, енді оны көру көп қолға түсіру ниет білдірген 19 ғасырда іс жүзінде мүмкін емес. Бу қалды, олар қырылуды қырлары ондаған дана болды. Анадан сирек кездеседі, онда бұл гүл өсіп шықты, ол осы арнайы заң тыйым салған еді, бұл олардың еңлікгүлдер тыйым салады Швейцарияда жұлу шығарылатын жинау қолданылады. Түйіп қалды бұзушыларға айыппұл салу қолданылатын болады. Таулы туристердің арнаулы бекеттері бар, олар мекендеу орындарына осы заттар бар шекараларын жол бермейді.
Эдельвейс - цветок верности и любви. Одно его название звучит, как музыка. Самый трогательный и нежный, о котором сложено множество легенд. Итальянцы его называют серебряным цветком скал. Французы - альпийской звездой. Эдельвейс - удивительный редкий цветок, растущий в горах Цветок любит солнце, но растет высоко в горах у самой снежной кромки. Увидеть его дано не каждому. Легенда гласит, что найти этот таинственный цветок может только человек, в сердце которого чистая, как роса любовь. Мало быть ловким и сильным, чтобы взобраться на вершину горы. Надо любить искренне и беззаветно, быть преданным своим возлюбленным. Желающих заполучить цветок было так много, что уже в 19 веке увидеть его было практически невозможно. Осталось пара десятков экземпляров, которые находились на грани вымирания. Из-за того, что эдельвейсы редко встречаются их запрещают рвать В Швейцарии, где произрастал этот цветок был издан специальный закон, который запрещал сбор этого растения. Нарушителям грозил внушительный штраф. У горных границ существуют специальные посты, которые не допускают туристов к местам обитания этого цветка.
Көшпенділер дегенде көбіне өз ата бабаларымыз есімізге келеді. Қазақтар бағзы заманнан қазіргі уақытқа дейін мал бағып малдың қамымен көшіп қонып жүре берген. Тек қана соңғы жүз жылдың ішінде индустрияландыру заманында және кешегі Сталиннің ұжымдастыруының есебінен орнықты өмір салтына көшіп кетті.
Көшпенді халықтар көбіне жылына кем дегенде екі рет көшіп отыратын болған. Жазда жайлауда кең жерлерде өмір сүрсе, қыста суықтан сақтану үшін тау бөктерлерінде пана жерлерді таңдайтын болған. Көшпенді халықтар көбіне уақытын ат үстінде өткізген. Сонымен қатар олар үнемі мал үшін ыңғайлы жерлер іздеумен болған. Соның бір мысалы ретінде Асан қайғыны айтуға болады. Ал жақсы жерлер үшін талас та әрқашан қиын болған. Сондықтан олар көп соғысып жүрген.
Эдельвейс - цветок верности и любви. Одно его название звучит, как музыка. Самый трогательный и нежный, о котором сложено множество легенд. Итальянцы его называют серебряным цветком скал. Французы - альпийской звездой. Эдельвейс - удивительный редкий цветок, растущий в горах Цветок любит солнце, но растет высоко в горах у самой снежной кромки. Увидеть его дано не каждому. Легенда гласит, что найти этот таинственный цветок может только человек, в сердце которого чистая, как роса любовь. Мало быть ловким и сильным, чтобы взобраться на вершину горы. Надо любить искренне и беззаветно, быть преданным своим возлюбленным. Желающих заполучить цветок было так много, что уже в 19 веке увидеть его было практически невозможно. Осталось пара десятков экземпляров, которые находились на грани вымирания. Из-за того, что эдельвейсы редко встречаются их запрещают рвать В Швейцарии, где произрастал этот цветок был издан специальный закон, который запрещал сбор этого растения. Нарушителям грозил внушительный штраф. У горных границ существуют специальные посты, которые не допускают туристов к местам обитания этого цветка.
Көшпенділер дегенде көбіне өз ата бабаларымыз есімізге келеді. Қазақтар бағзы заманнан қазіргі уақытқа дейін мал бағып малдың қамымен көшіп қонып жүре берген. Тек қана соңғы жүз жылдың ішінде индустрияландыру заманында және кешегі Сталиннің ұжымдастыруының есебінен орнықты өмір салтына көшіп кетті.
Көшпенді халықтар көбіне жылына кем дегенде екі рет көшіп отыратын болған. Жазда жайлауда кең жерлерде өмір сүрсе, қыста суықтан сақтану үшін тау бөктерлерінде пана жерлерді таңдайтын болған.
Көшпенді халықтар көбіне уақытын ат үстінде өткізген. Сонымен қатар олар үнемі мал үшін ыңғайлы жерлер іздеумен болған. Соның бір мысалы ретінде Асан қайғыны айтуға болады. Ал жақсы жерлер үшін талас та әрқашан қиын болған. Сондықтан олар көп соғысып жүрген.