моё утро начилось как обычно: я проснулся,пошёл почистил зубы.потом я пошёл попил чай с моими любимыми конфетами (впиши названия конфет).я пошёл посмотреть свой любимый мультик(впиши названия мульта).потом неожиданно за мной зашли мои лучьшие друзья(имена).вначале я спросился у мамы: мам можно мне сходить погулять? и она меня отпустила.потом мы целый день с моими лучшими друзьями играли в футбол,баскетбол и даже сходили в бассейн.
время пролетело так не заметно! и потом я сел делать уроки,пошёл мыться,посмотрел теливизор и пошёл спать
Менің ұлым авар анасы үйреткен тілді ұмытпауға тиіс» деп басталатын бұл эссенің мағынасы тереңде. Тіліңді ұмытқаның – еліңді, тарихыңды, анаңның ақ сүтін ұмытқанмен пара пар деген түпкі идея жатыр. Тілін ұмытқан кез келген адам – өткенін де бүгінін де мәңгі ұмытты деген сөз. Бұл эсседе өз ана тіліңді ұмытып өзге елде ғұмыр кешкенше, тірі басып жүрмей-ақ қойғаның абзал деген мазмұн бар.
«Ана тілім! Сен маған ризасың ба, білмеймін, бірақ менің тірлігім-сенсің, мен сені мақтан етем. Сонау тұңғиық терең жер түбінен жарыққа, күнге, жасыл шөпке асыққан бұлақ суындай ана тілімнің сөздері тірлігімнен қайнап шығып, алқымыма тіреледі.Ернім күбірлейді.Өз күбіріме өзім құлақ тігем, ана тілім, саған құлақ тігем, сонда маған бейне тұңғиықтан шымырлап шыққан таудың асау өзені елестейді.Мен болаттың сыңғырын ұнатам, қынабынан суырылған екі қанжардың бір-біріне соғылған дыбысын сүйем.Осының бәрі менің тілімде бар» – деп дағыстан ақыны тілін, елін тебірене сөз етеді.
моё утро начилось как обычно: я проснулся,пошёл почистил зубы.потом я пошёл попил чай с моими любимыми конфетами (впиши названия конфет).я пошёл посмотреть свой любимый мультик(впиши названия мульта).потом неожиданно за мной зашли мои лучьшие друзья(имена).вначале я спросился у мамы: мам можно мне сходить погулять? и она меня отпустила.потом мы целый день с моими лучшими друзьями играли в футбол,баскетбол и даже сходили в бассейн.
время пролетело так не заметно! и потом я сел делать уроки,пошёл мыться,посмотрел теливизор и пошёл спать
Менің ұлым авар анасы үйреткен тілді ұмытпауға тиіс» деп басталатын бұл эссенің мағынасы тереңде. Тіліңді ұмытқаның – еліңді, тарихыңды, анаңның ақ сүтін ұмытқанмен пара пар деген түпкі идея жатыр. Тілін ұмытқан кез келген адам – өткенін де бүгінін де мәңгі ұмытты деген сөз. Бұл эсседе өз ана тіліңді ұмытып өзге елде ғұмыр кешкенше, тірі басып жүрмей-ақ қойғаның абзал деген мазмұн бар.
«Ана тілім! Сен маған ризасың ба, білмеймін, бірақ менің тірлігім-сенсің, мен сені мақтан етем. Сонау тұңғиық терең жер түбінен жарыққа, күнге, жасыл шөпке асыққан бұлақ суындай ана тілімнің сөздері тірлігімнен қайнап шығып, алқымыма тіреледі.Ернім күбірлейді.Өз күбіріме өзім құлақ тігем, ана тілім, саған құлақ тігем, сонда маған бейне тұңғиықтан шымырлап шыққан таудың асау өзені елестейді.Мен болаттың сыңғырын ұнатам, қынабынан суырылған екі қанжардың бір-біріне соғылған дыбысын сүйем.Осының бәрі менің тілімде бар» – деп дағыстан ақыны тілін, елін тебірене сөз етеді.
Объяснение: