Бұрынғы заманнан бері Қазақ халқының бір белгісі қонақжайлылық болған. Қымбатты қонақты үстел басына отырғызып, оған үйдегі бар ең дәмді тамақтарын алдына қоятын. Ұлттық мәдениетке байланысты әр тағам өзіндік бағасымен және орнымен беріледі.Қазақ халқы қонақасымен адамдарды татуластыруға болатынын білген. Үлкен кісілерге қазақтар муше берген. Ықылас салып олар ыдысқа да қараған, ол таза және әдемі болуы тиіс. Өзінің ғасырлар бойы өмір сүрген тариххында етті және сүт тағамдарын жақсылап сақтауды үйренген, ол ауылдарда әлі қолданылады. Назар аударылып дастарқанда отыру ережесіне де қараған. Қазақ әдет ғұрыптары бойынша тамақ ішкенде ұрысуға, жаман сөз айтуға, өсек айтуға, жалаң отыруға болмайтын.
-Мама,бүгін мен Славаны қонаққа шақырдым.
-Өте жақсы балам.Ендеше,дайындалайық. Қонағыңды төрге шақыруды ұмытпа,балам.
-Жарайды,мама.Папам екеуіңе оны таныстырсам деп едім. Міне,өзі де келді. Сәлем,Слава! Қош келдің!Төрлет!
-Сәлем, Асқар!Сенің ата-анаңмен амандасып алайын.Сәлеметсіз бе,Ажар тәтей!Ассаламағалейкум, Мұхтар аға!
-Папа,мама,бұл менің досым Слава.
-Қош келдің,Слава.Қане төрге шық!
-Кешіріңіз,мен түсінбей қалдым."Төрге шық" деген не?
- Слава,қазақта қонақтар құрметтеп төріне отырғызады. Сондықтан сен біздің қонағымызсң,төрге отыруың керек.
-Рахмет.
-
Объяснение: