2-тапсырма. Сөйлемдерді дұрыс құрастырыңыздар 1. Сатуға \аталған пəтерді\М.С.Қайырбеков\ құқы бар. 2. Аталған пəтерді \М.С.Қайырбеков\құқы бар\ жалға беруге. 3. М.С.Қайырбеков \құқы бар\сыйға тартуға\ аталған пəтерді. 4. Аталған пəтерді\ құқы бар\ М.С.Қайырбеков\мұра етіп қалдыруға.

1) Жырау - қазақ әдебиетінің көрнекі өкілі. Әдебиетте де тарихта да маңызды орын алар тұлға. «Жырау - өз жанынан шығарып айтатын және эпикалық дастандар мен толғауларды орындайтын халық поэзиясының өкілі жырау атауы-«жыр» сөзінен туындайды» деген түсінік жырауға «Қазақ әдебиетінің энциклопедиясында» берілген.  Ел ертеңі жайлы болжам жасап, данышпандығымен дараланып жүрген жыраулар хан сарайында отырып, алдағы болар қауіп-қатерді болжап отырды

2.  Жыраулар поэзиясының басты тақырыбы- Қазақ хандығын құрған ру мен тайпалардың татулығы мен бірлігі, бүтіндігі мен тұтастығы, мемлекетті нығайту мен   оның жауынгерлік күшін аттыру.

3. Жыраулар поэзиясының 3 түрі бар: толғау, арнау, мадақ-өлеңдер

4. Асан Қайғы, Қазтуған, Доспамбет, Шалкиіз, Жием­­бет, Марғасқа, Ақтамберді, Тәтіқара, Үмбетей, Бұқар

Объяснение:

Бар білгенім осы

 "Коксерек" — серый волк, выпестованный в домашних условиях. Он приносит столько бед в ауле. Курмаш своего любимца Коксерек, что означает Серый Лютый. При людях он не притрагивался к еде, отворачивал от нее морду. Но стоило человеку отойти, как он мгновенно проглатывал все, что ему положили, и тоскливо смотрел на пустую плошку, будто ничего не ел. Стоило людям заглядеться, как он жадно хватал все, что было плохо положено и попадалось ему на зуб. Утаскивал вареное хозяйское мясо, лакал простоквашу из казана, будто она поставлена для него, грыз свежие шкуры, подвешенные сушиться на остов юрты. Аульные псы ходили поджарые, они были неприхотливы. У волчонка туго налились бока и грудь, заметно рос жирный загривок. А он был постоянно голоден и рыскал по юрте, поводя черным влажным носом. Частенько он попадался, и его колотили безжалостно. Он испытал и удары скалкой, от которых гудело в голове, и острую, жгучую боль от тонко свистящей плетки. Ловко увертываясь, он молча скалил белые клыки. Не было случая, чтобы он, побитый, подал голос. В ауле по ночам он проскальзывает, не замеченный собаками, в кошары и обнюхивает курдюки у ягнят, и овцы его боятся. Но как ни старался мальчик, как ни учил своего серого, тот никак не мог понять, чем хуже еда, которую он крал, той, что давали ему хозяева. Когда Серый Лютый подрос стал голенастый, как теленок, крутогорбый, как бык, он перерос их всех. Хвоста он не поднимал по-собачьи и оттого казался еще рослей, а загривок и спина его напоминали натянутый лук. Но в конце рассказа волк загрыз насмерть Курмаша, вскормившего его.