2. Бірге, бөлек, дефис арқылы жазылатын сөздерді ажыратып, үш бағанға бөліп жазыңдар.
Абыр (күбір), авиа (апат), авиа (зауыт), авто (бекет), авто
(жол), ағайын (жегжат), ағаш (үй), ағаш (тарақ), ағаш (көмір),
ағып (таму), адал (ақы), адам (күн), адам (сағат), азу (ағаш),
азу (тіс), айыл (тартпа), айыр (көмей), ақ (бата), ақ (бидай), ақ
(бөкен), ақ (желек), ақ (жол), алма (ағаш), алма (кезек), арпа
(бидай), арпа (шөп), ауыз (су), ауыз (үй), ашық (хат), аэро (су-
рет), аэро (флот), әзіл (ажуа), әлде (бір), әр (кез), әр (қашан),
әулие (әнбие), алмалы (салмалы).
А жаратылғаннан бері қаншама қыйлы замандар өтті. Адамзат қанша қиыншылық пен жоқшылықты, соғыс пен аштықты басынан кешірді. Бірақ сондай қиыншылыққа қарамастан а әрқашанда қиындыққа мойымай алдыға жылжуда. Қазіргі кездегі а ң жеткен табыстарын қарастыра кетсен. Бағзы замандардан бері адамзат қауымы даму үстінде, ол ешуақытта бір орында тұрған емес. Адам өз жаратылысынан бір нәрсе көрсе соған қызығып, зерттегісі келіп тұрады. Бұл адамның ойлау қабілетінің дамуына жақсы әсер етті. Осы кезге дейінгі жеткен барлық жетістіктер - білім арқасында. Егер адамдарда білім болмаса онда адамзат қауымы ешуақытта дамымас еді. Білімді адам - мыңды жығады деп бекер айытпаған. Баяғы заманнан бері адамның киіміне қарап мынау білімді кісі деп айытпаған. Адам жақсы киініп алып өзін дөрекі ұстауы мүмкін. Ал білімді, ақылы мен иманы бар адам ешуақытта ондай қылықтарға жол бермейді. Сондықтан да кісінің көркі киімінде емес - ол білімінде.
Қонақжайлық – қазақ халқының ұлттық салт-дәстүрінің бірі. Сонымен қатар адамдар арасындағы сыйластықты, бір-біріне деген құрметті, қамқорлықты білдіретін, кісінің адамгершілігін, имандылығын айқындайтын қасиет.
Адамдарды тіліне, дініне, ұлтына бөліп-жармай, достық ықылас көрсетіп, ас-дәм беру қонақжайлықтың негізгі белгісі. Қазақ халқының қонақжайлық қасиеті мен дәстүрі шетелдік саяхатшылар мен ғалымдарды әр уақытта таң қалдырған. Дәстүрлі қазақ қоғамында әкенің балаға қалдыратын мұрасының белгілі бір бөлігі міндетті түрде қонаққа тиесілі енші деп есептелінген. Қазақ сахарасындағы кез келген жолаушының кезіккен ауылдан тамақтанып, тынығып алуына мүмкіндігі болған. Әрбір үй иесі оны барынша сән-салтанатымен, пейілімен қарсы алып, ақ тілеумен шығарып салуды өмірдің айнымас шартына балаған. Отбасы үшін жолаушыны қонақжайлықпен күтіп алу бұлжымайтын моральдық-этик. қалып ретінде орныққан; қонақжайлық Қонақ; Қонақасы; Қонақ кәде.[1]
Объяснение:Үй иесі