1. Үзіндіні түсініп оқыңдар. Оқиғаны өз қиялдарыңмен жалғастырыңдар. Күні кеше ғана бүкіл планета болып, біздің ауылдық Аралбаев ағайды Плутонға сапарға
шығарып салып едік. «Мына тұрған жақын жер емес пе? Көзді ашып-жұмғанша жетіп
келеді деп», қаннен-қаперсіз
Кенет күтпеген оқиғаға душар болыпты.
Мұны біз кейін білдік...
Аралбаев ағай Айдағы планетааралық ғарыш айлағынан ұшысымен, Плу-
тонға апаратын тура жолға түседі.
Кемеде жалғыз өзі. Жоқ, жалғыз емес, қасында өзінің бұрын да талай сапарға бірге барысып жүрген Құтжолы бар. Құтжол – робот. Үйінде Құтжол
деген иті де жүр. Танимыз. Жақсы ит. Біздің физик ағайдың Бөрібасарынан да
асып түседі. Мықты.
Сол Құтжол екеуі келе жатады. Бір кезде кеме ішіндегі есепші нейтрино
аспаптардың көк, жасыл, қызыл және т.б. қандай болса да, барлық шамдары
жыпылықтап қоя береді. Аралбаев ағай елең ете қалады. Құтжол да елең ете
қалады. Ағай өзі отырған орындықтың сол қапталындағы бір түймені басып
жіберді. Бұл – есепші аспаптың дыбыстық жүйесін қосқаны. Ғарыш сапарының нұсқауы солай...
басталды.Ағай және құтжол бірге плутонға жол тартты.Ал біздер ағайға таңқала да қызыға да қарап тұрдық.Олар ұшып кеткен біраз уақыттан соң барлығы тарап кетті. Тек мен ғана жұлдызды аспанға қарап.Армандап қиял дап отыра бердім.Менің де Аралбаев ағай сияқты болғым келді.