1-тапсырма Мөлдір Әуелбековананын әнiн мукият тынданыз. Куй ойнайды казагымнын канында, Куй ойнайды казагымнын жанында. Жүрегiнiң, жүрегiнiң, жүрегiнiн дүрсiлi Ғашыктардын көз жасындай пернеден. Домбырадай шежiре жыр болмаған, Даламыздын тагдырларын толгаган. Күмбірлеген домбырасы барында. Бабамыздын мунысын сен, домбыра, Анамыздын сырысын сеп, домбыра. Армандарын, армандарын, армандарын халкымның, Аманат кып урпагына жолдаган. Казагымның жүрегінен жаралган. Даламыздын унiсiн сен, домбыра! Домбыра бул, үнсiз калып көрмеген, Бабамыздын мунысын сен, домбыра, Анамыздын сырысын сен, домбыра. Куаныш та, кайгы-мун да кернеген. Узiледi, узiледi, узiледi әуендер, Казагымнын жүрегінен жаралған, Дапамыздын унiсiн сен, домбыра! Сұрақтарға жауап берініз, өлендегi негiзгi акпараттарды анықтаңыз. 1. Өлендi калай атауға болады? Неге?

Ақ киімді, денелі, ақ сақалды, Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды. Үсті-басы ақ қырау, түсі суық, Басқан жері сықырлап, келіп қалды. Дем алысы - үскірік, аяз бен қар, Кәрі құдаң - қыс келіп, әлек салды. Ұшпадай бөркін киген оқшырайтып, Аязбенен қызарып ажарланды. Бұлттай қасы жауып екі көзін, Басын сіліксе, қар жауып, мазаңды алды. Борандай бұрқ-сарқ етіп долданғанда, Алты қанат ақ орда үй шайқалды. Әуес көріп жүгірген жас балалар, Беті-қолы домбығып, үсік шалды. Шидем мен тон қабаттап киген малшы Бет қарауға шыдамай теріс айналды. Қар тепкенге қажымыс қайран жылқы Титығы құруына аз-ақ қалды. Қыспен бірге тұмсығын салды қасқыр, Малшыларым, қор қылма итке малды. Соныға малды жайып, күзетіңдер, Ұйқы өлтірмес, қайрат қыл, бұз қамалды! Ит жегенше Қондыбай, Қанай жесін, Құр жібер мына антұрған кәрі шалды.

Бата беру — адал ниет, жақсы тілек білдірудің ұлттық дәстүрі. Дастарқан басында, түрлі жиын-тойларда, т.б. адам өмірінде кездесер ірілі-ұсақты қуаныштар кезінде той, қуаныш иесіне арнап қол жайып, бата береді. Сондай-ақ, қиын сапар, алыс жолға аттанған азаматына ақ жол тілейтін халқымыздың ежелден келе жатқан, кең таралған дәстүрлерінің бірі. Бата беретіндер, көбіне, көпті көрген ақсақалдар мен кемеңгер де дуалы ауызды билер болып келеді. Бата қысылғанда — қуат, қиналғанда—медет беріп, әрбір іс-әрекетіңе даңғыл жол ашып, бәле-жаладан қорғайды деп есептелген. Бата көзі тірілерге ғана емес, аруақтарға да жасалған. Батасыз, тілексіз өмір болмайды. “Батамен ер көгереді, жаңбырмен жер көгереді” деп халқымыз текке айтпаған. Батаның да қисыны, айтылатын, айтылмайтын жері болады, қуаныш пен тойдың ретіне қарай, соған лайық Бата тілегі болады.