Тез жетпіс жас, сияқты ұлы соғыс бітті. Сонда абат көктем тұрды. Көшелерде алты аласы, бес бересі жоқ адамдар аймаласты, бас радиоқабылдағыштардың кезектер: тындау қуанышты жаңалықтарды қатар тұрды. Ана жазғытұры біздің халқымыз екпінділікпен қалпына келтір- страні қулағандарын: жауды бер бастады қуып жібер-, кез келді тәртіп үйде.
Біз воен жек көреміз, себебі оларды үшін саясаттың өзінің мүдделерінің бастайды, бай немесе жанкешті. Бірақ отандық соғыс ұлы аталады, себебі халықтың ерлігі ұлы бол-. Адамдар соғыс- үшін, ал үшін өзінің үйінің, бақшаны жан оның, соңмен отбасыны саяси бәсті. Зандылық, бұл ана, кім жеңді үшін адами бәстерді айқас-. Ал ана, кім, жеңіліс поработить келді потерпели.
Қазір барлық біз біздің прадедов күресінің игіліктерімен үшін біздің еркіндігіміздің құлдықтан пользуемся. Ал да - оның еңбегінің игіліктерімен, ғой әскери және послевоенное тұқымды өнеркәсіп қалпына келтірді, отстроили қала және села, қайда енді біз тұрамыз. Халықтың ерлігінің айбыны ана, не ол жаса- себя. Адамдар собой келешек үшін сарп етті
Менің Қазақстаным! [ 9 бет ]КіріспеМенің Қазақстаным! Бұл сөзді жайбарақат айта салу қиын. Тіпті, мүмкін емес десе де болады. Оны айтқанда бойыңды ерекше сезім билеп, санаңда әлдебір жарқын сәуле жалт еткендей әсерге бөленесің.
Оны естігенде ел мен жерге деген махаббат, туған халқың мен туған топырағыңның алдындағы перзенттік парыз жайлы ойлар жадыңда оралады. Одан өміршеңдік пен өрлікке, оптимистік пен жасампаздыққа бастайтын айбынды азаматтық рух сезіледі.
Менің қазақстаным! Бұл – жігеріңді жанып, жүрегіңді баурайтын аса әсерлі сөздер. Оны ауызға алғанда кіндік қаның тамған киелі жермен, оның өткенімен, бүгінімен және ертеңімен тәңірлік байланыстылығын, табиғи біртұтастығын еске түседі.
Оны айтқанда арқаңды Алатауға тіреп тұрғандай тәкаппар да сенімді, алдыңда Сарарқаның сар жазирасындай шетсіз де шексіз ұлы жол жатқандай еркін, ару Ақжайықтың әбілхаят сумымен тазарғандай тұнық та сергек сезінесің.
Оны тыңдағанда құлағыңа киелі көк бөрінің тау мен тасты күңіренткен салқар сарынын, сағым қуып, самал желмен жарысқан сәйгүлік тұлпарлардың тұяғының дүбірін, қыран қанатының ғаламат суылын естігендей боласың. Қарлы шыңнан қияға көз салған қанатты барыстың тоятын таппай тоқтамас тегеурінді қимылы көз алдыңа келеді.
Менің Қазақстаным! Бұл – қазақ деген көнбіс те қайсар халықтың жүрек сөзі. Барша әлемге ашық, бар дүниесін тек қызығына шашу үшін жинайтын, қонағын құдайындай сыйлайтын, «көрші хақы – тәңірі хақы» деп есептейтін, аузын ашса – жүрегі көрінетін аңқылдаған ақ адал ұлттың жан тебіренісі.
«Малым – жанымның садағасы, жаным – арымның садағасы» деген ізгі де асқақ афоризімді өмірлік кредосына айналдырған, «Еңкейгенге еңкей – ол атаңның құлы емес, шалқайғанға шалқай – ол құдайдың ұлы емес» дейтін
Тез жетпіс жас, сияқты ұлы соғыс бітті. Сонда абат көктем тұрды. Көшелерде алты аласы, бес бересі жоқ адамдар аймаласты, бас радиоқабылдағыштардың кезектер: тындау қуанышты жаңалықтарды қатар тұрды. Ана жазғытұры біздің халқымыз екпінділікпен қалпына келтір- страні қулағандарын: жауды бер бастады қуып жібер-, кез келді тәртіп үйде.
Біз воен жек көреміз, себебі оларды үшін саясаттың өзінің мүдделерінің бастайды, бай немесе жанкешті. Бірақ отандық соғыс ұлы аталады, себебі халықтың ерлігі ұлы бол-. Адамдар соғыс- үшін, ал үшін өзінің үйінің, бақшаны жан оның, соңмен отбасыны саяси бәсті. Зандылық, бұл ана, кім жеңді үшін адами бәстерді айқас-. Ал ана, кім, жеңіліс поработить келді потерпели.
Қазір барлық біз біздің прадедов күресінің игіліктерімен үшін біздің еркіндігіміздің құлдықтан пользуемся. Ал да - оның еңбегінің игіліктерімен, ғой әскери және послевоенное тұқымды өнеркәсіп қалпына келтірді, отстроили қала және села, қайда енді біз тұрамыз. Халықтың ерлігінің айбыны ана, не ол жаса- себя. Адамдар собой келешек үшін сарп етті
Оны естігенде ел мен жерге деген махаббат, туған халқың мен туған топырағыңның алдындағы перзенттік парыз жайлы ойлар жадыңда оралады. Одан өміршеңдік пен өрлікке, оптимистік пен жасампаздыққа бастайтын айбынды азаматтық рух сезіледі.
Менің қазақстаным! Бұл – жігеріңді жанып, жүрегіңді баурайтын аса әсерлі сөздер. Оны ауызға алғанда кіндік қаның тамған киелі жермен, оның өткенімен, бүгінімен және ертеңімен тәңірлік байланыстылығын, табиғи біртұтастығын еске түседі.
Оны айтқанда арқаңды Алатауға тіреп тұрғандай тәкаппар да сенімді, алдыңда Сарарқаның сар жазирасындай шетсіз де шексіз ұлы жол жатқандай еркін, ару Ақжайықтың әбілхаят сумымен тазарғандай тұнық та сергек сезінесің.
Оны тыңдағанда құлағыңа киелі көк бөрінің тау мен тасты күңіренткен салқар сарынын, сағым қуып, самал желмен жарысқан сәйгүлік тұлпарлардың тұяғының дүбірін, қыран қанатының ғаламат суылын естігендей боласың. Қарлы шыңнан қияға көз салған қанатты барыстың тоятын таппай тоқтамас тегеурінді қимылы көз алдыңа келеді.
Менің Қазақстаным! Бұл – қазақ деген көнбіс те қайсар халықтың жүрек сөзі. Барша әлемге ашық, бар дүниесін тек қызығына шашу үшін жинайтын, қонағын құдайындай сыйлайтын, «көрші хақы – тәңірі хақы» деп есептейтін, аузын ашса – жүрегі көрінетін аңқылдаған ақ адал ұлттың жан тебіренісі.
«Малым – жанымның садағасы, жаным – арымның садағасы» деген ізгі де асқақ афоризімді өмірлік кредосына айналдырған, «Еңкейгенге еңкей – ол атаңның құлы емес, шалқайғанға шалқай – ол құдайдың ұлы емес» дейтін