1. Мәтіндерді оқып, тақырыбын, түрін (әңгімелеу, сипаттау, талқы- лау), құрылымын салыстырыңдар.
1
Ойыншықтардың үстел үсті театры. Үстел үстінде қоз-
ғалмай тұратын және қозғаған кезде кедергі жасамайтын
ойыншықтар, қолдан жасаған заттар пайдаланылады.
Үстел үсті суреттер театры. Кейіпкерлер мен декорация-
лар суреттер. Олардың әрекеттері шектеулі. Кейіпкердің
көңіл күйі ойнаушының дауыс ырғағымен беріледі. Кейіп-
керлер әрекет барысында пайда болады, бұл балалардың
қызығушылығын туғызады.
Стенд-кітапша. Бірін-бірі ауыстыратын иллюстрация-
лардың көмегімен оқиғаны көрсетеді. Жүргізуші стенд-кі-
тапшаның парақтарын аударыстыра отырып, оқиғаларды,
кездесулерді бейнелейтін түрлі сюжеттерді көрсетеді.
Фланелеграф. Суреттер немесе кейіпкерлер экранға шыға-
рылады. Оларды экран мен суреттің артқы жағын жауып
тұратын фланель ұстап тұрады.
Саусақ театры. Бала атрибуттарды саусақтарына киеді.
Сюжеттің орайына қарай мәтінді айта отырып, бір немесе бір-
неше саусақтарын қозғап әрекет жасайды.​

Ақсу-Жабағылы мемлекеттік табиғи қорығы — Талас Алатауының (Батыс Тянь-Шань) солтүстік-батыс бөлігін және Өгем жотасын алып жатқан Қазақстандағы тұңғыш қорық. Жамбыл облысының Жуалы ауданы мен Түркістан облысының Түлкібас ауданы аумағында орналасқан. Қорық Ақсу және Жабағылы атты екі өзеннің арасына орналасқан.[1] Ол 1926 ж. құрылған. Құрамында Қаратаудағы «Қарабастау» (126 гектар) және «Әулие» (100 гектар) телімдері бар. Жерінің ауданы 128118 гектар (2007). Қазір Ақсу–Жабағылы қорығы ЮНЕСКО жасаған дүниежүзілік қорықтар тізіміне енген.

Объяснение:

Алтынемел мемлекеттік ұлттық табиғи паркі — Жетісу Алатауының оңтүстік сілемдерінің арасында орналасқан ұлттық табиғи саябақ.

Жер көлемі - 520 мың гектар. Саябақ аумағында туристерді қатты қызықтыратын бірегей табиғи құрылымдар және байырғы тарих ескерткіштері орналасқан. Шатқалдарында ежелгі адамдардың тасқа қашап салған суреттерін көруге болады. Қапшағай мемлекеттік аңшылық шаруашылығы негізінде 1996 жылы құрылды.

(1)Как-то в поезде, наладивши вагонный быт, мы, четверо пассажиров всех четырех поколений, как обычно, разговори­лись о том о сем. (2)Я была старше всех. (З)Внизу с пятилет­ним сынишкой расположилась молодая, очень приветливая женщина. (4)Другой ее сын Леня, мальчик лет двенадцати, чи­тал на верхней полке журнал, а вторую полку вверху занимал очень общительный сельский интеллигент — то ли aгороном, то ли зоотехник. (5)Все мы ехали в Магнитогорск, у нас в Мо­скве была суетливая пересадка, и теперь, когда летнее душное многолюдье и сутолока позади, всем было хорошо, и мы, ока­зывая друг другу мелкие услуги, мгновенно подружились, по­чувствовав себя земляками.(б)Геннадий Марксович объяснил, что странным отчест­вом наделил его отец, комсомолец двадцатых годов, сменив­ший имя Христофор из-за яростного безбожия: тогда многие меняли имена и фамилии, порочащие звание советского граж­данина.(7)— Отцу было хорошо, он стал Маркс Степанович — получилось нормально, вроде Марк Степанович, так в селе и говорили: Марко. (8)А мне каково? (9)Чуть проступок какой, так сразу смеются: веди себя разумно, считай себя вроде марксова сына...(10)С этого монолога Геннадия Марксовича и пошла речь о двадцатых годах. (П)Родился он на Украине, я тоже пере­ехала за Урал уже подростком. (12)Помню и гражданскую войну, и страшный голод, и разруху...(13)Раннее детство агронома пришлось на тридцатые го­ды, подростковую пору прихватила война. (14)Тут уж моих воспоминаний на две жизни хватит: тридцатые годы, самое их начало — в селе — коллективизация, потом Магнитострой, потом война...(15)И вот старший мальчик Леня сказал:— Сколько же вы эпох прожили! И какие разные эпохи!(16)Очень развитой, начитанный школьник, оказывается, не пропустил ни одного слова в нашей дорожной беседе. (17)Ему все было интересно. (18)События, связанные с моим пенсионным возрастом, плавно перелились в сегодняшние проблемы, и мальчишечий интерес угас. (19)Леня изменил по­зу, лег на живот, подпер красивое личико ладонями и погру­зился в книгу.(20)А у меня осталась в голове его фраза: «Сколько же эпох вы пережили?» (21)А за ней и вторая: «И какие разные эполи!»(22)Нашел же слово: эпохи! (23)Для меня, для моей жиз­ни — десятилетия, для истории — периоды, а для умного мальчика — эпохи. (24)Так вот что мне довелось, а может, и посчастливилось пройти, и ведь в ногу с людьми, а если гля­нуть шире, то и с народом, — эпохально.(25)Наверное, Леня читал рассказы, повести, романы, смотрел фильмы, слышал от учителей и о 1ражданской войне, и о преобразовании деревни, и, уж конечно, о военных годах и на фронте, и в тылу. (26)Сколько написано, сколько золотых страниц вошло в классику! (27)А ему, Лене, интересно, он слышит от живого свидетеля и участника и что было, и как было, и какие были случаи. (28)Вот эти случаи разожгли его любопытство.(29)А если расшевелить душу и оживить для себя те, полу­забытые картины быта и бытия, написать так, как все это виде­лось: сперва — маленьким человечком, потом девчонкой, по­том, потом... (ЗО)Еще одна человеческая, всегда неповторимая судьба не пустяк и кому-то покажется интересной, как моему случайному спутнику тебе, Леня, за толчок. 
найти проблему текста