Завдання №19 ВИБІР ОДНІЄЇ ПРАВИЛЬНОЇ ВІДПОВІДІ
Під час проведення Столипінської аграрної реформи:
1) розвивалося общинне (громадське) землеволодіння
2) примусово відчужувалися поміщицькі землі
3) заохочувалося створення хуторів і відрубів
4) вводилося зрівняльне землекористування «за трудовими нормами»
Завдання №20 ВИБІР ОДНІЄЇ ПРАВИЛЬНОЇ ВІДПОВІДІ
У роки революції 1905—1907 рр. в Російській імперії відбулася:
1) легалізація діяльності українських політичних партій
2) перша спроба відкрити недільні українські школи
3) об’єднання т» у Товариство українських поступовців
4) реорганізація Української православної церкви
Завдання №21 ВИБІР ОДНІЄЇ ПРАВИЛЬНОЇ ВІДПОВІДІ
Українські парламентські громади в І та ІІ Державних Думах Російської імперії обстоювали:
1) ідею скасування Емського указу
2) вимогу створення української автокефальної церкви
3) право України на початкову школу і судочинство українською мовою
4) гасло ліквідації «межі осілості» в українських губерніях
Значение Нового времени в мировой истории
Новое время стало эпохой глубоких перемен в социальной, экономической, политической и культурной сферах жизни. Эта эпоха заняла более краткий по сравнению с древним миром или средневековьем период, но получила в европейской истории исключительное значение. Великие географические открытия, открытия Коперника и Галилея перевернули старинные представления о Земле, как о центре мироздания, расширили представления человека о мире, показали его безграничность, многообразие, сложность, раскрыв новые горизонты.
В эпоху Возрождения и Реформации были заложены основы современных знаний как в сфере естественных и точных, так и в области гуманитарной мысли. Критерием истины стал эксперимент, опыт, новая система доказательств. Результатом деятельности гуманистов стала система университетского и академического образования. Имена Ф. Бэкона и Р. Декарта открыли философию Нового времени. Длительный период развития Ренессанса, завершившийся уже в Новое время, привел к кардинальному перевороту всей системы европейской культуры, мышления, понимания человеком своего места в природе и истории. Движение Реформации отвергло власть папства над религиозным сознанием, раскололо Западную Европу на католическую и протестантскую части.
Общей тенденцией для развития большинства европейских стран стало становление национальных государств вокруг единого центра, изменение форм верховной власти, усиление, расцвет и кризис абсолютистских монархий; на втором этапе Нового времени — становление парламентской демократии в наиболее развитых странах. В Новое время сложилась общеевропейская, а позднее и общемировая система международных отношений. В социально-экономической сфере важнейшими процессами были генезис и развитие капиталистических отношений, переход в индустриальное общество в результате промышленного переворота.
Новое время в исторической науке
Одной из особенностей Нового времени как отрасли исторической науки является большое и с ходом времени возрастающее количество письменных и печатных источников. Сплошное изучение этих источников становится затруднительным ввиду громадности их числа и объема, поэтому историк нового времени вынужден отбирать важные материалы, прибегать к их выборочному изучению и статистической обработке. Если историк античности и медиевист зачастую не располагают нужными источниками из-за того, что они не дошли до нашего времени или вообще отсутствовали, то специалисту по Новому времени приходится преодолевать трудности, возникающие от обилия подлежащих изучению материалов. В Новое время, особенно с 19 века, возрастает значение таких источников, как статистические сведения, газеты и журналы, протоколы парламентских учреждений, партийные документы.
Выбор главных объектов и метода исследования Нового времени в разные периоды менялся. Для дворянской и церковной историографии времен абсолютизма главным предметом изучения были деятельность монархов, полководцев, события церковной жизни. Гуманисты 15-16 веков, а затем просветители 18 века обращали внимание на историю науки, нравов, культуры. Сочинения Ф. Вольтера, А. Тюрго, Ж. Кондорсе дали начало трудам по истории цивилизации и «умственного развития» Европы, были направлены против клерикальной трактовки истории. В 19 веке это направление развивалось под влиянием позитивизма О. Конта и Г. Спенсера. В трудах ряда ученых разрабатывалась выдвинутая Ш. Монтескьё идея о влиянии географической среды на общественную жизнь.
Либеральная историография 19-20 веков изучала борьбу третьего сословия против феодального дворянства, историю политических партий, либеральных общественных движений. Ряд историков этого направления в 1820-х годах во Франции выдвинул идею классовой борьбы, исследовал борьбу буржуазии с дворянством (О. Тьерри). В 19 веке был выдвинут культ героев, противопоставляемых безликой бессмысленной «толпе».
В 20 и 21 веках большое число работ было написано по истории войн и образования национальных государств. В Европе националистические тенденции ярко проявились в прусской юнкерской и позднее в нацистской историографии. На историческую литературу оказывали заметное влияние доктрины и концепции — пангерманизм, панамериканизм, идея «атлантической общности». История колониальной политики обычно рассматривалась с позиции европоцентризма. В то же время в японской историографии наметилась тенденция поставить Японию и ее колониальную экспансию в центр мировой истории, что явилось вариантом азиацентризма. Соперничество мировых держав содействовало тому, что историки нередко разоблачали захватнические мотивы колониальной экспансии стран-соперниц. Например, американские авторы часто вскрывают агрессивные цели колониальной политики Великобритании и Франции, но затушевывают колониализм в политике США, и наоборот.
Күлтегін (684-731 жж.) - Құтлық(Елтерiс) қағанның екiншi ұлы, Білге қағанның (Могилян) туған iнiсi. Шешесi Елбiлге қатұн. Ашина тектi.
Күлтегiн 7 жас кезiнде әкесi Құтлық ( 680-692 жж. билік құрған) қайтыс болады. Қаған тағына оның iнiсi Қапаған (692-716 жж.) отырады. Күлтегiн мен Бiлге, Қапағанның iнiсi Бөгүнi (716 ж.) тақтан тайдырып, қағандық билiктi Бiлге қолына (716-734 ж.) алады.[1]
Екінші Шығыс Түрік қағанаты әскерінің бас қолбасшысы, «көк түріктің көк семсері» атанған атақты батыры. Әкесінен жастай жетім қалып, ағасы Қапаған қағанның тәрбиесінде өскен Күлтегін тым ерте есейіп, қабырғасы қатып, бұғанасы бекімей жатып, жау жарағын асынып, түрік еліне тұс тұстан төнген басқыншы жауға қарсы үлкендер қатарында тұрып, ерлікпен күреседі. Бұл ретте түріктің атақты Білге қағаны Күлтегін батырдың басына қойылған ескерткіші тасқа ойып жаздырған ғұмырнамасында: «әкем қаған өлгенде інім Күлтегін жеті жаста қалды. Он жаста Ұмай текті шешемнің бағына інім Күлтегін ер атанды» деп жазды. Тарихи деректерді салыстыра зерделесек, бұдан Күлтегіннің он жасында ер атанып, алғаш көзге түскен соғысының табғаш елінің әйел патшасы У хыудың Қапағанның басына ақша тігіп, кімде кім оны өлтірсе, соған «Жан чо» («Чоны өлтіруші», яғни Мочо Қапағанды өлтіруші) деген атпен бірінші дәрежелі кінәз атағын беремін деген уәдесін арнайы жарлықпен бекітіп, түрік еліне жазалау жорыққа қалың қол аттандырғаннан кейінгі, 694 жылғы Жау жыу және Дин жыу аймақтарында болған соғыс екені анық көрінеді. Қапаған осы соғыста 90 мың тұтқынды қолға түсірген. Міне, осыдан былай Күлтегіннің ерлік жолы басталады. Тарихи деректер сол кездегі ел тәуелсіздігін сақтап қалу жолында болған қырғын соғыстардың бірде біреуінің Күлтегінсіз өтпегенін, дулығасы жарқырап, жауын жапырып қан майданның ортасында жүргенін тамсана баяндайды. Бұл арада сол деректерді тізіп жатпай ақ, батырдың өзіне арнап орнатылған ескерткіштегі мына жазулардан да біраз жайды аңғаруға болады. Тас жазудың авторы Йолығ тегін Күлтегін ерлігін былайша тізбелейді:
Он алты жасына келгенде алты чуб, соғдыларға қарсы аттандық. Күлтегін жауға жалғыз ұмтылды. Ол тұтықты қарулы басшылармен қолға түсірді. Ол әскерді сонда талқандады. Жиырма бір жасында Чача Сеңүнмен айқастық. Күлтегін әуелі Тадықан шораның Боз атын мініп шапты. Ол ат сонда өлді. Екіншісінде Ышбыр Жамтардың боз атын мініп шапты. Ол ат та сонда өлді. (Күлтегіннің) сауытына, қалқанына жүздеген оқ тиді, бірақ бірі де денесіне дарыған жоқ. Күлтегін жиырма алты жасқа келгенде қырғыздарға қарсы аттандық. Күлтегін Байырқының Ақбоз айғырына мініп, шабуылға ұмтылды. Бір батырын оққа ұшырды, екі батырын найзамен түйреп түсірді. Ақбоз айғырдың белі үзілді. Қырғыз қағанын өлтіріп, елін алдық... Тоғу қаласында шайқастық. Күлтегін Азбан ағын мініп ұмтылды. Алты батырын шаншып түсіріп, жетіншісін қылышпен шапты. Тоғыз батырын қуып жетіп, тақымға басты Оғыздармен соғыстық Күлтегін Жетімек (Өгсіз) атқа мініп шауып, тоғыз ерін шанышты... Түргеш халқы жау болды. Күлтегінді шағын қолмен жібердік. Жойқын соғыс жасапты. Қара түргеш халқы сол жерде өлім тауыпты...
Осылай жалғаса береді. Қарап отырсаңыз, Күлтегін батыр 47 жасқа жетіп, қаза тапқанша соғыссыз өткен жылы болмапты. Соның бәрінде ол жау қолына жасындай тиіп, түрік қолын жеңіске жеткізіп отырыпты.
Әкесі Құтылығ (Елтеріс) қаған Екінші Шығыс Түрік қағанатының іргесін қалап, шаңырағын көтерсе, артында қалған екі баласы: үлкені Білге қағаны ел бастап, кішісі Күлтегіні қол бастап, сол қағанаттың айбынын асырып, мерейін тасытыпты. Ағайынды екі ұлан ақыл қосып бірге қимылдап, елінің бірі алтын тұтқасына, бірі айбарлы асыл тірегіне айналыпты. Ажал алытн тұтқасына, бірі айбарлы асыл тірегіне айналыпты. Ажал жетіп, сол асыл тірек құлағанда Ұлы Дала күңіреніп, төрткүл дүниеден түгел елшілер келіп, Күлтегін рухына тағзым етіпті. Басына ел тарихын жазып, алып ескерткіш орнатыпты. Сол ескерткіштің ғылыми көшірмесі бұл күнде тәуелсіз еліміздің астанасында, Еуразия ұлттық университеті бас ғимаратының төрінде тұр. Батыр бабаның бақытты ұрпағы күн сайын ескерткіш қасына келіп, ұлы Ерлікке тағзым етеді, ата рухына адалдықтарын білдіреді.
Объяснение: