Оливер Кромвель, живший 1599 - 1658 годах, - Генерал, приведший парламентскую армию к победе над Карлом I в гражданской войне. В начале войны создал полк "железнобоких", а позднее - армию нового типа, нанесшую окончательное поражение роялистам. Подписав в 1649 году ордер на казнь короля, Кромвель взял бразды правления в свои руки, став главой республики и протектората (1649-1660 г.г.), на смену монархии и палате лордов пришел Государственный совет. Вначале правил совместно с парламентом, но с 1653 года, став лордом-протектором, опирался только на армию. Отказался от предложенной ему короны. Правил как диктатор, безжалостно подавив восстание в Уэльсе, Шотландии и Ирландии. Несмотря на строгую приверженность пуританизму, был сторонником религиозной терпимости. После смерти Кромвеля должность лорда-протектора унаследовал его сын Ричард (1626-1712 г.г.), чье неумелое правление привело к реставрации монархии.
Оғыз мемлекеті (ЫХ ғасырдың соңы— ХЫғасырдың ортасы). ЫХ ғасырдың ортасында Сырдарияның орта және төменгі ағысында, сонымен қатар Батыс Қазақстанды да қосып алатын территориясында оғыз тайпаларының саяси бірлестігі құрылды. «Оғыз» деген терминнің этимологиясы әлі де анықталмаған. Алайда "оғыз" сөзінің пайда болуы туралы әр түрлі пікірлер жоқ емес. Кейбір ғалымдар "уыз" сөзінен шықты десе, екінші біреулері "садақтың оғы" деген сөзден пайда болған дейді. Ал үшінші бір ғалымдар "өгіз" деген тотемдік сөзден пайда болды деп дәлелдеуге тырысады. Махмуд Қашқари, әл-Марвази еңбектерінде, оғыздарға жататын руларды атап кеткен: қынық, баят, язғыр, имур, қарабулақ, тутырка, т.б. Оғыздар 2 экзогамды фрактриядан құрылған. Бұлар — боз оқ және үш оқ (учук). ВЫЫЫ ғасыр ортасында түргештер мұрасы үшін қарлұқтармен болған күресте оғыздардың едәуір бөлігі Жетісуды тастап, Шу алқабына кетеді. Осы жерде олардың «Көне Гузия>> деп аталатын ордасы болды. ЫХ ғасырдың бас кезінде оғыздардың көсемі қарлұқтармен, қимақтармен одақтасып, кангар-печенег бірлестігін күйретеді, сөйтіп Сырдың төменгі жағы мен Арал өңірі мен даласын басып алады. ЫХ ғасыр соңында олар хазарлармен одақ құрып, печенегтерді жеңеді де, Орал мен Еділ арасын қол астына қаратады.
Отказался от предложенной ему короны.
Правил как диктатор, безжалостно подавив восстание в Уэльсе, Шотландии и Ирландии.
Несмотря на строгую приверженность пуританизму, был сторонником религиозной терпимости.
После смерти Кромвеля должность лорда-протектора унаследовал его сын Ричард (1626-1712 г.г.), чье неумелое правление привело к реставрации монархии.
Даниель Дефо "Дневник чумного города", "Молль Флендерс", "Робинзон Крузо".
Джонатан Свифт "Сказка бочки", "Путешествие Гулливера", "Скромное предложение"
Пьер Огюстен Карон де Бомарше "Севильский цирюльник", "Женитьба Фигаро", "Тарар", "Эжени", "Два друга"
Миллер Артур "Смерть коммивояжера", "Все мои сыновья", Суровое испытание"
Гетте Иоганн Вольфганг фон "Страдания молодого Вертера", "Фауст"
Франсуа Буше изображал мифологические и пасторальные сцены, пейзажи, делал эскизы для шпалер
Жан-Антуан Ватто живописец и рисовальщик "Капризница", "Праздник Любви", "Общество в парке"
Жак Луи Давид французский художник, представитель классицизма "Клятва Горациев" (1784), "Смерть Марата" (1793), "Сабинянки" (1799)
Жан-Батист Симеон Шарден "Разнозчица", "Цветы в сине-белой вазе", "скрипач"
Оғыз мемлекеті (ЫХ ғасырдың соңы— ХЫғасырдың ортасы). ЫХ ғасырдың ортасында Сырдарияның орта және төменгі ағысында, сонымен қатар Батыс Қазақстанды да қосып алатын территориясында оғыз тайпаларының саяси бірлестігі құрылды. «Оғыз» деген терминнің этимологиясы әлі де анықталмаған. Алайда "оғыз" сөзінің пайда болуы туралы әр түрлі пікірлер жоқ емес. Кейбір ғалымдар "уыз" сөзінен шықты десе, екінші біреулері "садақтың оғы" деген сөзден пайда болған дейді. Ал үшінші бір ғалымдар "өгіз" деген тотемдік сөзден пайда болды деп дәлелдеуге тырысады. Махмуд Қашқари, әл-Марвази еңбектерінде, оғыздарға жататын руларды атап кеткен: қынық, баят, язғыр, имур, қарабулақ, тутырка, т.б. Оғыздар 2 экзогамды фрактриядан құрылған. Бұлар — боз оқ және үш оқ (учук). ВЫЫЫ ғасыр ортасында түргештер мұрасы үшін қарлұқтармен болған күресте оғыздардың едәуір бөлігі Жетісуды тастап, Шу алқабына кетеді. Осы жерде олардың «Көне Гузия>> деп аталатын ордасы болды. ЫХ ғасырдың бас кезінде оғыздардың көсемі қарлұқтармен, қимақтармен одақтасып, кангар-печенег бірлестігін күйретеді, сөйтіп Сырдың төменгі жағы мен Арал өңірі мен даласын басып алады. ЫХ ғасыр соңында олар хазарлармен одақ құрып, печенегтерді жеңеді де, Орал мен Еділ арасын қол астына қаратады.