В VIII–VI вв. до н. э. греки основали десятки поселений на берегах Средиземного и Черного морей. На сегодняшнем занятии вы узнаете о том, что заставляло греков покидать свою родину, какие города они основывали в новых землях, как жили греки в новых поселениях.
Предыстория
В Древней Греции к VI в. до н.э. сложилось множество независимых государств (полисов). Греки были высокоразвитым народом. Они были хорошими воинами, умелыми торговцами, искусными ремесленниками. Кроме того, греки были отличными мореплавателями. Их жизнь во многом была связана с морем. Потому что Греция была со всех сторон окружена морями (см. карту). Земля Греции покрыта горами, часто по морю было добираться быстрее, чем по суше. Греки хорошо изучили окружающие их моря.
События
VIII–VI вв. до н. э. – Великая греческая колонизация.
Колонизацией греки называли основание новых поселений – независимых полисов в дальних землях.
Метрополией (дословно переводится как «город-мать») назвалось то государство, которое основало колонию. Колония не становилась зависимой от метрополии, это было самостоятельное государство.
Зачем греки основывали колонии?
Греция – небольшая страна. Когда увеличивалось население, сложно было его прокормить. Не хватало хлеба, к тому же в гористых районах его было очень сложно выращивать.
В Греции нередки были столкновения знати и демоса. Проигравшая группировка часто изгонялась из полиса и вынуждена была искать новое место жительства.
Где греки основывали колонии?
Все колонии Древней Греции были приморскими.
Греки основывали новые полисы на берегах Средиземного и Чёрного морей, по берегам Европы, Азии и Африки.
Известные греческие колонии (см. карту):
Запад – Сиракузы, Неаполь, Массилия.
Восток – Ольвия, Херсонес, Пантикапей. Соседями греков в этих краях были скифы.
Юг – Кирена.
Из колоний греки везли:
зерно,
металлы,
рабов.
Из Греции в колонии ввозилось:
оливковое масло,
вино.
Как повлияла колонизация на жизнь древних греков?
Развивались ремёсла,
повысился уровень жизни,
новый приток рабов,
расширился кругозор греков.
Участники
Геродот – древнегреческий историк, путешествовал по Причерноморью и описал жизнь в греческих колониях.
Скифы – народ, живший в Северном Причерноморье.
Скил – скифский царь. По легенде, Скил втайне от своего народа много времени проводил в греческой колонии Ольвии, так как любил образ жизни греков. Скифы, узнав об этом, казнили его за предательство скифских обычаев.
Заключение
Греки расселились по морю во все стороны: на запад, юг, восток. Несмотря на то, что греки жили в разных независимых государствах-полисах на территории самой Греции, в колониях, разбросанных по всему Средиземноморью, они ощущали себя единым народом, говорили на одном языке, верили в одних и тех же богов и свою родину называли Элладой, а себя – эллинами.
Параллели
Гораздо раньше, чем греки, Средиземное море освоили финикийцы, проживавшие на восточном его побережье. Финикийцы известны как прекрасные кораблестроители, мореплаватели, путешественники и торговцы. Финикийцы так же, как и греки, основывали множество колоний на побережье (самая известная из них – город Карфаген).
Киев Русі – шығыс славян тайпаларының бірлесуі нәтижесінде Шығыс Еуропада 8 – 9 ғ-лар аралығында пайда болған мемлекет. 10 – 12 ғ-ларда Киев пен Новгородта жазылған жылнамаларда Киев Русінің тарихы 852 жылдан бастап көрсетіледі. Жылнамалар бойынша, 862 ж. Рюрикке ерген варягтар Киевке келіп басшылық жасаған. Бұл Киев Русін варягтар (нормандар) құрды деген 18 ғ-дағы норман теориясының шығуына негіз болды. Алғашында шығыс славяндарға жататын полян, руси, северян, древлян, дреговичи, полочан, словен тайпаларын біріктірген мемлекет князь Олег (882 – 911) тұсында күшейе бастады. Владимир Святославович князьдік еткен кезең (980 – 1015) Киев Русінің гүлденген тұсы болып есептеледі. Ол елге Византия ықпалымен христиан дінінің православие тармағын енгізді. 1024 ж. князьдік Днепрдің бойымен екіге бөлініп, 1036 ж. қайта бірікті. Ярослав Мудрый шіркеудің Византияға тәуелділігін жойып, Батыс Еуропа елдерімен тіке байланыс орнатты. Бірақ, оның 3 ұлы елді бөлісіп билеп, бөлшектенуге жол берді. Сыртқы жаулардан қорғану үшін уақытша бірігулер еш нәтиже бермеді. 1132 ж. Мстислав Владимирович князь өлгеннен кейін, Киев Русі толығымен ыдырап кетті. Мемлекетті қарулы жасаққа сүйенген князь басқарды. Князьдің айналасында ірі ақсүйектер – боярлар оған бағыт-бағдар беріп отырды. Киев Русі өз көршілерімен (нормандар, византиялықтар, хазарлар, печенегтер, түріктер, қыпшақтар, т.б.) тығыз қарым-қатынас жасады. 11 ғ-дың 2-жартысынан бастап Еділден Дунайға дейінгі аралықта Киев Русінің негізгі көршісі қыпшақтар болды. Қыпшақтар 1068 ж. және 1093 – 96 ж. Киев Русі не күйрете соққы беріп, елдің оңт. өңірлеріне өз билігін орнатты. Киев Русінің князьдері қыпшақ тайпалары қыздарына үйленуді дәстүрге айналдырды. Князьдердің жеке жасағы, негізінен, түркі тайпалары қарақалпақтардан, берендилерден (беренділер) құралды. Біршама уақыт қыпшақ билеушілері мен Киев Русі князьдері арасында достық қарым-қатынас орнады. Алайда, 1103 – 17 ж. Владимир Монамах князь өз жасағымен бірнеше рет жорық жасап, қыпшақтарды Солтүстік Кавказ, Еділ-Жайық, Дон бойына ығысуға мәжбүр етті. Киев Русіне Византия мәдениеті зор әсер етті. Әдебиет, негізінен, діни салада дамып, грек, көне еврей, араб тілдерінен көптеген кітаптар, эпостар аударылды. Төл әдебиет те дамыды. Киев Русінде туған “Повести временных лет” жылнамасы – орта ғасырлардағы Еуропа шежірелері ішіндегі ең елеулі шығармалардың бірі. Князьдікте сауаттылық біршама кең тараған, оған қабық самыра жазулары дәлел. Сәулет және бейнелеу өнерлері өз бастауларын ежелгі шығыс славян тайпаларынан алғанымен, саяси-мәдени байланыстар нәтижесінде Византия, Солтүстік Еуропа, Орталық Азия, Таяу Шығыс елдерінен көптеген үлгілер қабылданды. Киев Русі гүлденген дәуірде орыс шеберлері тас құрылыстар, мозаика, фреска, икона жасау, кітап миниатюрасы өнерлерін игерді. Христиан діні кіргеннен кейін толып жатқан ғибадатханалар салынды. Олардың ішіндегі көрнектілері Киевтегі София соборы (11 ғ.), Десятинная шіркеуі (11 ғ.), Черинговтағы Преображенский соборы (11 ғ.), т.б. болды.[1]
Kievan-rus-1015-1113-(blank).png
Bilibin justice.jpg
Тас құрылыстардың ішіндегі көрнектілері – астынан жол өтетін мұнаралары бар бекіністер (Киевтегі Алтын қақпа), сырты орланған, әрі топырақ қорғанмен қоршалған түрлі бекіністер мен мекен-жайлар болды. Музыкада халық шығармашылығы, ғұрып-салт музыкасы және түркілер мен нормандардың ықпалымен туған әскери музыка кең түрде дамыды. Князь сарайларында, жасақ басшыларында арнайы әншілер мен музыканттар қызмет жасады. Олар көсемдер мен даңқты батырларды мадақтайтын жырлар шығарды. Киев Русі шығыс славян халықтары үшін аса маңызды кезең болды. Орыс, украин, беларусь халықтары өз тарихтары мен мәдениеттерін сол дәуірден бастайды.
В VIII–VI вв. до н. э. греки основали десятки поселений на берегах Средиземного и Черного морей. На сегодняшнем занятии вы узнаете о том, что заставляло греков покидать свою родину, какие города они основывали в новых землях, как жили греки в новых поселениях.
Предыстория
В Древней Греции к VI в. до н.э. сложилось множество независимых государств (полисов). Греки были высокоразвитым народом. Они были хорошими воинами, умелыми торговцами, искусными ремесленниками. Кроме того, греки были отличными мореплавателями. Их жизнь во многом была связана с морем. Потому что Греция была со всех сторон окружена морями (см. карту). Земля Греции покрыта горами, часто по морю было добираться быстрее, чем по суше. Греки хорошо изучили окружающие их моря.
События
VIII–VI вв. до н. э. – Великая греческая колонизация.
Колонизацией греки называли основание новых поселений – независимых полисов в дальних землях.
Метрополией (дословно переводится как «город-мать») назвалось то государство, которое основало колонию. Колония не становилась зависимой от метрополии, это было самостоятельное государство.
Зачем греки основывали колонии?
Греция – небольшая страна. Когда увеличивалось население, сложно было его прокормить. Не хватало хлеба, к тому же в гористых районах его было очень сложно выращивать.
В Греции нередки были столкновения знати и демоса. Проигравшая группировка часто изгонялась из полиса и вынуждена была искать новое место жительства.
Где греки основывали колонии?
Все колонии Древней Греции были приморскими.
Греки основывали новые полисы на берегах Средиземного и Чёрного морей, по берегам Европы, Азии и Африки.
Известные греческие колонии (см. карту):
Запад – Сиракузы, Неаполь, Массилия.
Восток – Ольвия, Херсонес, Пантикапей. Соседями греков в этих краях были скифы.
Юг – Кирена.
Из колоний греки везли:
зерно,
металлы,
рабов.
Из Греции в колонии ввозилось:
оливковое масло,
вино.
Как повлияла колонизация на жизнь древних греков?
Развивались ремёсла,
повысился уровень жизни,
новый приток рабов,
расширился кругозор греков.
Участники
Геродот – древнегреческий историк, путешествовал по Причерноморью и описал жизнь в греческих колониях.
Скифы – народ, живший в Северном Причерноморье.
Скил – скифский царь. По легенде, Скил втайне от своего народа много времени проводил в греческой колонии Ольвии, так как любил образ жизни греков. Скифы, узнав об этом, казнили его за предательство скифских обычаев.
Заключение
Греки расселились по морю во все стороны: на запад, юг, восток. Несмотря на то, что греки жили в разных независимых государствах-полисах на территории самой Греции, в колониях, разбросанных по всему Средиземноморью, они ощущали себя единым народом, говорили на одном языке, верили в одних и тех же богов и свою родину называли Элладой, а себя – эллинами.
Параллели
Гораздо раньше, чем греки, Средиземное море освоили финикийцы, проживавшие на восточном его побережье. Финикийцы известны как прекрасные кораблестроители, мореплаватели, путешественники и торговцы. Финикийцы так же, как и греки, основывали множество колоний на побережье (самая известная из них – город Карфаген).
Что сложного посмотреть на других источниках?
Киев Русі – шығыс славян тайпаларының бірлесуі нәтижесінде Шығыс Еуропада 8 – 9 ғ-лар аралығында пайда болған мемлекет. 10 – 12 ғ-ларда Киев пен Новгородта жазылған жылнамаларда Киев Русінің тарихы 852 жылдан бастап көрсетіледі. Жылнамалар бойынша, 862 ж. Рюрикке ерген варягтар Киевке келіп басшылық жасаған. Бұл Киев Русін варягтар (нормандар) құрды деген 18 ғ-дағы норман теориясының шығуына негіз болды. Алғашында шығыс славяндарға жататын полян, руси, северян, древлян, дреговичи, полочан, словен тайпаларын біріктірген мемлекет князь Олег (882 – 911) тұсында күшейе бастады. Владимир Святославович князьдік еткен кезең (980 – 1015) Киев Русінің гүлденген тұсы болып есептеледі. Ол елге Византия ықпалымен христиан дінінің православие тармағын енгізді. 1024 ж. князьдік Днепрдің бойымен екіге бөлініп, 1036 ж. қайта бірікті. Ярослав Мудрый шіркеудің Византияға тәуелділігін жойып, Батыс Еуропа елдерімен тіке байланыс орнатты. Бірақ, оның 3 ұлы елді бөлісіп билеп, бөлшектенуге жол берді. Сыртқы жаулардан қорғану үшін уақытша бірігулер еш нәтиже бермеді. 1132 ж. Мстислав Владимирович князь өлгеннен кейін, Киев Русі толығымен ыдырап кетті. Мемлекетті қарулы жасаққа сүйенген князь басқарды. Князьдің айналасында ірі ақсүйектер – боярлар оған бағыт-бағдар беріп отырды. Киев Русі өз көршілерімен (нормандар, византиялықтар, хазарлар, печенегтер, түріктер, қыпшақтар, т.б.) тығыз қарым-қатынас жасады. 11 ғ-дың 2-жартысынан бастап Еділден Дунайға дейінгі аралықта Киев Русінің негізгі көршісі қыпшақтар болды. Қыпшақтар 1068 ж. және 1093 – 96 ж. Киев Русі не күйрете соққы беріп, елдің оңт. өңірлеріне өз билігін орнатты. Киев Русінің князьдері қыпшақ тайпалары қыздарына үйленуді дәстүрге айналдырды. Князьдердің жеке жасағы, негізінен, түркі тайпалары қарақалпақтардан, берендилерден (беренділер) құралды. Біршама уақыт қыпшақ билеушілері мен Киев Русі князьдері арасында достық қарым-қатынас орнады. Алайда, 1103 – 17 ж. Владимир Монамах князь өз жасағымен бірнеше рет жорық жасап, қыпшақтарды Солтүстік Кавказ, Еділ-Жайық, Дон бойына ығысуға мәжбүр етті. Киев Русіне Византия мәдениеті зор әсер етті. Әдебиет, негізінен, діни салада дамып, грек, көне еврей, араб тілдерінен көптеген кітаптар, эпостар аударылды. Төл әдебиет те дамыды. Киев Русінде туған “Повести временных лет” жылнамасы – орта ғасырлардағы Еуропа шежірелері ішіндегі ең елеулі шығармалардың бірі. Князьдікте сауаттылық біршама кең тараған, оған қабық самыра жазулары дәлел. Сәулет және бейнелеу өнерлері өз бастауларын ежелгі шығыс славян тайпаларынан алғанымен, саяси-мәдени байланыстар нәтижесінде Византия, Солтүстік Еуропа, Орталық Азия, Таяу Шығыс елдерінен көптеген үлгілер қабылданды. Киев Русі гүлденген дәуірде орыс шеберлері тас құрылыстар, мозаика, фреска, икона жасау, кітап миниатюрасы өнерлерін игерді. Христиан діні кіргеннен кейін толып жатқан ғибадатханалар салынды. Олардың ішіндегі көрнектілері Киевтегі София соборы (11 ғ.), Десятинная шіркеуі (11 ғ.), Черинговтағы Преображенский соборы (11 ғ.), т.б. болды.[1]
Kievan-rus-1015-1113-(blank).png
Bilibin justice.jpg
Тас құрылыстардың ішіндегі көрнектілері – астынан жол өтетін мұнаралары бар бекіністер (Киевтегі Алтын қақпа), сырты орланған, әрі топырақ қорғанмен қоршалған түрлі бекіністер мен мекен-жайлар болды. Музыкада халық шығармашылығы, ғұрып-салт музыкасы және түркілер мен нормандардың ықпалымен туған әскери музыка кең түрде дамыды. Князь сарайларында, жасақ басшыларында арнайы әншілер мен музыканттар қызмет жасады. Олар көсемдер мен даңқты батырларды мадақтайтын жырлар шығарды. Киев Русі шығыс славян халықтары үшін аса маңызды кезең болды. Орыс, украин, беларусь халықтары өз тарихтары мен мәдениеттерін сол дәуірден бастайды.