Вели́кое переселе́ние наро́дов — условное название совокупности этнических перемещений в Европе в IV—VII веках[1], главным образом с периферии Римской империи, инициированное вторжением гуннов с востока в середине IV века н. э.
Одним из ключевых событий был климатический пессимум раннего Средневековья начавшийся в 535 году н.э., но катализатором миграций стало завоевание Европы гуннами за 160 лет до этого события. Великое переселение можно рассматривать в качестве составной части глобальных миграционных процессов, охватывающих семь-восемь веков. Характерной особенностью переселения был тот факт, что ядро Западной Римской империи (включая в первую очередь Италию, Галлию, Испанию и отчасти Дакию), куда направилась, в конечном счёте, масса германских переселенцев, к началу V века новой эры уже было достаточно плотно заселено самими римлянами и романизированными кельтскими народами. Под ударами гуннов Римская империя была ослаблена и фактически разбита на две части. Римляне были вынуждены уйти с ранее завоеванных колоний в том числе и с Британских островов. Одновременно под давлением гуннов германские племена англов и саксов вынуждены были бежать на запад и поселились на Британских островах потеснив коренных жителей кельтов. Таким образом завоевание Европы гуннами впоследствии образованию Великобритании. Великое переселение народов сопровождалось культурными, языковыми, а впоследствии и религиозными конфликтами между германскими племенами и романизированным оседлым населением. Великие переселения заложили наследия для образования и развития на европейском континенте новых государств в период Средневековья
XVII ғасырдың аяғында Қазақ хандығына Оңтүстік-батыстан жайық казактары қолдаған еділ қалмақтары шапқыншылық жасады, солтүстіктен сібір казактары шабуылдады; Жайыктың арғы бетіндегі қоныстардан башқұрттар да дәмеленді. Оңтүстіктен қазақтарға Орта Азия хандықтарының (Бұхара, Хиуа) билеушілері қысым көрсетті. Бірақ қазақ халқына ең каһарлы қауіп шығыстан — күшті де агрессияшыл Жоңғар хандығы тарапынан төнді. Бұл дүрбелең замандағы Қазақ Ордасының ханы Тәуке болатын. Халық берген, тарихқа енген есімі — Әз-Тәуке, яғни, дана Тәуке.
Біртұтас Қазақ Ордасында тура отыз бес жыл билік құрған Әз-Тәуке әкесінің көзі тірісінде Шығыс Түркістан тарабындағы елшілікке қатысады. 1680 жылы ақ киізге көтерілгенде ақыл тоқтатқан кемел жаста Есім хан заманының оқиғаларынан нақты хабардар Жәңгір хан заманындағы ахуалға тікелей куәгер деген сөз қайраткер ретінде қалыптасу кезеңі отыз жылдық, тыныштық дәуіріне сәйкеседі, Тәукенің жауынгер хан емес, ақылман хан ретінде тарихқа енуінің түп төркіні осында жатқан сияқты. Егер арғы тарихқа бойласак, Тәукені Қасым ханға ұқсатар едік. Бірақ сол, касқа жолды Қасымның өзі ең алдымен әскербасы болатын.
Вели́кое переселе́ние наро́дов — условное название совокупности этнических перемещений в Европе в IV—VII веках[1], главным образом с периферии Римской империи, инициированное вторжением гуннов с востока в середине IV века н. э.
Одним из ключевых событий был климатический пессимум раннего Средневековья начавшийся в 535 году н.э., но катализатором миграций стало завоевание Европы гуннами за 160 лет до этого события. Великое переселение можно рассматривать в качестве составной части глобальных миграционных процессов, охватывающих семь-восемь веков. Характерной особенностью переселения был тот факт, что ядро Западной Римской империи (включая в первую очередь Италию, Галлию, Испанию и отчасти Дакию), куда направилась, в конечном счёте, масса германских переселенцев, к началу V века новой эры уже было достаточно плотно заселено самими римлянами и романизированными кельтскими народами. Под ударами гуннов Римская империя была ослаблена и фактически разбита на две части. Римляне были вынуждены уйти с ранее завоеванных колоний в том числе и с Британских островов. Одновременно под давлением гуннов германские племена англов и саксов вынуждены были бежать на запад и поселились на Британских островах потеснив коренных жителей кельтов. Таким образом завоевание Европы гуннами впоследствии образованию Великобритании. Великое переселение народов сопровождалось культурными, языковыми, а впоследствии и религиозными конфликтами между германскими племенами и романизированным оседлым населением. Великие переселения заложили наследия для образования и развития на европейском континенте новых государств в период Средневековья
XVII ғасырдың аяғында Қазақ хандығына Оңтүстік-батыстан жайық казактары қолдаған еділ қалмақтары шапқыншылық жасады, солтүстіктен сібір казактары шабуылдады; Жайыктың арғы бетіндегі қоныстардан башқұрттар да дәмеленді. Оңтүстіктен қазақтарға Орта Азия хандықтарының (Бұхара, Хиуа) билеушілері қысым көрсетті. Бірақ қазақ халқына ең каһарлы қауіп шығыстан — күшті де агрессияшыл Жоңғар хандығы тарапынан төнді. Бұл дүрбелең замандағы Қазақ Ордасының ханы Тәуке болатын. Халық берген, тарихқа енген есімі — Әз-Тәуке, яғни, дана Тәуке.
Біртұтас Қазақ Ордасында тура отыз бес жыл билік құрған Әз-Тәуке әкесінің көзі тірісінде Шығыс Түркістан тарабындағы елшілікке қатысады. 1680 жылы ақ киізге көтерілгенде ақыл тоқтатқан кемел жаста Есім хан заманының оқиғаларынан нақты хабардар Жәңгір хан заманындағы ахуалға тікелей куәгер деген сөз қайраткер ретінде қалыптасу кезеңі отыз жылдық, тыныштық дәуіріне сәйкеседі, Тәукенің жауынгер хан емес, ақылман хан ретінде тарихқа енуінің түп төркіні осында жатқан сияқты. Егер арғы тарихқа бойласак, Тәукені Қасым ханға ұқсатар едік. Бірақ сол, касқа жолды Қасымның өзі ең алдымен әскербасы болатын.