Жібек Жолы» (Ұлы «Жібек Жолы») — Қытайдың Ши-ан деген жерінен басталып, Шыңжаң, Орталық Азия арқылы Таяу Шығысқа баратын керуендік жол бағыты. Атауды алманиялық ғалымдары Ф. фон Рихтһофен (F. von Richthofen) бен А. Һерман (А Hеrman) 19 ғасырда ұсынған.[1] Ұлы Жібек жолы - адамзат өркениеті жасағын тарихи ескерткіштердің бірі. Біздің дәуірімізден бұрынғы II ғасырдан басталған бұл жол, Еуропа мен Азияның-Батыс пен Шығыстың арасын жалғастырған көпір болған. Оның Қазақстан жерін кесіп өтетін тұсында, VI ғасырдан бастап екі бағыт: Сырдария және Тянь-Шань жолдары бағыттары кең өрістелген. Бірінші жол Қытайдан басталып, Шығыс Түркістан Қашқар арқылы Жетісуға, содан Сырдарияны жағалап, Арал маңынан әрі қарай Батыс елдеріне өткен.
Племена саков сочетали три вида скотоводства: кочевое, полукочевое и оседлое. Саки разводили, главным образом, овец, лошадей и в небольшом количестве рогатый скот. Они со своими стадами кочевали на широких степных просторах. Только саки Южного Казахстана и Ферганы жили оседло и занимались земледелием. Скот и продукты скотоводства быстро приобрели меновую функцию и создали все условия для торговли кочевого мира с оседлыми государствами.
На базе скотоводческого сырья развивалось ремесло. Изготовляли колесный транспорт, кожаную и деревянную посуду, колчаны, короткие мечи-ножы и другие вещи, необходимые для кочевой и полукочевой жизни.
Жібек Жолы» (Ұлы «Жібек Жолы») — Қытайдың Ши-ан деген жерінен басталып, Шыңжаң, Орталық Азия арқылы Таяу Шығысқа баратын керуендік жол бағыты. Атауды алманиялық ғалымдары Ф. фон Рихтһофен (F. von Richthofen) бен А. Һерман (А Hеrman) 19 ғасырда ұсынған.[1] Ұлы Жібек жолы - адамзат өркениеті жасағын тарихи ескерткіштердің бірі. Біздің дәуірімізден бұрынғы II ғасырдан басталған бұл жол, Еуропа мен Азияның-Батыс пен Шығыстың арасын жалғастырған көпір болған. Оның Қазақстан жерін кесіп өтетін тұсында, VI ғасырдан бастап екі бағыт: Сырдария және Тянь-Шань жолдары бағыттары кең өрістелген. Бірінші жол Қытайдан басталып, Шығыс Түркістан Қашқар арқылы Жетісуға, содан Сырдарияны жағалап, Арал маңынан әрі қарай Батыс елдеріне өткен.
Племена саков сочетали три вида скотоводства: кочевое, полукочевое и оседлое. Саки разводили, главным образом, овец, лошадей и в небольшом количестве рогатый скот. Они со своими стадами кочевали на широких степных просторах. Только саки Южного Казахстана и Ферганы жили оседло и занимались земледелием. Скот и продукты скотоводства быстро приобрели меновую функцию и создали все условия для торговли кочевого мира с оседлыми государствами.
На базе скотоводческого сырья развивалось ремесло. Изготовляли колесный транспорт, кожаную и деревянную посуду, колчаны, короткие мечи-ножы и другие вещи, необходимые для кочевой и полукочевой жизни.