«Византия мен Түрік қағанаты арасындағы қарым-қатынасы»
Истеми (Есте би) кеше ғана жібектей жұмсақ көрінген Иран шахымен тіл табысу үшін екі қайтара елші аттандырды. Алғашқы елші Иран шахынан жартымды жауап естімей қайтты. Иран шахы түрік елшілері мен саудагерлері апарған бір керуенге тиелген жібек маталарды қонақтарының көз алдында өртеп, ақшасын эфталиттер елшісі Катулфтың кеңесімен бұйымның ақысын алтынмен санап берді де, келген іздеріңізбен кейін қайтыңыздар дегендей қолдарын Талас жаққа қарай шошайтты. Бұл қорлыққа да көнген қаған тағы елші жіберді. Бірақ олардың туған жеріне - түріктер еліне Талас қаласына өліктері ғана оралды. Бір елші ғана емес, оның қасындағы қосшылары да үшеуінен басқасы түгелдей көз жұмды. Парсылар түрік елшілері ыстық күнге шыдай алмай қаза болды десе, Истеми қаған өз адамдарының өлімі әдейі улаудан болғандығын жансыздары арқылы білді. Мұның өзі аталы-балалы қаған мен шах билеген екі мемлекеттің арасында бір қырғын соғыс болатындығын білдіргендей еді . Византия үшін бұл іздегенге сұрағандай болды, елшісі Земархты Талас қаласындағы - Истеми қағанға аттандыруға асықты. Түріктер Ұрым деп атайтын Византияның императоры II Юстиниан өз елшісіне қағанмен Иранға қарсы одақтасуды, ең болмаса жібек маталарды сатып алу жөнінде шарт жасасуды тапсырмақ болатын. Осы соңғы мүдде өзі орындалғанның өзінде тілі жұмсақ гректер жауынгер түріктерді түбінде дегеніне көндіретіндігіне сенді. Ұрым еліне грек елшісінен бұрын түрік елшісі соғды Маниах келді. II Юстиниан тәңірдің өзі жібергендей түрік елшісін құшақ жая қарсы алып, жібек саудасына да, ең бастысы - Иранға қарсы соғысуға да бірден келісті. Император II Юстиниан елші Маниахты үлкен сый-сияпатпен Талас бойына қайтарып, қасына өз елшісі Земархты қосып берді. Византия тарихшысы Менандр «Агафия тарихының жалғасы» деген еңбегінде 568 жылы Земарх Талас өзені жағасындағы Талас қаласын мекендеген түрік қағаны Истемиге барғанын жазады.
•Александр 1 царь, правивший Россией в период с 1801 года по 1825-й, внук Екатерины 2 и сын Павла 1 и княгини Марии Федоровны, родился 23 декабря 1777 года. Первоначально планировалось, что внутренняя политика Александра 1 и политика внешняя будут развиваться в соответствии с курсом, намеченным еще Екатериной 2.
•Летом 24 июня 1801 годабыл создан негласный комитет при Александре 1. В него входили сподвижники молодого императора. Фактически совет являлся высшим (неофициальным) совещательным органом России.
•Начало правления нового императора ознаменовали либеральные реформы Александра 1. 5 апреля 1803 года создан Непременный комитет, члены которого имели право оспорить царские указы. Часть крестьян была освобождена. Указ «О свободных хлебопашцах» увидел свет 20 февраля 1803 года.
Серьезное значение придавалось и обучению. Реформа образования Александра 1 фактически привела к созданию государственной системы образования. Возглавило ее Министерство народного Так же, 1 января 1810 года, был образован государственный совет при Александре 1.
•Учреждено 8 министерств: внутренних дел, финансов, военных и сухопутных сил, морских сил, коммерции, народного иностранных дел, юстиции. Министры, управляющие ими, подчинялись Сенату. Министерская реформа Александра 1 завершилась к лету 1811 года.
По проекту Сперанского М.М. этого выдающегося деятеля в стране должна была быть создана конституционная монархия. Власть государя планировалось ограничить парламентом, состоящим из 2 палат. Однако в силу того, что внешняя политика Александра 1 складывалась достаточно сложно, а напряженность в отношениях с Францией постоянно усиливалась, предложенный Сперанским план реформ был воспринят как антигосударственный. Сам Сперанский получил отставку в марте 1812 года.
•1812 год стал для России тяжелейшим. Но, победа над Бонапартом значительно повысила авторитет императора. Планировалась поэтапная ликвидация крепостного права в стране. Уже к окончанию 1820 года подготовлен проект «Государственной уставной грамоты Российской империи». Император утвердил ее. Но ввод проекта в действие был, в силу множества факторов невозможен.
В политике внутренней стоит отметить такие особенности, как военные поселения при Александре 1. Более известны они под названием «аракчеевских». Поселения Аракчеева вызвали недовольство едва ли не всего населения страны. Так же, был введен запрет на любые тайные общества. Он начал действовать в 1822 году.
«Византия мен Түрік қағанаты арасындағы қарым-қатынасы»
Истеми (Есте би) кеше ғана жібектей жұмсақ көрінген Иран шахымен тіл табысу үшін екі қайтара елші аттандырды. Алғашқы елші Иран шахынан жартымды жауап естімей қайтты. Иран шахы түрік елшілері мен саудагерлері апарған бір керуенге тиелген жібек маталарды қонақтарының көз алдында өртеп, ақшасын эфталиттер елшісі Катулфтың кеңесімен бұйымның ақысын алтынмен санап берді де, келген іздеріңізбен кейін қайтыңыздар дегендей қолдарын Талас жаққа қарай шошайтты. Бұл қорлыққа да көнген қаған тағы елші жіберді. Бірақ олардың туған жеріне - түріктер еліне Талас қаласына өліктері ғана оралды. Бір елші ғана емес, оның қасындағы қосшылары да үшеуінен басқасы түгелдей көз жұмды. Парсылар түрік елшілері ыстық күнге шыдай алмай қаза болды десе, Истеми қаған өз адамдарының өлімі әдейі улаудан болғандығын жансыздары арқылы білді. Мұның өзі аталы-балалы қаған мен шах билеген екі мемлекеттің арасында бір қырғын соғыс болатындығын білдіргендей еді . Византия үшін бұл іздегенге сұрағандай болды, елшісі Земархты Талас қаласындағы - Истеми қағанға аттандыруға асықты. Түріктер Ұрым деп атайтын Византияның императоры II Юстиниан өз елшісіне қағанмен Иранға қарсы одақтасуды, ең болмаса жібек маталарды сатып алу жөнінде шарт жасасуды тапсырмақ болатын. Осы соңғы мүдде өзі орындалғанның өзінде тілі жұмсақ гректер жауынгер түріктерді түбінде дегеніне көндіретіндігіне сенді. Ұрым еліне грек елшісінен бұрын түрік елшісі соғды Маниах келді. II Юстиниан тәңірдің өзі жібергендей түрік елшісін құшақ жая қарсы алып, жібек саудасына да, ең бастысы - Иранға қарсы соғысуға да бірден келісті. Император II Юстиниан елші Маниахты үлкен сый-сияпатпен Талас бойына қайтарып, қасына өз елшісі Земархты қосып берді. Византия тарихшысы Менандр «Агафия тарихының жалғасы» деген еңбегінде 568 жылы Земарх Талас өзені жағасындағы Талас қаласын мекендеген түрік қағаны Истемиге барғанын жазады.
Объяснение:
.
•Александр 1 царь, правивший Россией в период с 1801 года по 1825-й, внук Екатерины 2 и сын Павла 1 и княгини Марии Федоровны, родился 23 декабря 1777 года. Первоначально планировалось, что внутренняя политика Александра 1 и политика внешняя будут развиваться в соответствии с курсом, намеченным еще Екатериной 2.
•Летом 24 июня 1801 годабыл создан негласный комитет при Александре 1. В него входили сподвижники молодого императора. Фактически совет являлся высшим (неофициальным) совещательным органом России.
•Начало правления нового императора ознаменовали либеральные реформы Александра 1. 5 апреля 1803 года создан Непременный комитет, члены которого имели право оспорить царские указы. Часть крестьян была освобождена. Указ «О свободных хлебопашцах» увидел свет 20 февраля 1803 года.
Серьезное значение придавалось и обучению. Реформа образования Александра 1 фактически привела к созданию государственной системы образования. Возглавило ее Министерство народного Так же, 1 января 1810 года, был образован государственный совет при Александре 1.
•Учреждено 8 министерств: внутренних дел, финансов, военных и сухопутных сил, морских сил, коммерции, народного иностранных дел, юстиции. Министры, управляющие ими, подчинялись Сенату. Министерская реформа Александра 1 завершилась к лету 1811 года.
По проекту Сперанского М.М. этого выдающегося деятеля в стране должна была быть создана конституционная монархия. Власть государя планировалось ограничить парламентом, состоящим из 2 палат. Однако в силу того, что внешняя политика Александра 1 складывалась достаточно сложно, а напряженность в отношениях с Францией постоянно усиливалась, предложенный Сперанским план реформ был воспринят как антигосударственный. Сам Сперанский получил отставку в марте 1812 года.
•1812 год стал для России тяжелейшим. Но, победа над Бонапартом значительно повысила авторитет императора. Планировалась поэтапная ликвидация крепостного права в стране. Уже к окончанию 1820 года подготовлен проект «Государственной уставной грамоты Российской империи». Император утвердил ее. Но ввод проекта в действие был, в силу множества факторов невозможен.
В политике внутренней стоит отметить такие особенности, как военные поселения при Александре 1. Более известны они под названием «аракчеевских». Поселения Аракчеева вызвали недовольство едва ли не всего населения страны. Так же, был введен запрет на любые тайные общества. Он начал действовать в 1822 году.
.