Пазнайце асобу і запішыце прозвішча. 1. вызначце, каму належыць выказванне і запішыце прозвішча аўтара. «я, … даручаю майму сябру томасу джэферсану цалкам выкарыстаць маю маёмасць на выкуп неграў і дараванне ім свабоды ад майго імя». 2. пазнайце гістарычную асобу і запішыце імя і прозвішча: адзін з самых моцных і дзейсных каралёў рэчы паспалітай. выдатны палкаводзец, паспяхова завяршыў лівонскую вайну. улюблёным і рэзідэнцыяй была гародня. 3. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: прадстаўнік старажытнага роду тураўскіх князёў, выдатны палкаводзец, які атрымаў перамогу больш чым у 60 бітвах, у тым ліку ў бітве пад оршай у 1514 г. 4. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: вядомы грамадска-палітычны і дзяржаўны дзеяч рэчы паспалітай, рэфарматар, які ўтварыў у прадмесці гродна першыя мануфактуры. прапаноўваў ж. руссо пераехаць у беларусь. 5. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: прадстаўнік беларускай школы жывапісу, заснавальнік суветна вядомай прыватнай мастацкай школы ў віцебску ў канцы хіх ст. 6. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: заходнебеларускі мастак, адзін з заснавальнікаў нацыянальнага гістарычного жывапісу ў 1920-я гг., пачынальнік касмічнай тэмы ў беларусім мастацтве, аўтар унікальных насценных распісных дываноў. у 1931-1933 гг. працягнуў тэму космаса серыямі графічных выяў і «жизнь на марсе», «жизнь на сатурне» і «жизнь на луне». 7. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: грамадска-палітычны дзеяч расійскай імперыі, гродзенскі губернатар у 1902-1903 гг., ініцыятар аграрнай рэформы у дзяржаўнай вёсцы. 8. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: рэвалюцыянер-народнік адзін з заснавальнікаў беларускай фракцыі "народнай волі", які зрабіў паспяховы замах на аляксандра іі. 9. пазнайце гістарычную асобу і запішыце імя і прозвішча: уражэнец беларусі, удзельнік паўстання 1830-1831 гг., якому ў сталіцы чылі сант’яга пастаўлены помнік пад назвай “вялікі асветнік” - … 10. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: аўтарам музыкі да оперы “ідылія” па матывах твора в. дуніна-марцінкевіча “сялянка” з’яўляўся вядомы кампазітар … 11. пазнайце гістарычную асобу і запішыце імя і прозвішча: лідэр радыкальнай плыні і партыі ў нацыянальна-вызваленчым руху польшчы ў канцы хіх – першай трэці хх ст., маршал і дыктатар польскай рэспублікі ў 1926-1935 гг. 12. пазнайце гістарычную асобу аб якой распавядае летапіс і запішыце яе прозвішча: “пачаў княжыць у літве… учыніў сабе герб і ўсяму княству літоўскаму пячатку – узброены рыцар на кані з мячом, што цяпер называюць пагоня” 13. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: ініцыятар абвяшчэння ссрб, аўтар маніфеста часовага рабоча-сялянскага ўраду. у далейшым рэдактар часопіса “полымя”, аўтар першага беларускага сацыяльнага раману “сокі цаліны”. 14. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: стваральнікам народнай міліцыі менска, адным з кіраўнікоў менскага савету, наркомам па ваенным і марскім справам быў … (прозвішча). 15. пазнайце асобу і запішыце прозвішча: аўтарам вядомых кніг “чарнобыльская малітва” і “цынкавыя хлопчыкі”, членам еўрапейскага літаратурнага савету з’яўляецца вядомая беларускагя пісьменніца … (прозвішча). 16. пазнайце асобу і запішыце прозвішча: харавы дырыжор, фалькларыст і музычны дзеяч, заснавальнік і кіраўнік дзяржаўнай акадэмічнай харавой капэлы бсср на працягу 30 год – гэта . 17. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: полацкі ўніяцкі архіепіскап, які насаджаў уніяцтва на тэрыторыі беларусі гвалтоўнымі і, за што быў забіты падчас паўстання ў віцебску ў 1623 годзе. 18. пазнайце асобу і запішыце прозвішча: ваенны летчык, які цаной уласнога жыцця адвёў палаючы самалет убок ад в. вялікае гацішча баранавіцкага раёна і выратаваў жыцці многіх людзей; у 1996 г. першым атрымаў званне героя беларусі. 19. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: прадстаўнік французскай каралеўскай сям’і на троне рэчы паспалітай, ініцыятар прыняцця артыкулаў, што замацавалі краіну як шляхецкую рэспубліку. 20. пазнайце гістарычную асобу і запішыце прозвішча: беларуска-польскі пісьменнік, ураджэнец віцебшчыны, выпускнік полацкай езуіцкай акадэміі, найбольш вядомым творам якога з’яўляецца “шляхціц завальня, або беларусь у фантастычных апавяданнях”.
4.Особую славу в этом смысле снискал внук Фридриха Барбароссы, получивший у современников прозвище Чудо Мира, — Фридрих II. Известный своей любознательностью, образованностью, знанием нескольких языков (немецкого, итальянского, французского, латыни, арабского, греческого, еврейского), Фридрих II пользовался широкой известностью среди интеллектуалов того времени.
3.Думаю потому, что эта личность абсолютно мифологизирована в исторической науке и художественной литературе. Прежде всего, конечно, в литературе немецкой – там этот процесс мифологизации особенно заметен.
Согласно средневековому мифу, император Фридрих I Барбаросса не умер, а спит в горах Тюрингии. В день Страшного суда он возглавит воинство, которое будет противостоять Антихристу. Его внук – Фридрих II Штауфен – тоже спит, но уже в кратере Этны. Каждому народу хочется иметь своего короля Артура. Это понятно. Что еще из этого мифа существенно для нас? В народном сознании Фридрих Барбаросса превосходит самого Карла Великого, ибо именно Фридрих – лично! – канонизировал этого славного правителя. Этим он нарушил субординацию, ибо канонизировать может только римский папа. В 1165 году под восторг толпы в Аахене Фридрих I Барбаросса объявил франкского правителя рубежа VIII–IX веков святым и по этому случаю устроил самый пышный пир в истории европейского Средневековья. А в Средние века было важно, чтобы о пире знал весь мир. В 1184 году, на закате своей жизни, Фридрих Барбаросса в честь своего сына устроил близ Майнца такое пиршество, о котором долго и восторженно восклицала вся европейская общественность – от верхушки общества до Итак, Барбаросса велик в своих победах, от его имени дрожат враги. Но кто он таков, чтобы возглавлять борьбу с Антихристом? Или канонизировать Карла Великого? Каковы его заслуги?
Я назову имена двух исследователей, которые занимаются этой личностью. Это Марсель Пако, французский историк, который написал научно-популярную книгу «Фридрих Барбаросса». Она переведена с французского на русский в 1998 году. И это Василий Балакин, автор книги «Фридрих Барбаросса», изданной в серии «Жизнь замечательных людей» в 2001 году.
Василий Балакин пишет: «Смерть Барбароссы в Крестовом походе, пусть и не в сражении с неверными, являлась достойным завершением славной жизни». Как же было не назвать план молниеносной войны именем такого человека? Интересно, что удивительнейшим образом план «Барбаросса» при его осуществлении воспроизвел в основных контурах судьбу Фридриха I Гогенштауфена. Обратимся к биографии этого человека. Надо напомнить, что его родовое имя – Гогенштауфен – происходит от названия горы в Швабии. Он родился в 1125 году, прожил до 1190-го, германским королем стал в 1152 году, а через три года – императором «Священной Римской империи». Он поставил перед собой цель реально подчинить Италию германской короне. Говорят, что он даже заявил однажды римскому папе, что намерен восстановить великую Римскую империю во всем ее былом величии и блеске. Будем справедливы: не он затеял объединять Италию с Германией. Идея объединения Германии, Италии и некоторых других земель в «Священную Римскую империю» родилась в 962 году, когда германский король Оттон I начинает вести завоевательную политику в Италии. Интересно, что все германские правители ощущали себя римскими цезарями. Утопической идее воссоздания империи они посвящали себя полностью, без остатка, не жалея ни силы, ни денег, ни, в конце концов, жизни. Мысль, овладевшая ими, кажется такой естественной: ведь Италия – соседняя страна. Альпы, конечно, преграда, но они уже проходимы, перевалы известны. А за ними какой дивный, роскошный, богатый край – бывшее сердце Римской империи! Уже в XII веке итальянские города превратились в центры мировой торговли. Ну как их не ограбить? Соблазн невероятный еще и потому, что в Италии не было единого правителя. Кажется, приходи и бери, что и сколько хочешь.
Объяснение:
Объяснение:
Столипінська реформа (Столипінська аграрна реформа) — низка законодавчих актів, написаних задля перерозподілу селянської земельної площі в Російській імперії та задля підвищення продуктивності сільського господарства.
У наслідок Столипінської реформи близько 1/4 дворів в Україні, що входили до земельних громад, вийшли з них: у Степу 42 %, на Лівобережжі 16,5 %, на Правобережжі 48 %. Разом з тим на Правобережній Україні і на Полтавщині майже вся земля, якою користувалось селянство, перейшла у приватну власність, особисте приватне землеволодіння почало переважати у Чернігівській губернії, а у Таврійській, Херсонській, Катеринославській і Харківській воно охоплювало близько половини всіх дворів.
За нового аграрного устрою селянин міг бодай частково виявити ініціативу і поліпшити своє господарство, у чому допомагала йому акція Селянського Поземельного Банку, сільгоспспілки, кооперація і земська агрономія. Завдяки прогресові агротехніки (перехід до плодозмін тощо) зросла врожайність (за 1904 — 12 на 20 %) і вартість селянських господарств.
Столипінська реформа, допомагаючи заможному селянству, мала на меті — створити з нього, поряд занепалого дворянства, нову соц. підпору для режиму. Щоб зменшити аграрне перенаселення, Столипін підтримував еміграцію селян за Урал. З 1906 по 1913 рік з 9 українських губерній виїхало до Азії 1,2 млн селян (найбільше 1909 року — 290 000), з чого однак одна чверть згодом повернулася.
Реформа спричинила ще більшу соціальну диференціацію селянства: збільшення найдрібніших і великих сел. господарств і зменшення середніх, власники яких продавали землю заможнішим і самі виїздили за Урал або до міст. Невирішена аграрна проблема була однією з причин революції 1917 року.