Общественный строй саков: A) матриархат. B) патриархат. C) военная демократия. D) Первобытно-общинный строй E) Республика Ребята я вас очень умоляю решите я просто эту тему не проходила а у меня СОЧ
ОКөне дәуірде алғашқы мемлекет құрған халық – египеттіктер. Египет Ніл өзенінің жағасындағы ең бір жоғары өркениетті дамыған мемлекет болды. Египет мемлекетінде билеушілерді, перғауындарды (фараондар) Құдай деп санады. Ал Ра Құдайын Құдайлардың Құдайы деп немесе перғауындар оның ұлы деп санады.
Египет халқының тағы бір ерекшелігі – ажалға қарсы шығуы, өлмей мәңгі жасауға ұмтылуы. Мұндай діни көзқарас тек дінге емес, сонымен қатар мәдени салаларға, саяси экономикаға да үлкен әсерін тигізді. Халықтар мәңгілік өмірді қамтамасыз ету мәселесінде адамның денесін сақтап, тірлікте оған қажет болғанның бәрімен қабірде де қамтамасыз ету керек деп, денені бальзамдап, оны мумияға айналдырып, не болмаса өлген адамның денесіне ұқсас етіп, оның мүсінін жасауын кәсіпке айналдырды. Себебі, өлген адамның денесі сақталса, оның жаны оған қайта оралады деп түсінді. Египет халықтары перғауындардан басқа аруаққа да сенді. Патшалардың, перғауындардың өздері немесе отбасындағы адамдарының бірі өлсе, олардың кұрметіне пирамидалар (мазарлар) салатын болды. Ал ақшалары аз, қатардағы адамдарды матаға орап, көбінесе зираттардың шетіне көмді.
Көне Египет заманында басты Құдай Радан кейін төменгі Құдайлар да болды. Ол Құдайлардың өздеріне арналған жеке қызметтері болды. Мысалы: өлім Құдайы – Осирис. Ол жер астының Құдайы. Құнарлы жер мен аналықтың Құдайы, Осиристің қарындасы әрі әйелі - Исида. Шындық пен тәртіптің Құдайы - Маат және т.б. Осындай көпқұдайлықтың басын қоспақ болған Перғауын Аменхотеп (б.з.б. 1419-1400 жж.) діни реформа жүргізді. Ол көпқұдайлық түсінікті жойып, бір Құдайға сену керек деді. Ол Құдайдың атын Атон деп қойды. Оның арқасында мемлекеттік монотеистік дін құруға әрекет жасады. Онан кейінгі Аменхотеп IV те бірқұдайлық реформаны жалғастырды. Бірақ ол реформадан ештеңе шықпады, оған қарсы көптеген абыздар шығып, бұрынғы ескі Құдайлардың түрлерімен біріктірілді.бъяснение:
Гай Юлий Цезарь (100-44 до н. э.) – видный политический деятель Древнего Рима. В 49 году до н. э. стал диктатором, сосредоточив в своих руках всю полноту власти. Но в данном случае разговор идёт не о человеке, прибравшим к рукам всю власть, а об административной должности в Римской республики. Диктатора назначали по решению сената максимум на 1 год. А причиной могли стать внутренние волнения, политическая нестабильность или военное вторжение извне. В такой ситуации возникала потребность в сильной руке. Когда же ситуация нормализовывалась, диктатор терял свои полномочия
Цезарю каждый год продлевали диктаторские полномочия в связи с Гражданской войной. Но в 46 году до н. э. никаких обоснований для назначения на данную должность уже не было. Однако сторонники Цезаря вновь провозгласили его диктатором, да ещё с полномочиями на 10 лет. С учётом того, что Гаю уже было далеко за 50, его диктаторство можно было рассматривать как пожизненное.
В 45 году Гай дополнил своё имя словом "император" (победоносный полководец). И в том же году император Цезарь вновь получил назначение на должность диктатора, но уже пожизненно. Теперь получалось, что Римская республика продолжала существовать лишь формально. Фактически же вся власть сосредоточилась в руках одного человека, который опирался на армию и преданных единомышленников.
Узурпация власти не нашла поддержки среди определённых слоёв римского населения. В частности, против выступили нобили (римская аристократия) и некоторые цезарианцы. Эти люди ратовали за традиционные политические институты, полагая, что диктатура не сможет решить нравственные и политические проблемы, назревшие в обществе. А Цицерон провёл параллель между правлением Юлия Цезаря и царской властью.
Однако новоиспечённый диктатор (уже в прямом смысле этого слова) пренебрёг недовольными и затеял компанию по собственной сакрализации. Всем было объявлено, что прародителями рода Юлиев являлись боги. А родоначальницей по прямой линии считалась Венера. В её честь возвели храм и организовали пышный культ. В храме Юпитера на Капитолии установили колесницу диктатора и его статую. И самый главный храм Рима оказался посвящённым не только Юпитеру, но также и Цезарю, которого стали величать полубогом.
Таким образом, очень быстро возник культ личности. Причём всё делалось для обожествления Гая. Он даже перестал вставать со своего трона во время беседы с сенаторами, чем оттолкнул от себя многих преданных соратников. Всё это и послужило причиной заговора сторонников демократии. Как результат, убийство Юлия Цезаря стало реальностью.
ОКөне дәуірде алғашқы мемлекет құрған халық – египеттіктер. Египет Ніл өзенінің жағасындағы ең бір жоғары өркениетті дамыған мемлекет болды. Египет мемлекетінде билеушілерді, перғауындарды (фараондар) Құдай деп санады. Ал Ра Құдайын Құдайлардың Құдайы деп немесе перғауындар оның ұлы деп санады.
Египет халқының тағы бір ерекшелігі – ажалға қарсы шығуы, өлмей мәңгі жасауға ұмтылуы. Мұндай діни көзқарас тек дінге емес, сонымен қатар мәдени салаларға, саяси экономикаға да үлкен әсерін тигізді. Халықтар мәңгілік өмірді қамтамасыз ету мәселесінде адамның денесін сақтап, тірлікте оған қажет болғанның бәрімен қабірде де қамтамасыз ету керек деп, денені бальзамдап, оны мумияға айналдырып, не болмаса өлген адамның денесіне ұқсас етіп, оның мүсінін жасауын кәсіпке айналдырды. Себебі, өлген адамның денесі сақталса, оның жаны оған қайта оралады деп түсінді. Египет халықтары перғауындардан басқа аруаққа да сенді. Патшалардың, перғауындардың өздері немесе отбасындағы адамдарының бірі өлсе, олардың кұрметіне пирамидалар (мазарлар) салатын болды. Ал ақшалары аз, қатардағы адамдарды матаға орап, көбінесе зираттардың шетіне көмді.
Көне Египет заманында басты Құдай Радан кейін төменгі Құдайлар да болды. Ол Құдайлардың өздеріне арналған жеке қызметтері болды. Мысалы: өлім Құдайы – Осирис. Ол жер астының Құдайы. Құнарлы жер мен аналықтың Құдайы, Осиристің қарындасы әрі әйелі - Исида. Шындық пен тәртіптің Құдайы - Маат және т.б. Осындай көпқұдайлықтың басын қоспақ болған Перғауын Аменхотеп (б.з.б. 1419-1400 жж.) діни реформа жүргізді. Ол көпқұдайлық түсінікті жойып, бір Құдайға сену керек деді. Ол Құдайдың атын Атон деп қойды. Оның арқасында мемлекеттік монотеистік дін құруға әрекет жасады. Онан кейінгі Аменхотеп IV те бірқұдайлық реформаны жалғастырды. Бірақ ол реформадан ештеңе шықпады, оған қарсы көптеген абыздар шығып, бұрынғы ескі Құдайлардың түрлерімен біріктірілді.бъяснение:
Гай Юлий Цезарь (100-44 до н. э.) – видный политический деятель Древнего Рима. В 49 году до н. э. стал диктатором, сосредоточив в своих руках всю полноту власти. Но в данном случае разговор идёт не о человеке, прибравшим к рукам всю власть, а об административной должности в Римской республики. Диктатора назначали по решению сената максимум на 1 год. А причиной могли стать внутренние волнения, политическая нестабильность или военное вторжение извне. В такой ситуации возникала потребность в сильной руке. Когда же ситуация нормализовывалась, диктатор терял свои полномочия
Цезарю каждый год продлевали диктаторские полномочия в связи с Гражданской войной. Но в 46 году до н. э. никаких обоснований для назначения на данную должность уже не было. Однако сторонники Цезаря вновь провозгласили его диктатором, да ещё с полномочиями на 10 лет. С учётом того, что Гаю уже было далеко за 50, его диктаторство можно было рассматривать как пожизненное.
В 45 году Гай дополнил своё имя словом "император" (победоносный полководец). И в том же году император Цезарь вновь получил назначение на должность диктатора, но уже пожизненно. Теперь получалось, что Римская республика продолжала существовать лишь формально. Фактически же вся власть сосредоточилась в руках одного человека, который опирался на армию и преданных единомышленников.
Узурпация власти не нашла поддержки среди определённых слоёв римского населения. В частности, против выступили нобили (римская аристократия) и некоторые цезарианцы. Эти люди ратовали за традиционные политические институты, полагая, что диктатура не сможет решить нравственные и политические проблемы, назревшие в обществе. А Цицерон провёл параллель между правлением Юлия Цезаря и царской властью.
Однако новоиспечённый диктатор (уже в прямом смысле этого слова) пренебрёг недовольными и затеял компанию по собственной сакрализации. Всем было объявлено, что прародителями рода Юлиев являлись боги. А родоначальницей по прямой линии считалась Венера. В её честь возвели храм и организовали пышный культ. В храме Юпитера на Капитолии установили колесницу диктатора и его статую. И самый главный храм Рима оказался посвящённым не только Юпитеру, но также и Цезарю, которого стали величать полубогом.
Таким образом, очень быстро возник культ личности. Причём всё делалось для обожествления Гая. Он даже перестал вставать со своего трона во время беседы с сенаторами, чем оттолкнул от себя многих преданных соратников. Всё это и послужило причиной заговора сторонников демократии. Как результат, убийство Юлия Цезаря стало реальностью.
Подробнее - на -
Объяснение: