В
Все
Б
Биология
Б
Беларуская мова
У
Українська мова
А
Алгебра
Р
Русский язык
О
ОБЖ
И
История
Ф
Физика
Қ
Қазақ тiлi
О
Окружающий мир
Э
Экономика
Н
Немецкий язык
Х
Химия
П
Право
П
Психология
Д
Другие предметы
Л
Литература
Г
География
Ф
Французский язык
М
Математика
М
Музыка
А
Английский язык
М
МХК
У
Українська література
И
Информатика
О
Обществознание
Г
Геометрия
KristinkaOvchin
KristinkaOvchin
09.02.2020 19:01 •  История

краткий пересказ 16-18 стр по истории А.Ю.Юдовская

Показать ответ
Ответ:
DanilVenstor
DanilVenstor
28.12.2021 12:13
Бекініс, қорған, қамал — тұрақты әскері, қару-жарағы бар, қажетті азық-түлік, т.б. нәрселермен қамтамасыз етілген, әскери-стратегиялық тұрғыдан маңызды, жау қоршауында қалған жағдайда ұзақ уақыт қарсыласуға мүмкіндігі мол әскери тұрақ. Ол теңіз (теңіз жағалауы) Бекінісі және құрлықтық Бекініс болып бөлінеді. Теңіз (теңіз жағалауы) Бекінісі әскери флот күштерінің шұғыл әрекет тірегі ретінде қызмет етеді. Мұндай Бекіністер құрамында теңізге, ішкі рейдтерге шығуға оңтайлы бірнеше (жабық) аралдар, сондай-ақ, қорғанысқа, кемелер мен қайықтарды жөндеуге, жабдықтауға қажетті құралдар болады. Теңіз жағалауында Бекіністік құрылыстар жүргізу, қорғану туралы алғашқы жазба деректер Филон Византийский (б.з.б. 3 ғ.), Витрувий (б.з.б. 1 ғ.), Аполлодар (2 ғ.), Вегеция (4 ғасырдың соңы — 5 ғасырдың бас кезі) еңбектерінде кездеседі. Құрлықтық Бекініс алғашында топырақ үйіндісімен, таспен, ағашпен, т.б. материалдармен қоршалған елді мекен түрінде болды. Ал көшпелілер әскерлері жылжымалы Бекіністер құру әдістерін қолданған. Кейін қалалық мәдениеттің өркендеуіне байланысты қорғаныс құрылыстары бар Бекіністер, қамалдар салына бастады. Мұндай елді мекенді, қамалдарды қорғау тұрғындардың өз күшімен жүзеге асырылған. Ертедегі мемлекеттер мен қалаларда әскер пайда болып, құрылыс өнерінің дамуы мен арзан жұмыс қолдарының (құлдар) көбеюіне байланысты көне қалалар айналасы мұнаралы қабырғалармен, ормен қоршалатын болды. Мысалы, парсылар астанасы Сузы үш қатар мұнаралы қабырғалармен қоршалған. Орта Азия мен көне Қазақстан жерінде де мұндай көп қатарлы Бекіністер аз болмаған. Олардың орындары ондап саналады. Б.з-дың алғашқы ғасырларында Сырдың оң жағасынан бой көтерген Сауран қаласының да бірнеше бекініс қабырғалары болған. Бекіністің сыртқы қоршауы құлаған жағдайда, ең соңғы кедергі есебіндегі тірек-қорғаны — цитаделі (гректерде — акрополь, римдіктерде — капитолий) салынған. Үлкен аумақты ел шетінен қорғауға арналған шекаралық Бекіністер Қытайда (Ұлы Қытай қорғаны), Мысырда, Ассирияда, Вавилонда, Иранда, Римде, т.б. елдерде қолданылған. Орта ғасырларда Батыс Еуропада ірі жер иелерінің қорған-сарайлары (замоктар), қорғандары күшейтілген қарулы әскері бар қалалар мен монастырьлар түріндегі Бекіністер пайда болды. Қорған-сарайлар ірі жер иелерінің тұрғын жайы мен қол астындағы халықтан алым-салық жинау, ұрыс қимылдарын жүргізу мақсатында жасақталған қарулы әскері орналасатын тұрақ қызметін атқарды. 13 — 14 ғасырларда тек Францияда ғана 50 мыңға жуық қорған-сарайлар, қарулы әскері бар қалалар мен монастырьлар болды. Оқ-дәрімен атылатын қарулардың пайда болуына байланысты (18 — 19 ғасырлардан бастап) теңіз жағалауындағы Бекініс қабырғаларының алдыңғы жағынан қосымша форттар салына бастады. 19 ғасырдың аяғында Бекініс құрылысына бетон және оқ өтпейтін құрылымдар қолданылатын болды. 1-дүниежүзілік соғыс қарсаңында Еуропа территориясында әр түрлі дәрежедегі 150-ден астам Бекініс болды. Қару-жарақтар мен әскердің Бекіністерге топталуы қарсыластарға артиллериядан бастырмалата соққы беру арқылы бас көтертпей тастауына мүмкіндік беретін. Сондықтан, қарулы күштерді әр жерге бөліп орналастыру қажеттігі туындады. 1-дүниежүзілік соғыстан кейін Бекіністер орнына әскери шептер өмірге келді.[1]
0,0(0 оценок)
Ответ:
dashavorobeva2
dashavorobeva2
06.02.2021 18:19

Древнейшая территория, принадлежавшая римлянам, была невелика: жрецы «полевого братства» (fratres arvales), существовавшего ещё в эпоху царей, ежегодно совершали в празднество амбарвалий торжественный обход римского поля, и этот обход совпадал, очевидно, с древнейшей границей римской территории; она простиралась на 5 римских миль (1000 шагов) на правом берегу Тибра или к западу, на 6 миль на левом берегу реки (к востоку), на 5 миль к югу, по направлению к Альбе-Лонге, и на 2 мили к северу. После поглощения Римом нескольких подгородных общин и завоевания — ещё в царскую эпоху — городов Габий и Фидены, римская территория (ager Romanus) была равна примерно 870 км². При последних царях римлянам удалось основать несколько колоний (Сигнию и порт Цирцеи), поставить под контроль устье Тибра с его соляными разработками, а также перебросить мост через реку. Завоевания сопровождались основанием колоний. На юге римляне опирались на соплеменную им и союзную федерацию латинских городов; на севере против Рима выступали могущественные, управлявшиеся царями этрусские города, составлявшие слабую форму федерации; на востоке шла вражда с родственными горными племенами: сабинянами, вольсками и эквами, делавшими набеги на плодородную римскую Кампанью. Поначалу будучи обыкновенным городом Италии, к концу царской эпохи Рим занял доминирующее положение в Лации, что не могло не сказаться на отношениях с латинами. От основания Республики до полного завоевания Италии лет. Первая половина этой эпохи в мелких стычках с соседями. Середина этой эпохи отмечена завоеванием римлянами города Вейи (396 до н. э.). Могущество Рима вслед за этим было сильно потрясено вторжением галлов и сожжением Рима, но город скоро оправился и в один с небольшим век успел подчинить себе всю Италию в старом смысле этого слова, то есть за исключением долины По и приальпийских областей, причислявшихся тогда к Галлии.

Войны Рима в V веке до н. э.

После изгнания из Рима последнего царя (Тарквиния Гордого) усиливается активность этрусков. Для оказания Тарквинию этрусский царь Порсена, надеясь на поддержку римского плебса, осадил Рим. На Риму пришли латины и кампанские греки (старые враги этрусков). Вместе они нанесли поражение Порсене в битве при Ариции (508 год до н. э.). Борьба с Порсеной привела к образованию Арицианской конфедерации восьми латинских городов, возглавляемой выборным диктатором.

В дальнейшем отношения Рима с латинами ухудшились и вылились в Первую латинскую войну, закончившуюся в 493 году до н. э. подписанием мира, в соответствии с которым Рим обязался не вмешиваться в их внутренние дела, предоставлять им военную и делиться добычей, а также вступал с ними в союз. Необходимость этой меры диктовалась общей для римлян и латинян опасностью со стороны вольсков, эквов, герников и сабинян. Войны с ними шли с переменным успехом, и победы удалось добиться, только когда к римско-латинскому союзу примкнули герники (80-е годы V века до н. э.).

Соперничество Рима с могущественным этрусским городом Вейи за контроль над соляными месторождениями (и союзными им Фиденами) продолжалось на протяжении всего V века до н. э. и завершилась вначале захватом Фиден (435 год до н. э.), а затем и падением самих Вей, последняя война с которыми длилась 10 лет (406—396 годы до н. э.).

Государственное устройство

Основная статья: Конституция Римской республики

Объяснение:

0,0(0 оценок)
Популярные вопросы: История
Полный доступ
Позволит учиться лучше и быстрее. Неограниченный доступ к базе и ответам от экспертов и ai-bota Оформи подписку
logo
Начни делиться знаниями
Вход Регистрация
Что ты хочешь узнать?
Спроси ai-бота