Молодогвардейцы навеки вошли в галерею бессмертных героев народа. Но ни время, ни холодный гранит, ни безмолвная бронза не отдалили от нас личности павших борцов. Вымершим казался оккупированный врагом Краснодон в ту глухую осень 1942 года. Застыли маховики копров. Не двигались вагонетки по эстакадам. В домах были закрыты ставни. Люди не зажигали огня. Ветер гнал по безлюдным улицам желтые листья. И фашисты думали, что население устрашено и будет повиноваться. Они глубоко ошибались. Им неведома была да и непонятна сила духа русского человека. Несокрушимая верность долгу этих людей вливалась в характеры юных патриотов, формируя тот монолит духа, который стал сердцем "Молодой гвардии". Разве не готовность к преодолению, к борьбе слышится в нравственном кредо десятиклассницы - комсомолки Ульяны Громовой, высказанном в газетной заметке: "Трудностей непреодолимых нет". Разве не об этом - о цельности, о ранней зрелости убеждений - говорят стихи Олега Кошевого: "Я так решил, и это я исполню". Гитлеровские жандармы и их участники расправы над молодогвардейцами - поражались их стойкости. Один из них позже на следствии показывал: "Тюленин держал себя на допросе с достоинством, и мы удивлялись, как могла у еще молодого человека выработаться такая сильная воля... Во время пыток он не вымолвил ни одного слова о пощаде... От него мы ничего не добились". Молодогвардейцы вошли в жизнь миллионов людей на всей планете как соратники и друзья. Чистый огонь их сердец человеку быть ЧЕЛОВЕКОМ. Хорошо сказал об этом лауреат премии имени "Молодой гвардии" автор книги "Всем смертям назло" писатель Владислав Титов: "Поколение людей, родившихся после войны, не имеет права на малодушие.. Потому что оно знает пример жизни, пример борьбы, пример несгибаемой воли бессмертных молодогвардейцев".
Хиуаз мектепте оқып жүргенде-ақ ұшқыш болуды армандады. Ол асқақ арманына жету үшін мектептегі оқуымен бірге Орал қаласындағы аэроклубта қатар оқыды. Алғашқы ұшу сапары, парашютпен секіру секілді жауапкершілікті сынақтардан мүдірмей өткен қайсар қызға облыстық әскери комиссариат «Запастағы ұшқыш» деген атағы жазылған куәлікті табыс еткенде Хиуаздың ойында «Мен ұшқышпын. Енді қайтсем де Марина Расковамен кездесуім керек» деген ой ғана болды. Бірақ қаршадай қыз бұл арманы екінші дүниежүзілік соғыста ғана орындаларын білмеген еді.
Хиуаз мектепте оқып жүргенде-ақ ұшқыш болуды армандады. Ол асқақ арманына жету үшін мектептегі оқуымен бірге Орал қаласындағы аэроклубта қатар оқыды. Алғашқы ұшу сапары, парашютпен секіру секілді жауапкершілікті сынақтардан мүдірмей өткен қайсар қызға облыстық әскери комиссариат «Запастағы ұшқыш» деген атағы жазылған куәлікті табыс еткенде Хиуаздың ойында «Мен ұшқышпын. Енді қайтсем де Марина Расковамен кездесуім керек» деген ой ғана болды. Бірақ қаршадай қыз бұл арманы екінші дүниежүзілік соғыста ғана орындаларын білмеген еді.
Можно лучший?(