О целях и, тем более, о политической программе Степана Разина говорить сложно. Учитывая слабую дисциплину войска, восставшие не имели чёткого плана. Среди различных участников восстания рас прелестные письма», в которых призывалось «бить» бояр, дворян, приказных людей.
1)Сам Разин весной 1670 года говорил, что идёт воевать не против царя Алексея Михайловича, а «бить» бояр-изменников, которые негативно влияли на государя. Ещё до восстания, которое приняло форму антиправительственного движения, ходили слухи о боярском заговоре против царя. Так, к 1670 году умерла первая жена Алексея Михайловича — Мария Милославская. Вместе с ней умерли два её сына — 16-летний цесаревич Алексей и 4-летний царевич Симеон. В народе пошли слухи, что их отравили изменники бояре, пытавшиеся захватить власть в свои руки. А также что наследник престола Алексей Алексеевич чудесно бежав на Волгу[5].
Таким образом, на казачьем кругу, Степан Разин объявил себя мстителем за цесаревича и защитником царя Алексея Михайловича против «лихих бояр, дурно влияющих на батюшку государя»[6][5]. Кроме того предводитель восстания обещал дать «чёрным людям» свободу от засилья бояр или дворян[7].
2)Поражение восстания Степана Разина. Расправа над зачинщиками Медного бунта и подавление восстаний в Пскове и Новгороде. В результате восстаний мятежники не добились каких-то кардинальных изменений жизни общества опровергают данную оценку, так как в любом случае восставшим удалось добиться некоторых положительных результатов. Например, в 1663 г. был прекращён выпуск медных денег, а в результате Соляного бунта некоторые неугодные чиновники были смещены со своих постов; было принято решение о созыве Земского собора, отменены недоимки.
Феодалдық құрылыстың тағы бір ерекшелігі -феодалдар атақ-лауазымы бойынша бірнеше сатыға бөлінді. Ол бөліну тарихта феодалдық саты деп аталды. Ең жоғарғы баспалдақта басты феодал - королъ тұрды. Ол жоғарғы сот және әскердің қолбасшысы міндеттерін де атқарды. Келесі баспалдақта корольдің бағыныштылары герцогтер мен графтар болды. Герцогтер мен графтардың қол астына жүздеген деревнялар қарады. Олардың билігінде үлкен өскер отряды болды. Графтардан кейінгі баспалдақта олардың бағыныштылары - барондар мен виконттар түрды. Олар жиырма-отыз деревняны басқарып, сол деревнялардан шағын әскер бөлімін жасақтауға мүмкіндік алды. Барондар ұсақ феодалдардың - рыцарълардыц мырзасы еді. Ал рыцарьлар әлі рыцарь атағын ала қоймаған қатардағы жауынгерлердің мырзасы атанды. Мырзалардың бір-біріне сатылы бағыныштылығы әр елде әр түрлі болды. Мысалы, Германияда феодалдық сатының баспалдақтарында тұрғандардың бәрі өздерін төменнен жоғары қарай корольге бағыныштымыз деп есептеді. Ал Францияда «менің бағыныштымның бағыныштысы маған бағынышты емес» деген қағиданы ұстанды. Бірақ барлық елдердегі феодалдық сатыға ортақ тәртіптер де болды. Ол - соғыс бола қалған күнде әр бағыныштының қажетті қару-жарағымен өз мырзасының қол астына барып сапқа тұру міндеті еді. Шаруалар феодалдық сатыға кірмеді. Сатыға тек феодалдар, яғни мырзалар мен бағыныштылар ғана кірді.Шаруалардың міндеті сатыдағы феодалдарды азық-түлік, киім-кешекпен қамтама-сыз ету болды. Сонымен, ІХ-Х ғасырларда Батыс Еуропа елдерінде жер иеленушілер өздерінің меншігіндегі жер мөлшері, тәуелді адамдары мен әскери қызметкерлерінің саны бойынша жікке бөлінді. Сөйтіп феодалдардың белгілі бір дәрежеде бір-біріне бағыныштылық жүйесі құрылды. Феодалдық саты деп аталатын Бұл жүйе феодалдық қатынастарды нығайту мақсатына қызмет етті.
О целях и, тем более, о политической программе Степана Разина говорить сложно. Учитывая слабую дисциплину войска, восставшие не имели чёткого плана. Среди различных участников восстания рас прелестные письма», в которых призывалось «бить» бояр, дворян, приказных людей.
1)Сам Разин весной 1670 года говорил, что идёт воевать не против царя Алексея Михайловича, а «бить» бояр-изменников, которые негативно влияли на государя. Ещё до восстания, которое приняло форму антиправительственного движения, ходили слухи о боярском заговоре против царя. Так, к 1670 году умерла первая жена Алексея Михайловича — Мария Милославская. Вместе с ней умерли два её сына — 16-летний цесаревич Алексей и 4-летний царевич Симеон. В народе пошли слухи, что их отравили изменники бояре, пытавшиеся захватить власть в свои руки. А также что наследник престола Алексей Алексеевич чудесно бежав на Волгу[5].
Таким образом, на казачьем кругу, Степан Разин объявил себя мстителем за цесаревича и защитником царя Алексея Михайловича против «лихих бояр, дурно влияющих на батюшку государя»[6][5]. Кроме того предводитель восстания обещал дать «чёрным людям» свободу от засилья бояр или дворян[7].
2)Поражение восстания Степана Разина. Расправа над зачинщиками Медного бунта и подавление восстаний в Пскове и Новгороде. В результате восстаний мятежники не добились каких-то кардинальных изменений жизни общества опровергают данную оценку, так как в любом случае восставшим удалось добиться некоторых положительных результатов. Например, в 1663 г. был прекращён выпуск медных денег, а в результате Соляного бунта некоторые неугодные чиновники были смещены со своих постов; было принято решение о созыве Земского собора, отменены недоимки.
Объяснение:
Феодалдық құрылыстың тағы бір ерекшелігі -феодалдар атақ-лауазымы бойынша бірнеше сатыға бөлінді. Ол бөліну тарихта феодалдық саты деп аталды. Ең жоғарғы баспалдақта басты феодал - королъ тұрды. Ол жоғарғы сот және әскердің қолбасшысы міндеттерін де атқарды. Келесі баспалдақта корольдің бағыныштылары герцогтер мен графтар болды. Герцогтер мен графтардың қол астына жүздеген деревнялар қарады. Олардың билігінде үлкен өскер отряды болды. Графтардан кейінгі баспалдақта олардың бағыныштылары - барондар мен виконттар түрды. Олар жиырма-отыз деревняны басқарып, сол деревнялардан шағын әскер бөлімін жасақтауға мүмкіндік алды. Барондар ұсақ феодалдардың - рыцарълардыц мырзасы еді. Ал рыцарьлар әлі рыцарь атағын ала қоймаған қатардағы жауынгерлердің мырзасы атанды. Мырзалардың бір-біріне сатылы бағыныштылығы әр елде әр түрлі болды. Мысалы, Германияда феодалдық сатының баспалдақтарында тұрғандардың бәрі өздерін төменнен жоғары қарай корольге бағыныштымыз деп есептеді. Ал Францияда «менің бағыныштымның бағыныштысы маған бағынышты емес» деген қағиданы ұстанды. Бірақ барлық елдердегі феодалдық сатыға ортақ тәртіптер де болды. Ол - соғыс бола қалған күнде әр бағыныштының қажетті қару-жарағымен өз мырзасының қол астына барып сапқа тұру міндеті еді. Шаруалар феодалдық сатыға кірмеді. Сатыға тек феодалдар, яғни мырзалар мен бағыныштылар ғана кірді.Шаруалардың міндеті сатыдағы феодалдарды азық-түлік, киім-кешекпен қамтама-сыз ету болды. Сонымен, ІХ-Х ғасырларда Батыс Еуропа елдерінде жер иеленушілер өздерінің меншігіндегі жер мөлшері, тәуелді адамдары мен әскери қызметкерлерінің саны бойынша жікке бөлінді. Сөйтіп феодалдардың белгілі бір дәрежеде бір-біріне бағыныштылық жүйесі құрылды. Феодалдық саты деп аталатын Бұл жүйе феодалдық қатынастарды нығайту мақсатына қызмет етті.