1). После смерти Жангира ханская власть перешла к его сыну Тауке (1680-1715/1718гг.). 2). Особое место хан Тауке придавал поднятию авторитета ханского совета и совета биев.
3). Бии повсеместно превращались в законодательную власть.
4). Ханская власть укрепилась в Присырдарье, и столицей государства стал город Ташкент.
5). Дальновидная внешняя политика хана Тауке была направлена на создание военного союза между казахами, кыргызами и каракалпаками перед угрозой джунгарского нашествия.
6). При активном участии наиболее влиятельных биев трёх жузов: Толе би – Среднего, Казыбек би – Младшего, Айтеке би – Старшего, был разработан свод законов «Жеты Жаргы».
7). В 1980 году, когда джунгары напали на Южный Казахстан, от их разбоя уцелел только город Туркестан, там в то время находился хан Тауке со своими войсками.
8). В 1710 году близ Каракумов собрались представители всех трёх жузов для решения вопроса об организации отпора джунгарам.

Таяудағы кездің өзінде жібектің ойлап табылуы және онымен сауда жасау б. з. б. Ы мыңжылдық кезіне жатады деп саналып келген еді. Алайда Тайху көліне жақын жерде, Чжецзян провинциясында қазба жұмыстарын жүргізген қытай археологтары неолит дәуіріне жататын жібек маталар, белдік пен тота тапты. Матаның мезгілі — б. з. б. 2750 100 жж. Отан жасалғтан талдау сол кезге қарай-ақ, яғни осыдан бес мың жылдай бұрын жібек тоқу қарапайым сатыдан шықанын дәлелдейді. Б. з. б. ВЫ — В ғасырларда қытай жібегі басқа елдерге, соның ішінде Батысқа да шығарыла бастаған. Алтайдаты Пазырық «патшалық» обаларының б. з. б. В ғасырдағы деп саналатын біреуін қазған кезде феникс кестеленген жібек көрпе табылды. Оңтүстік және Батыс Еуропа аудандарында б. з. б. ВЫ—В ғасырлардаты қабірлерден жүннен жасалтан бұйымдарға тігілген жібек маталар мен шашақтар шықты.

Дін (ағылш. Релігіон) дегеніміз сенушілерінің әрекеті мен ойлауын, моралы мен сенімін белгілеуді және шектеуді көздейтін, табиғаттан тысқары, яғни тылсым, трансцендентті құдіретке, рухани нышан-түсініктерге нанатын және сиынатын, бақи, періште, шайтан секілді тылсым құбылыстарды шын деп есептейтін мистикалық түсінік жүйесі, әлеуметтік-мәдени құбылыс болып, оның көбінесе тауап ететін қасиетті заты, не орыны, киелі кітабы, пайғамбары, діни наным жүйесі, сиыну ережелері мен культтары, саяси-мәдени ұйымдары болуы мүмкін.[1]