. ҚазАқпарат - Бұл өмір бәрімізге де мәңгілік емес. Мен де кетемін. Тек қана тағы қырғыз-қазақ балаларыма бір із қалдырғым келді. Кейінгі ұрпақтарым, тілектестерім жақсы жағынан мені еске алғанда, жауларым күліп, дұрыс жолдан тайдыруға ұмтылады, деп Әбілқайыр хан өсиет еткен екен. Биыл Қазақ хандығының 550 жылдығы мемлекет деңгейінде кеңінен аталып өтілгені белгілі. Қазақ хандарының ішінде Әбілқайыр айрықша орын алады. Тіпті әлі күнге дейін осынау ірі тұлға төңірегінде қарама-қайшы пікірлердің тыйылмауы Әбілқайыр ханға қатысты тарихшылар мен әдебиетшілердің бір тоқтамға келе алмай отырғанын аңғартады. Сол себептібелгілі батысқазақстандық ғалым, М.Өтемісов атындағы Батыс Қазақстан мемлекеттік университетінің аға оқытушысы, тарих ғылымдарының кандидаты Жаңабек Жақсығалиев ҚазАқпарат тілшісіне Әбілқайыр хан туралы ой-толғамдарын былайша тарқатып айтып берді.
Оның айтуынша, ХҮІІІ ғасырдың басы - халқымыздың азаматтық тарихындағы қыры мен сыры көп аса бір күрделі кезең. Бір ру, бір тайпа һәм бір ұлыс емес, тұтас бір ұлттың тағдыры қыл үстінде тұрды. Тарихи деректерге сенсек, Қазақ хандығының арғы-бергі тарихында дәл осындай халықаралық жағдайдың шиеленіскен кезі бұрын-соңды болған емес.
Для Германии XIV—XV вв. характерен был подъем городской жизни, дальнейший рост ремесла и торговли, особенно международной. Страны, расположенные по берегам Балтийского и Северного морей, и крупнейшие торговые центры на Средиземном море — Венеция я Генуя, ведшие оживленную транзитную торговлю между Западной Европой и странами Востока, — связывались между собой путем, который проходил через Альпийские проходы и по Рейну через Германию. Благодаря выгодному положению на путях мировой торговли северогерманские, южногерманские и рейнские города в XIV в. стали принимать все более активное участие в торговле Европы с Востоком, между севером и югом Европы, а также между этими городами и странами северной части континента. При этом расположенные по «Большой рейнской дороге» Кёльн, Майнц, Страсбург, Ульм, Шпейер, Вормс были не только центрами посреднической торговли, но и значительными центрами производства шерстяных и льняных тканей и обработки металлов. Однако, как и в предшествующий период, особенностью экономической жизни Германии оставалась слабая связь между ее городами. Рост ремесла и торговли и в XIV в. не привел к возникновению общегерманских рыночных связей и единого экономического центра.
. ҚазАқпарат - Бұл өмір бәрімізге де мәңгілік емес. Мен де кетемін. Тек қана тағы қырғыз-қазақ балаларыма бір із қалдырғым келді. Кейінгі ұрпақтарым, тілектестерім жақсы жағынан мені еске алғанда, жауларым күліп, дұрыс жолдан тайдыруға ұмтылады, деп Әбілқайыр хан өсиет еткен екен. Биыл Қазақ хандығының 550 жылдығы мемлекет деңгейінде кеңінен аталып өтілгені белгілі. Қазақ хандарының ішінде Әбілқайыр айрықша орын алады. Тіпті әлі күнге дейін осынау ірі тұлға төңірегінде қарама-қайшы пікірлердің тыйылмауы Әбілқайыр ханға қатысты тарихшылар мен әдебиетшілердің бір тоқтамға келе алмай отырғанын аңғартады. Сол себептібелгілі батысқазақстандық ғалым, М.Өтемісов атындағы Батыс Қазақстан мемлекеттік университетінің аға оқытушысы, тарих ғылымдарының кандидаты Жаңабек Жақсығалиев ҚазАқпарат тілшісіне Әбілқайыр хан туралы ой-толғамдарын былайша тарқатып айтып берді.
Оның айтуынша, ХҮІІІ ғасырдың басы - халқымыздың азаматтық тарихындағы қыры мен сыры көп аса бір күрделі кезең. Бір ру, бір тайпа һәм бір ұлыс емес, тұтас бір ұлттың тағдыры қыл үстінде тұрды. Тарихи деректерге сенсек, Қазақ хандығының арғы-бергі тарихында дәл осындай халықаралық жағдайдың шиеленіскен кезі бұрын-соңды болған емес.
Для Германии XIV—XV вв. характерен был подъем городской жизни, дальнейший рост ремесла и торговли, особенно международной. Страны, расположенные по берегам Балтийского и Северного морей, и крупнейшие торговые центры на Средиземном море — Венеция я Генуя, ведшие оживленную транзитную торговлю между Западной Европой и странами Востока, — связывались между собой путем, который проходил через Альпийские проходы и по Рейну через Германию. Благодаря выгодному положению на путях мировой торговли северогерманские, южногерманские и рейнские города в XIV в. стали принимать все более активное участие в торговле Европы с Востоком, между севером и югом Европы, а также между этими городами и странами северной части континента. При этом расположенные по «Большой рейнской дороге» Кёльн, Майнц, Страсбург, Ульм, Шпейер, Вормс были не только центрами посреднической торговли, но и значительными центрами производства шерстяных и льняных тканей и обработки металлов. Однако, как и в предшествующий период, особенностью экономической жизни Германии оставалась слабая связь между ее городами. Рост ремесла и торговли и в XIV в. не привел к возникновению общегерманских рыночных связей и единого экономического центра.
Объяснение: