Визначити ічні, прямокутні координати гори малинівська, дерев'яного мосту через річку чиста та їх абсолютні висоти, перевищення між ними, відстань між ними.
Табиғат зоналары - Табиғат зоналарын ең негізгі сыртқы факторлар қалыптастырады. Олар көп жағдайда күн жылуының таралуына (яғни географиялық ендікке) тәуелді. Тағы бір фактор - аумақтың ылғалдылығының әртүрлілігі. Жылу мен ылғалдың арақатынасы нәтижесінде әр түрлі табиғи зоналар пайда болады. Мәселен, аумаққа күн жылуы көп түссе, оның біраз ылғалдылығы жеткіліксіз (К=0,3) болса, онда шөлді аймақтар пайда болады. Әрбір зона өзіне тән климатымен, топырағымен, өсімдік және жануарлар дүниесімен ерекшеленеді. Кейде бір зонаның ішінде басқа зоналарға ұқсас жеке үлескілер де кездеседі.
Қазақстанның жазық бөлігінде солтүстіктен оңтүстікке қарай бірте-бірте орманды дала, дала, шөлейт және шөл зоналары ауысып отырады. Сонымен бірге бұл зоналарда топырақ және өсімдік жамылғысы батыстан шығысқа қарай да өзгереді. Оның себебі осы бағытта климаттың континенттігі артады. Республиканың биік таулы аудандарында зоналар биіктікке байланысты (зоналар немесе биіктік белдеулер) ауысып отырады. [1]
Объяснение:
Расстояние от точки К (от корабля) до прямой АВ (до берега) равно высоте h треугольника KАВ, опущенной с вершины К.
Высоту h можно определить через площадь S треугольника KАВ:
S = AB·h/2 ⇒ h = 2 · S/AB (1)
Теперь определим площадь треугольника KАВ.
Сумма внутренних углов треугольника равна 180°. Исходя из этого находим угол К:
∠А+∠В+∠К=180° ⇒ ∠К=180°-∠А-∠В=180°-80°-70° = 30°.
Применим формулу нахождения площади треугольника через все углы и сторону:
S=AB²·sin∠A·sin∠B/(2·sin∠K).
Подставляя последнее в (1) имеем:
h = 2 · S/AB = AB·sin∠A·sin∠B/sin∠K=
= 540 м·sin70°·sin80°/·sin30° = 1080·sin70°·sin80° м.
Вс вычисления:
sin70°·sin80°=(cos(80°-70°)-cos(80°+70°))/2=(cos10°-cos150°)/2=
=(cos10°+sin60°)/2≈(0,9848+0,866)/2=1,8508/2
h = 1080·sin70°·sin80° м ≈ 1080·1,8508/2 м = 999 м
Өңдеу
Табиғат зоналары - Табиғат зоналарын ең негізгі сыртқы факторлар қалыптастырады. Олар көп жағдайда күн жылуының таралуына (яғни географиялық ендікке) тәуелді. Тағы бір фактор - аумақтың ылғалдылығының әртүрлілігі. Жылу мен ылғалдың арақатынасы нәтижесінде әр түрлі табиғи зоналар пайда болады. Мәселен, аумаққа күн жылуы көп түссе, оның біраз ылғалдылығы жеткіліксіз (К=0,3) болса, онда шөлді аймақтар пайда болады. Әрбір зона өзіне тән климатымен, топырағымен, өсімдік және жануарлар дүниесімен ерекшеленеді. Кейде бір зонаның ішінде басқа зоналарға ұқсас жеке үлескілер де кездеседі.
Қазақстанның жазық бөлігінде солтүстіктен оңтүстікке қарай бірте-бірте орманды дала, дала, шөлейт және шөл зоналары ауысып отырады. Сонымен бірге бұл зоналарда топырақ және өсімдік жамылғысы батыстан шығысқа қарай да өзгереді. Оның себебі осы бағытта климаттың континенттігі артады. Республиканың биік таулы аудандарында зоналар биіктікке байланысты (зоналар немесе биіктік белдеулер) ауысып отырады. [1]
Дереккөздер