А) Центрами оледенения были: Скандинавский полуостров, острова Новая Земля, полуостров Таймыр. Б) Движение из центра Скандинавского полуострова было направленно радиально, но преимущество получило юго-восточное направление; оледенение островов Новая Земля, так же было радиальным и в целом направленно на юг; оледенение полуострова Таймыр было направлено на юго-запад. В) Граница максимального оледенения проходит по северо-западной части Евразии, при этом в Европейской части России она имеет больше распространение на юг, чем в Азиатской, где она ограничена лишь севером Средне-Сибирского плоскогорья. Г) Ледник покрыл территории северной и центральной части Восточно-Европейской равнины, дошел до 600 северной широты в Западной Сибири и 62-630 северной широты в Сердене-Сибирском плоскогорье. Территории северо-востока страны (Восточной Сибири и Дальнего Востока), а также пояс гор Южной Сибири, юг Западной Сибири и Восточно-Европейской равнины, Кавказ оказались вне зоны оледенения
Көктем - жауын жауып, табиғаттың көкке оранып құбылатын әдемі мезгіл. Жауыннан кейін көрінетін кемпірқосақтың шығуы да ерекше құбылыс. Осы кемпірқосақтың қалай пайда болатынын физикалық тұрғыдан біле жүрейік.
Біз күн сәулесін жарық сәулесінің ағыны ретінде көреміз. Шын мәнінде күн сәулесінде табиғаттағы түстердің барлығы бар. Сабын көпіршігін үрлеген кезде, оған күн сәулесі түссе әр түрлі түстерге құбылатын бәріміз білеміз. Өйткені, жарық сәулесі шыны немесе мөлдір қабаттан өткенде көптеген түстерге (сары, жасыл, қызыл, қызғылт сары, көк, көгілдір) ыдырайды да, кемпірқосақ тәрізді түске айналады. Жарық сәулесін құрамдас түрлі түстерге бөлетін затты «призма» деп атаймыз. Сол призмадан немесе басқа бір мөлдір денеден өткен жіңішке ақ жарық шоғы «спектр» деп аталатын түрлі-түсті жолақтарға жіктеледі.
Объяснение:
А) Центрами оледенения были: Скандинавский полуостров, острова Новая Земля, полуостров Таймыр. Б) Движение из центра Скандинавского полуострова было направленно радиально, но преимущество получило юго-восточное направление; оледенение островов Новая Земля, так же было радиальным и в целом направленно на юг; оледенение полуострова Таймыр было направлено на юго-запад. В) Граница максимального оледенения проходит по северо-западной части Евразии, при этом в Европейской части России она имеет больше распространение на юг, чем в Азиатской, где она ограничена лишь севером Средне-Сибирского плоскогорья. Г) Ледник покрыл территории северной и центральной части Восточно-Европейской равнины, дошел до 600 северной широты в Западной Сибири и 62-630 северной широты в Сердене-Сибирском плоскогорье. Территории северо-востока страны (Восточной Сибири и Дальнего Востока), а также пояс гор Южной Сибири, юг Западной Сибири и Восточно-Европейской равнины, Кавказ оказались вне зоны оледенения
Көктем - жауын жауып, табиғаттың көкке оранып құбылатын әдемі мезгіл. Жауыннан кейін көрінетін кемпірқосақтың шығуы да ерекше құбылыс. Осы кемпірқосақтың қалай пайда болатынын физикалық тұрғыдан біле жүрейік.
Біз күн сәулесін жарық сәулесінің ағыны ретінде көреміз. Шын мәнінде күн сәулесінде табиғаттағы түстердің барлығы бар. Сабын көпіршігін үрлеген кезде, оған күн сәулесі түссе әр түрлі түстерге құбылатын бәріміз білеміз. Өйткені, жарық сәулесі шыны немесе мөлдір қабаттан өткенде көптеген түстерге (сары, жасыл, қызыл, қызғылт сары, көк, көгілдір) ыдырайды да, кемпірқосақ тәрізді түске айналады. Жарық сәулесін құрамдас түрлі түстерге бөлетін затты «призма» деп атаймыз. Сол призмадан немесе басқа бір мөлдір денеден өткен жіңішке ақ жарық шоғы «спектр» деп аталатын түрлі-түсті жолақтарға жіктеледі.