по рисунку 78 определите сколько граммов воды должен содержать насыщенный воздух при температуре а минус 20 градусов учебник по географии шестой класс автор Герасимова неклюкова
Анды самая протяженная горная цепь в мире, она до сих пор растет. анды протянулись вдоль южной америки гигантской цепью, здесь много скалистых вершин и огнедышащих гор. здесь где сталкиваются плиты земной коры, действуют вулканы, поднимаются горы. протяженность горной цепи 8000 километров. на крайнем юге америки горы анды как бы сползают в океан. от ледников откалываются гигантские айсберги. мыс горн и самый коварный пролив на земле. на тысячи километров от южной оконечности чили склоны анд покрыты густым лесом. на юге анд холодно, это удивляло первопроходцев, в северном полушарии на той же широте лежат венеция и юг франции, а здесь ледник сан рафаэль. ледник движется при этом, стесывая склоны гор, их пики становятся все круче и острее. лишь в 1962 году был найден его исток, весь регион охлаждает ледовый щит огромного размера. после последнего ледникового периода льды отступили, но горы продолжают расти. пики вздымаются выше облаков. в горах воздух с тихого океана охлаждается, влага выпадает в виде дождя или снега, дальше на восток идет уже сухой воздух. у горы торрес дель пайне где много талой воды возник удивительный оазис. горы высотой почти 8 километров самые высокие после гималаев, но анды в два раза моложе гималаев и продолжают расти. за последние сто лет анды подросли на десятки метров, со временем некоторые вершины могут стать выше джомолунгмы. горы анды вдоль берегов чили и перу встают из моря, а там они не меньше чем на суше, если мерить от основания. анды уже самые высокие горы на земле, от основания до вершины 16 километров. между океаном и горами лежит безжизненная полоса земли – пустыня атакама. здесь есть места, где никогда не было дождя. это самое засушливое место на планете, дожди по другую сторону анд, не в силах перевалить через горный хребет. пески тянутся на тысячи километров до самых тропиков. у моря поднимающийся холодный туман является единственным источником влаги для растений. самое большое соленое озеро в мире от аргентины и чили до боливии и перу. словно острова посреди океана возвышаются горные вершины среди пустыни соли. вода в озерах альтиплано ядовитая как щелочь, она просачивается из вулканов насыщенных ядовитыми солями. вокруг озер вздымаются горы своеобразные острова в мире соли, 9 месяцев в году здесь не бывает дождей. альтиплано лежит в тропиках, но с приходом темноты температура падает с +30 до -15 с, сухой разряженный воздух не держит тепла. некоторые фламинго согреваются в горячих источниках и в парах сероводорода. по берегам горных ручьев растет трава, ночью их сковывает лед, но с наступлением утра они снова журчат. на экваторе встретились огонь и снег, на северном конце горной цепи 2000 вулканов. словно крепостные башни они делят мир на две части, охраняя альтиплано. дожди не не в альтиплано не в пустыне атакама. облака, с атлантики пройдя всю бразилию не в силах преодолеть анды, взбираясь по восточному склону гор, проливаются дождем, земля пропитывается водой как губка. в тропиках на высоте 5000 стоит свирепый холод, положение усугубляет большая влажность. миллионы ручьев несут свои воды к крупнейшей реке на земле – амазонке. влажные леса эквадора и колумбии – самое влажное место на земле, здесь выпадает 12 метров осадков в год. в перу начинаются амазонские джунгли, реки столь полноводны, что кажутся, что затопят всю южную америку. 10 миллионов лет назад горы анды преградили путь рекам на запад, половина континента превратилось в самое большое в земли пресноводное озеро. восточный берег не выдержал напора воды и реки прорвались к атлантике. анды образовали перешеек с северной америкой, по нему 3 миллиона лет назад пришли медведи, лисы и ягуары. по пришли и люди, племена шли в южную америку по горам.
Күнтізбе (ағылш. calendar) – уақыт мезгілін есептеудің аспан денелерінің ауық-ауық қайталану ерекшелігіне негізделген жүйесі, анықтамалық басылым.
Ежелгі Римде әрбір айдың 1-күні календы деп аталған. Азды-көпті мәдениетке қол жеткен халықтардың бәрінде де күнтізбе болған, өйткені онсыз шаруашылықты ұйымдастыру мүмкін болмады. Ерте замандағы халықтар қардың кетуі, өзендердің тасуы, т.б. құбылыстарға негізделген табиғи күнтізбелерді пайдаланған. Бірақ дәлдігі нашар, құбылмалы ауа райына тәуелді табиғи күнтізбелер халық қажетін қанағаттандыра алмады. Ақыры, адамзат уақыт есебін дүркін-дүркін дәйекті түрде қайталанып тұратын аспан құбылыстарына негізделген күнтізбелер бойынша жүргізетін дәрежеге жетті. Мұндай күнтізбелер алғаш Ежелгі Шығыс елдерінде шықты. Аспан денелерінің қозғалыстарына негізделген күнтізбелерді 3 топқа бөлуге болады: күн күнтізбесі, ай күнтізбесі және аралас күнтізбелер.
Күн күнтізбесі Мысырда шыққан. Мысырлықтар жыл ұзақтығын 365 тәулікке теңестіріп, оны әрқайсысы 30 күндік 12 айға бөлген, артық қалатын 5 күнді ешбір айға қоспай, құдайға құлшылық ететін күндер деп есептеген. Ол Еуропалық күнтізбелерге арқау болды. Біздің заманымыздан бұрынғы 45 ж. Рим императоры Юлий Цезарь, астроном Созигеннің жобасы бойынша жаңа күнтізбе жариялады. Бұл күнтізбе Юлий күнтізбесі немесе ескі санат деп аталды. Юлий күнтізбесіндегі жылдың тропиктік жылдан 11 мин 14 с артықшылығы бар. Бұдан 128 жылда 1 күн, 384 жылда 3 күн жиналады. Осыны тұрақтандыру үшін Рим папасы Григорий ХІІІ 1582 ж. уақыт есебін 10 күнге ілгері жылжытып, 5-қазанды 15-қазан деп есептеу және әрбір 400 жылда 3 кібісе жылды жай жыл есебінде алу туралы жарлық шығарды. Уақыт есебінің бұл жүйесі Григорий күнтізбесі немесе жаңа санат деп аталады. Осы күні көптеген елдерде Григорий күнтізбесі қолданылады.
Қазақша-ағылшынша күнтізбе, желтоқсан айы
Алғашқы ай күнтізбесі ежелгі Вавилонда шықты. Онда әрбір 8 жылдың бесеуінің ұзақтығы 354 күннен, ал қалған үшеуінікі 384 күннен есептелді. Сонда жылдың орташа ұзақтығы (354.5+384.3):8=365,25 күнге тең болады.
Араб күнтізбесі де Ай қозғалысына негізделген. Араб жылы 12 айдан құралады. Әрбір 30 жылда 11 жыл 355 күннен, 19 жыл 354 күннен саналады. Нақты жылдан 11 күні кем болғандықтан, араб жылының басы жылжып отырады.
622 ж. арабша 1-жыл. Ол Мұхаммед пайғамбардың Меккеден Мединеге көшіп барған жылы. Жылдардың бұл жүйесі ай һижрасы деп аталады. Араб күнтізбесі араб елдерінде, Азия мен Африканың мұсылман дінін тұтатын көптеген елдерінде ресми қолданылады. Еврейлер ертеде Вавилон күнтізбесін қолданған, кейін біздің заманымыздан бұрынғы 4-ғасырда аралас күнтізбеге көшті. Еврейше жыл есебі біздің заманымыздан бұрынғы 3761 жылдан басталады. Яғни сол жылы “дүние жаралған”. Бұл күнтізбе Израиль мемлекетінде қолданылады. Ежелгі түркілер, негізінен, күн күнтізбесін пайдаланған. Кейін ол қазақ, өзбек, түрікмен, татар, әзірбайжан, т.б. халықтардың күнтізбелеріне негіз болды. Қазақтар мүшел есебі мен тоғыс есебін де қолданған. Қазақстанда 1918 жылдан бері Григорий күнтізбесі қолданылып келеді.[1]
Күнтізбе (ағылш. calendar) – уақыт мезгілін есептеудің аспан денелерінің ауық-ауық қайталану ерекшелігіне негізделген жүйесі, анықтамалық басылым.
Ежелгі Римде әрбір айдың 1-күні календы деп аталған. Азды-көпті мәдениетке қол жеткен халықтардың бәрінде де күнтізбе болған, өйткені онсыз шаруашылықты ұйымдастыру мүмкін болмады. Ерте замандағы халықтар қардың кетуі, өзендердің тасуы, т.б. құбылыстарға негізделген табиғи күнтізбелерді пайдаланған. Бірақ дәлдігі нашар, құбылмалы ауа райына тәуелді табиғи күнтізбелер халық қажетін қанағаттандыра алмады. Ақыры, адамзат уақыт есебін дүркін-дүркін дәйекті түрде қайталанып тұратын аспан құбылыстарына негізделген күнтізбелер бойынша жүргізетін дәрежеге жетті. Мұндай күнтізбелер алғаш Ежелгі Шығыс елдерінде шықты. Аспан денелерінің қозғалыстарына негізделген күнтізбелерді 3 топқа бөлуге болады: күн күнтізбесі, ай күнтізбесі және аралас күнтізбелер.
Күн күнтізбесі Мысырда шыққан. Мысырлықтар жыл ұзақтығын 365 тәулікке теңестіріп, оны әрқайсысы 30 күндік 12 айға бөлген, артық қалатын 5 күнді ешбір айға қоспай, құдайға құлшылық ететін күндер деп есептеген. Ол Еуропалық күнтізбелерге арқау болды. Біздің заманымыздан бұрынғы 45 ж. Рим императоры Юлий Цезарь, астроном Созигеннің жобасы бойынша жаңа күнтізбе жариялады. Бұл күнтізбе Юлий күнтізбесі немесе ескі санат деп аталды. Юлий күнтізбесіндегі жылдың тропиктік жылдан 11 мин 14 с артықшылығы бар. Бұдан 128 жылда 1 күн, 384 жылда 3 күн жиналады. Осыны тұрақтандыру үшін Рим папасы Григорий ХІІІ 1582 ж. уақыт есебін 10 күнге ілгері жылжытып, 5-қазанды 15-қазан деп есептеу және әрбір 400 жылда 3 кібісе жылды жай жыл есебінде алу туралы жарлық шығарды. Уақыт есебінің бұл жүйесі Григорий күнтізбесі немесе жаңа санат деп аталады. Осы күні көптеген елдерде Григорий күнтізбесі қолданылады.
Қазақша-ағылшынша күнтізбе, желтоқсан айы
Алғашқы ай күнтізбесі ежелгі Вавилонда шықты. Онда әрбір 8 жылдың бесеуінің ұзақтығы 354 күннен, ал қалған үшеуінікі 384 күннен есептелді. Сонда жылдың орташа ұзақтығы (354.5+384.3):8=365,25 күнге тең болады.
Араб күнтізбесі де Ай қозғалысына негізделген. Араб жылы 12 айдан құралады. Әрбір 30 жылда 11 жыл 355 күннен, 19 жыл 354 күннен саналады. Нақты жылдан 11 күні кем болғандықтан, араб жылының басы жылжып отырады.
622 ж. арабша 1-жыл. Ол Мұхаммед пайғамбардың Меккеден Мединеге көшіп барған жылы. Жылдардың бұл жүйесі ай һижрасы деп аталады. Араб күнтізбесі араб елдерінде, Азия мен Африканың мұсылман дінін тұтатын көптеген елдерінде ресми қолданылады. Еврейлер ертеде Вавилон күнтізбесін қолданған, кейін біздің заманымыздан бұрынғы 4-ғасырда аралас күнтізбеге көшті. Еврейше жыл есебі біздің заманымыздан бұрынғы 3761 жылдан басталады. Яғни сол жылы “дүние жаралған”. Бұл күнтізбе Израиль мемлекетінде қолданылады. Ежелгі түркілер, негізінен, күн күнтізбесін пайдаланған. Кейін ол қазақ, өзбек, түрікмен, татар, әзірбайжан, т.б. халықтардың күнтізбелеріне негіз болды. Қазақтар мүшел есебі мен тоғыс есебін де қолданған. Қазақстанда 1918 жылдан бері Григорий күнтізбесі қолданылып келеді.[1]