на каждое звено и на все тело человека действуют силы тяжести как внешние силы, вызванные притяжением и вращением земли. равнодействующая параллельных сил тяжести тела приложена к его центру тяжести.
когда тело покоится на опоре (или подвешено) , сила тяжести, приложенная к телу, прижимает его к опоре (или отрывает от подвеса) . это действие тела на опору (нижнюю или верхнюю) измеряется весом тела . вес тела (статический) — это мера воздействия тела в покое на покоящуюся же опору (или подвес) , мешающую его падению. значит, сила тяжести и вес тела не одна и та же сила. вес всего тела человека приложен не к нему самому, а к его опоре (сила тяжести — дистантная, вес — контактная сила) . в фазе полета в беге веса нет, это случай невесомости.
действие веса тела на опору встречает противодействие, которое называют реакцией опоры (или опорной реакцией) .
реакция опоры — это мера противодействия опоры действию на нее тела, находящегося с ней в контакте (в покое или движении) . она равна силе действия тела на опору, направлена в противоположную сторону и приложена к этому телу.
обычно человек, , находясь на горизонтальной опоре, испытывает противодействие своему весу. в этом случае опорная реакция, как и вес тела, направлена перпендикулярно к опоре. это нормальная (или идеальная) реакция опоры. если поверхность не плоская, то опорная реакция перпендикулярна к плоскости, касательной к точке опоры.
когда вес статический, то реакция опоры статическая; по величине она равна статическому весу. если человек на опоре движется с ускорением, направленным вверх, то к статическому весу добавляется сила инерции и возникает динамическая реакция опоры. реакция опоры — сила пассивная (реактивная) . она не может сама по себе вызвать положительные ускорения. но без нее — если нет опоры, если не от чего оттолкнуться (или не к чему притянуться) — человек не может активно перемещаться.
если отталкиваться от горизонтальной опоры не прямо вверх, то и сила давления на опору будет приложена не под прямым углом
к ее поверхности. тогда реакция опоры также не будет перпендикулярна к поверхности, ее можно разложить нанормальную и касательную составляющие. когда соприкасающиеся поверхности ровные, без выступов, шипов и т. п. (асфальт, подошва ботинка) , то касательная составляющая реакции опоры и есть сила трения.
касательная реакция может быть обусловлена не только трением (как, например, между лыжей и снегом) , но и другими взаимодействиями (например, шипы беговых туфель, вонзившиеся в дорожку) .
равнодействующая нормальной и касательной составляющих называется общей реакцией опоры. она только при свободном неподвижном положении над опорой (или под опорой) проходит через цм человека. во время же движений, отталкивания или амортизации она обычно не проходит через цм, образуя относительно него момент
Биосфера (гр. биос—тіршілік, өмір, гр. сфера — шар) — бұл ұғым биология ғылымына XIX ғасырда ене бастады. Ол кездерде бұл сөзбен тек жер жүзіндегі жануарлар дүниесі ғана аталатын. Кейінгі кездерде биосфера геологиялық мағынада да қолданылады.[1]
Биосфера - жердің тіршілік қабаты. Географиялық қабық - литосфера, гидросфера, атмосфера, биосфераның өзара әрекеттесуі. Биосфераны ғылымға 1875ж Зюсс енгізді. Биогеография - организмнің географиялық таралу заңдылықтарын зерттейді. Биоценоз-өсімдіктер мен жануарлардың майда ағзалардың бірлестігі. Географиялық қабық- жекелеген табиғат кешенінен тұрады. Табиғат кешені-табиғат компоненттерінің ұштасуы. Табиғат компоненттеріне топырақ, өсімдік, жануар т.б жатады. Ең ірі табиғат кешені-географиялық қабық немесе материктер мен мұхиттар. Табиғат зонасы-температурасы,жауын-шашыны, өсімдігі, жануары, топырағы өзара ұқсас ірі табиғат кешені. Табиғат зонасы 2 бағытта өзгереді: 1.Ендік зоналылық-табиғат зонасының ендік бағытта экватордан полюстерге қарай алмасып келуі. 2. Биіктік белдеулік-табиғат зоналарының тауларда биіктікке байланысты ауысып келуі. Биіктік белдеулерінің саны таулардың географиялық орнына және биіктігіне байланысты. Бір ендікте жатқан табиғат зонасының әр түрлі болуы мұхиттың алыс-қашықтығына жер бедеріне байланысты. Табиғат зонасы 2-ге бөлінеді: Өтпелі зона-орманды тундра, орманды дала, шөлейт, саванна. Тундра-субарктикалық белдеуде-мүк пен қына басым өскен, топырағы сазды, батпақты болып келеді. Орманды тундра-мүк пен қына қисық бұталы ағаштар өседі. Тайга-қылқан жапырақты орман зонасы,өсімдіктер:қарағай, шырша, самырсын. Дала-шөп басқан ағашсыз жазық жерлер. Шөлейт-дала мен шөлдің арасындағы өтпелі зона. Саванна-әр жерінде жеке немесе шоқ-шоқ бұталы ағаштар өсетін биік шөп басқан табиғат зонасы. Табиғат зонасының ауысып келуі климаттық белдеулермен сәйкес келеді. Арктикалық климаттық белдеу-арктикалық шөл мәңгі мұз басқан. Субэкваторлық климаттық белдеу-саванна Тропиктік климаттық белдеу-шөл Экваторлық климаттық белдеуде мәңгі жасыл ылғалды экваторлық ормандар. Географиялық қабықтағы ырғақтылық-күн мен түннің ауысуы. Географиялық қабықтағы заңдылық тұтастығы. Ырғақтылық заңдылығы-белгілі бір құбылыстардың уақыт ішінде қайталанып отыруы. Табиғат кешенінде жүретін үрдістер жылу мен ылғалға тәуелді.
Биосфера — тірі азғалар өмір сүретін жер қабаты. Жер бетінен 10—15 км биікке көтерілгенге дейінгі және 2— 3 км құрғақтан немесе мұхиттардың 10 км түбіне дейінгі жерде азғалар тіршілік етеді. Бұл терминді 1875 жылы бірінші рет Аустрияның атақты геологы Э. Зюсс ғылымға енгізді. Бірақ биосфера және оның жер бетінде жүріп жатқан процестері туралы ілімнің негізін салған академик В.И. Вернадский болды. Осы ілім бойынша, биосфера +50 %-дан – 50% -ға дейін температурасы болатын термодинамикалық қабат болып саналады.
ответ:
на каждое звено и на все тело человека действуют силы тяжести как внешние силы, вызванные притяжением и вращением земли. равнодействующая параллельных сил тяжести тела приложена к его центру тяжести.
когда тело покоится на опоре (или подвешено) , сила тяжести, приложенная к телу, прижимает его к опоре (или отрывает от подвеса) . это действие тела на опору (нижнюю или верхнюю) измеряется весом тела . вес тела (статический) — это мера воздействия тела в покое на покоящуюся же опору (или подвес) , мешающую его падению. значит, сила тяжести и вес тела не одна и та же сила. вес всего тела человека приложен не к нему самому, а к его опоре (сила тяжести — дистантная, вес — контактная сила) . в фазе полета в беге веса нет, это случай невесомости.
действие веса тела на опору встречает противодействие, которое называют реакцией опоры (или опорной реакцией) .
реакция опоры — это мера противодействия опоры действию на нее тела, находящегося с ней в контакте (в покое или движении) . она равна силе действия тела на опору, направлена в противоположную сторону и приложена к этому телу.
обычно человек, , находясь на горизонтальной опоре, испытывает противодействие своему весу. в этом случае опорная реакция, как и вес тела, направлена перпендикулярно к опоре. это нормальная (или идеальная) реакция опоры. если поверхность не плоская, то опорная реакция перпендикулярна к плоскости, касательной к точке опоры.
когда вес статический, то реакция опоры статическая; по величине она равна статическому весу. если человек на опоре движется с ускорением, направленным вверх, то к статическому весу добавляется сила инерции и возникает динамическая реакция опоры. реакция опоры — сила пассивная (реактивная) . она не может сама по себе вызвать положительные ускорения. но без нее — если нет опоры, если не от чего оттолкнуться (или не к чему притянуться) — человек не может активно перемещаться.
если отталкиваться от горизонтальной опоры не прямо вверх, то и сила давления на опору будет приложена не под прямым углом
к ее поверхности. тогда реакция опоры также не будет перпендикулярна к поверхности, ее можно разложить нанормальную и касательную составляющие. когда соприкасающиеся поверхности ровные, без выступов, шипов и т. п. (асфальт, подошва ботинка) , то касательная составляющая реакции опоры и есть сила трения.
касательная реакция может быть обусловлена не только трением (как, например, между лыжей и снегом) , но и другими взаимодействиями (например, шипы беговых туфель, вонзившиеся в дорожку) .
равнодействующая нормальной и касательной составляющих называется общей реакцией опоры. она только при свободном неподвижном положении над опорой (или под опорой) проходит через цм человека. во время же движений, отталкивания или амортизации она обычно не проходит через цм, образуя относительно него момент
Биосфера (гр. биос—тіршілік, өмір, гр. сфера — шар) — бұл ұғым биология ғылымына XIX ғасырда ене бастады. Ол кездерде бұл сөзбен тек жер жүзіндегі жануарлар дүниесі ғана аталатын. Кейінгі кездерде биосфера геологиялық мағынада да қолданылады.[1]
Биосфера - жердің тіршілік қабаты. Географиялық қабық - литосфера, гидросфера, атмосфера, биосфераның өзара әрекеттесуі. Биосфераны ғылымға 1875ж Зюсс енгізді. Биогеография - организмнің географиялық таралу заңдылықтарын зерттейді. Биоценоз-өсімдіктер мен жануарлардың майда ағзалардың бірлестігі. Географиялық қабық- жекелеген табиғат кешенінен тұрады. Табиғат кешені-табиғат компоненттерінің ұштасуы. Табиғат компоненттеріне топырақ, өсімдік, жануар т.б жатады. Ең ірі табиғат кешені-географиялық қабық немесе материктер мен мұхиттар. Табиғат зонасы-температурасы,жауын-шашыны, өсімдігі, жануары, топырағы өзара ұқсас ірі табиғат кешені. Табиғат зонасы 2 бағытта өзгереді: 1.Ендік зоналылық-табиғат зонасының ендік бағытта экватордан полюстерге қарай алмасып келуі. 2. Биіктік белдеулік-табиғат зоналарының тауларда биіктікке байланысты ауысып келуі. Биіктік белдеулерінің саны таулардың географиялық орнына және биіктігіне байланысты. Бір ендікте жатқан табиғат зонасының әр түрлі болуы мұхиттың алыс-қашықтығына жер бедеріне байланысты. Табиғат зонасы 2-ге бөлінеді: Өтпелі зона-орманды тундра, орманды дала, шөлейт, саванна. Тундра-субарктикалық белдеуде-мүк пен қына басым өскен, топырағы сазды, батпақты болып келеді. Орманды тундра-мүк пен қына қисық бұталы ағаштар өседі. Тайга-қылқан жапырақты орман зонасы,өсімдіктер:қарағай, шырша, самырсын. Дала-шөп басқан ағашсыз жазық жерлер. Шөлейт-дала мен шөлдің арасындағы өтпелі зона. Саванна-әр жерінде жеке немесе шоқ-шоқ бұталы ағаштар өсетін биік шөп басқан табиғат зонасы. Табиғат зонасының ауысып келуі климаттық белдеулермен сәйкес келеді. Арктикалық климаттық белдеу-арктикалық шөл мәңгі мұз басқан. Субэкваторлық климаттық белдеу-саванна Тропиктік климаттық белдеу-шөл Экваторлық климаттық белдеуде мәңгі жасыл ылғалды экваторлық ормандар. Географиялық қабықтағы ырғақтылық-күн мен түннің ауысуы. Географиялық қабықтағы заңдылық тұтастығы. Ырғақтылық заңдылығы-белгілі бір құбылыстардың уақыт ішінде қайталанып отыруы. Табиғат кешенінде жүретін үрдістер жылу мен ылғалға тәуелді.
Биосфера — тірі азғалар өмір сүретін жер қабаты. Жер бетінен 10—15 км биікке көтерілгенге дейінгі және 2— 3 км құрғақтан немесе мұхиттардың 10 км түбіне дейінгі жерде азғалар тіршілік етеді. Бұл терминді 1875 жылы бірінші рет Аустрияның атақты геологы Э. Зюсс ғылымға енгізді. Бірақ биосфера және оның жер бетінде жүріп жатқан процестері туралы ілімнің негізін салған академик В.И. Вернадский болды. Осы ілім бойынша, биосфера +50 %-дан – 50% -ға дейін температурасы болатын термодинамикалық қабат болып саналады.
Объяснение:
мен солай ойлаймын