Адчуванне значнасці і велічы свету было найважнейшай асаблівасцю літаратуры эпохі Сярэднявечча. Пафас яе — у пазнанні прыроды і чалавечай душы.
Не менш важная рыса сярэдневяковай літаратуры — сусветная гісторыя як тэма, у цэнтры якой знаходзіцца жыццё Хрыста. Каляндарныя хрысціянскія святы нагадвалі пра асаб-ліва важныя падзеі, фактычна паўтаралі свяшчэнную гісторыю. Такім чынам, чалавек жыў як бы ў цэнтры сусветных падзей, адлюстраваных у такіх абрадах, як Каляды, Дабравесце, Вялікдзень. Зямны лёс Хрыста нябачна прысутнічае і ў кожным літаратурным творы. Толькі праз Хрыста можна зразумець сэнс таго, пра што апавядаецца ў творах Кірылы Тураўскага. Вобраз Хрыста сам па сабе — узор ідэальнага чалавека, які аказваў велізарнае выхаваўчае ўздзеянне на слухачоў і чытачоў.
Не менш важная рыса сярэдневяковай літаратуры — сусветная гісторыя як тэма, у цэнтры якой знаходзіцца жыццё Хрыста. Каляндарныя хрысціянскія святы нагадвалі пра асаб-ліва важныя падзеі, фактычна паўтаралі свяшчэнную гісторыю. Такім чынам, чалавек жыў як бы ў цэнтры сусветных падзей, адлюстраваных у такіх абрадах, як Каляды, Дабравесце, Вялікдзень. Зямны лёс Хрыста нябачна прысутнічае і ў кожным літаратурным творы. Толькі праз Хрыста можна зразумець сэнс таго, пра што апавядаецца ў творах Кірылы Тураўскага. Вобраз Хрыста сам па сабе — узор ідэальнага чалавека, які аказваў велізарнае выхаваўчае ўздзеянне на слухачоў і чытачоў.