Замалёўкі прыроды тасама адыгрываюць сваю ролю ў раскрыцці перажыванняў старой Тэклі. Пачынаецца твор апісаннем пейзажа: «Буяе за абшарамі сцюдзёны асенні вецер, змятае пад прызбы пажоўклае лісце, гайдае мокрае галле ў садку...»
У гэтым урыўку пейзаж указвае на час, калі адбываліся падзеі, і месца, дзе яны адбываліся. Але гэтым не абмяжоўваецца яго роля. Выразы «сцюдзёнага асенняга ветру », « шэрай далечы », « трывожнага бляяння авечкі» настройвае на нешта цяжкае, трывожнае. Прырода адпавядае настрою гераіні і дапамагае раскрыць яе ўнутраны стан.
На фоне змрочных замалёвак длюстроўваецца бязрадаснае жыццё старой жанчыны, гэтак жа панура на душы гераіні, такой жа шэрай і закінутай выглядае яе хата: «Тым часам марудна цямнела, далячынь спавілася шэрай смугою, у паветры заснавала надакучлівая восеньская золь. Абудзіўшыся ад задумення, старая сабрала на руку нарыхтаваныя паленцы і, рвануўшы закрутку сенцаў, увайшла ў хату. Тут было ўжо цёмна, ледзь свяцілася ў паўзмроку абсрэбаная, закураная печ, стуліўся ў куце стол і іве лаўкі — уся хатняя абстаноўка...»
Жанчына так і не запальвае печ, у доме сцюдзёна, але яна быццам не адчувае холаду. Усе гэтыя дэталі і замалёўкі дазваляюць яшчэ ярчэй падкрэсліць эмацыйны стан галоўнай герані.
У гэтым урыўку пейзаж указвае на час, калі адбываліся падзеі, і месца, дзе яны адбываліся. Але гэтым не абмяжоўваецца яго роля. Выразы «сцюдзёнага асенняга ветру », « шэрай далечы », « трывожнага бляяння авечкі» настройвае на нешта цяжкае, трывожнае. Прырода адпавядае настрою гераіні і дапамагае раскрыць яе ўнутраны стан.
На фоне змрочных замалёвак длюстроўваецца бязрадаснае жыццё старой жанчыны, гэтак жа панура на душы гераіні, такой жа шэрай і закінутай выглядае яе хата: «Тым часам марудна цямнела, далячынь спавілася шэрай смугою, у паветры заснавала надакучлівая восеньская золь. Абудзіўшыся ад задумення, старая сабрала на руку нарыхтаваныя паленцы і, рвануўшы закрутку сенцаў, увайшла ў хату. Тут было ўжо цёмна, ледзь свяцілася ў паўзмроку абсрэбаная, закураная печ, стуліўся ў куце стол і іве лаўкі — уся хатняя абстаноўка...»
Жанчына так і не запальвае печ, у доме сцюдзёна, але яна быццам не адчувае холаду. Усе гэтыя дэталі і замалёўкі дазваляюць яшчэ ярчэй падкрэсліць эмацыйны стан галоўнай герані.